Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον Μάρτιο του 2016, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές, ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος ένιωσε την ανάγκη να αποκαλύψει μέσω διάσκεψης τύπου, τα έγγραφα του Εθνικού Συμβουλίου, για να αποδείξει στην κοινή γνώμη, πως είχε δίκαιο όταν έλεγε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προχωρεί σε «επικίνδυνες υποχωρήσεις». Ο λόγος ήταν λίγο πολύ εμφανής. Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, ο κ. Σιζόπουλος, αγνοώντας τις όποιες αρνητικές προεκτάσεις είχε αυτή η κίνηση στο τραπέζι των συνομιλιών, ήθελε να αποκτήσει πολιτικούς πόντους τόσο ο ίδιος όσο και η ΕΔΕΚ που παρέπαιε. Το κατά πόσο δικαιώθηκε για την κίνησή του ή αν υπέστη το δικό του πολιτικό πλήγμα, μπορεί να φανεί από τα ποσοστά που έλαβε η ΕΔΕΚ στις απερχόμενες εκλογές.
Τότε, με τις αποκαλύψεις του σοσιαλιστή προέδρου, το Προεδρικό κατακεραύνωσε την κίνηση Σιζόπουλου, χαρακτηρίζοντάς την ως πράξη αχαρακτήριστη απαράδεκτη και υπονομευτική. Με λύπη αργότερα ανακοινώθηκε και η εν μέρει συσκότιση προς τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, καθώς όπως επισημάνθηκε οι διαρροές έπλητταν την πλευρά μας την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος «έδινε μάχη» για την Κύπρο.
Λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέλεξε να αποστείλει απόρρητα έγγραφα, που αφορούν τη διάσκεψη στο Καν Μοντάνα και πρακτικά του κ. Μαυρογιάννη σε μία μερίδα πολιτών. Πρόσωπα που του άσκησαν έντονη κριτική για την «αναδίπλωσή» του στο κυπριακό, έτυχαν προνομιακής ενημέρωσης από τον ίδιο τον Πρόεδρο.
Ποια η διαφορά της κίνησης Μαρίνου Σιζόπουλου από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη; Και οι δύο ενήργησαν, έχοντας ως γνώμονα να γίνουν κάπου αρεστοί. Η διαφορά ωστόσο του κ. Αναστασιάδη από τον Μαρίνο Σιζόπουλο, είναι πως ο πρώτος δεν αποτελεί ένα πολιτικό πρόσωπο, του οποίου οι λάθος επιλογές του θα επηρεάσουν αποκλειστικά τον ίδιο και το κόμμα του. Οι οποιεσδήποτε κινήσεις του εκάστοτε Προέδρου δεν επηρεάζουν αποκλειστικά τον ίδιο και το κόμμα του, αλλά το κράτος του οποίου ηγείται.
Θέλουμε να πιστέψουμε, πως οι παραλήπτες των εγγράφων θα δείξουν περισσότερη σοβαρότητα από τον ίδιο τον Πρόεδρο και θα κρατήσουν για τον εαυτό τους τα έγγραφα τα πρακτικά και τις σημειώσεις του προέδρου. Το ζήτημα είναι πως ένας πρόεδρος τελούμενος υπό πανικό, σε μία προσπάθεια να φανεί αρεστός, μάλλον μας τρομάζει. Αν αυτή η διαδικασία δεν έχει επιπτώσεις στο τραπέζι των συνομιλιών, σίγουρα έχει εξευτελίσει το κράτος τους θεσμούς και τους πολίτες του. Και αυτή ακριβώς η εικόνα πολύ φοβόμαστε πως δύσκολα πλέον ανατρέπεται.
