Της Μαρίνας Οικονομίδου
Υπάρχει περίοδος χάριτος σε μία δεύτερη θητεία; Και αν ναι πόσο μπορεί να διαρκέσει; Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Νίκος Αναστασιάδης κατάφερε να επανεκλεγεί στο ανώτατο αξίωμα με μία ισχυρή εντολή, την ίδια στιγμή που πλην του ΔΗΣΥ, καμία άλλη πολιτική δύναμη δεν ευνοούσε την υποψηφιότητά του.
Είτε γιατί η κοινωνία έκρινε την υποψηφιότητα Αναστασιάδη ως τη λιγότερο επικίνδυνη, είτε γιατί έκρινε την προηγούμενη θητεία του ως πετυχημένη, ο Νίκος Αναστασιάδης επανεκλέγηκε.
Το σίγουρο ωστόσο είναι πως σε μία δεύτερη θητεία, οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις αυξάνονται.
Τρεις μήνες μετά τη συντριπτική νίκη Αναστασιάδη, δημοσκόπηση που διενήργησε για λογαριασμό της «Κ» η SYMMETRON Market Research καταδεικνύει πως η δεύτερη θητεία δεν θα αποτελεί περίπατο για τον Νίκο Αναστασιάδη. Σε ερώτηση για τον βαθμό εμπιστοσύνης που έχουν οι πολίτες απέναντι στην κυβέρνηση, το 28% απάντησε καθόλου ενώ το 40% λίγο.
Το αρκετά συγκέντρωσε το 26% ενώ μόλις το 5% συγκέντρωσε πολύ μεγάλο βαθμό εμπιστοσύνης. Σε ερώτηση κατά πόσο η χώρα έχει βγει ή παραμένει σε οικονομική κρίση, μόλις το 30% θεωρεί ότι έχει βγει ενώ το 69% των ερωτηθέντων θεωρεί πως παραμένει. Σημαντικό είναι το ερώτημα για τους χειρισμούς στο Κυπριακό. Το 31% των ερωτηθέντων απαντά πως δεν είναι καθόλου ικανοποιημένο από τους χειρισμούς του Προέδρου στο Κυπριακό, ενώ το 37% λίγο ικανοποιημένο. Μόλις το 24% δηλώνει αρκετά ικανοποιημένο και 4% των ερωτηθέντων πολύ.
Σε ερώτηση για τον βαθμό ικανοποίησης από την απόδοση της σημερινής κυβέρνησης το 21% δηλώνει καθόλου, το 44% λίγο, ενώ το 31% των ερωτηθέντων δηλώνει αρκετά ικανοποιημένο και 4% λίγο. Αξίζει να σημειωθεί πως σε ό,τι αφορά τους νέους υπουργούς, το δεν ξέρω δεν απαντώ αποτελεί την κύρια απάντηση των ερωτηθέντων.
Η αντιφατική στάση στο Κυπριακό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, εντείνει και την καχυποψία των πολιτών απέναντι στον Νίκο Αναστασιάδη από όλα τα στρατόπεδα. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για την εσωτερική διακυβέρνηση. Σε μια κυβέρνηση των αρίστων, που ο επικεφαλής υποσχέθηκε τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους, δε νοείται οι υπουργοί του να είναι ακόμα άγνωστοι στην κοινωνία.
Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι πως τα όσα διαμείβονται το τελευταίο διάστημα, στον Συνεργατισμό, τον τομέα της υγείας, της εκπαίδευσης αλλά κυρίως στον τομέα της δικαιοσύνης, καταδεικνύει μία κυβέρνηση ανέτοιμη να υλοποιήσει τις όποιες μεγαλεπήβολες μεταρρυθμίσεις. Θυμίζει περισσότερο μία «ωρολογιακή βόμβα», όπως έλεγε ο ίδιος όταν ανέλαβε το 2013 από τον Δημήτρη Χριστόφια.
Το πρόβλημα για τον ίδιο είναι πως σε αυτή την δεύτερη πενταετία, ο χρόνος ανοχής ή αλλιώς περίοδος χάριτος έχει εξαντληθεί. Όπως και τα περιθώρια μετατόπισης της ευθύνης στη διακυβέρνηση Χριστόφια.
