Την στιγμή αυτό το μικρό νησί έδινε μάχη με τις φλόγες στο νέο προεδρικό μέγαρο της Τουρκίας είχε σημάνει συναγερμός. Πρόκειται για έναν συναγερμό που αφορά κυρίως το πολιτικό μέλλον του ΡετζέπΤαγγίπΕρντογάν. Με λίγα λόγια μιλάμε για μια πολιτική πυρκαγιά με δυο μέτωπα και τέσσερις εστίες.
Στο εσωτερικό μέτωπο, δυο εστίες προβληματίζουν τον κ. Ερντογάν και τους συνεργάτες του. Πρώτον, στο δυτικό κομμάτι της χώρας και στα λύκεια εξαπλώνεται ένα κύμα διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης. Η πιτσιρικαρία της δυτικής Τουρκίας υψώνει την φωνή της κατά του αυταρχισμού της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Την ίδια στιγμή, επεισόδια που φέρνουν αντιμέτωπες τις κοσμικές μερίδες της κοινωνίας με συντηρητικές ομάδες δίνουν διαστάσεις στην αγανάκτηση του δυτικού κομματιού της χώρας. Δεύτερον, οι τελευταίες πληροφορίες και ενδείξεις που φτάνουν στο Προεδρικό από το μέτωπο της οικονομίας δεν είναι ενθαρρυντικές. Η τουριστική βιομηχανία βιώνει μια μεγάλη κρίση. Ο τομέας των οικοδομών αρχίζει να παρουσιάζει σημάδια κόπωσης. Οι ξένοι επενδυτές επιλέγουν να διατηρήσουν αποστάσεις ασφαλείας από την τουρκική αγορά.
Σαν δεν έφταναν τα προβλήματα στο εσωτερικό, το Προεδρικό αντιμετωπίζει και μια μεγάλη πρόκληση στις ΗΠΑ. Οι αμερικανικές αρχές δικάζουν έναν πρώην συνεργάτη του Προεδρικού στο ζήτημα της παράκαμψης των απομονώσεων του Ιράν. Ο ιρανικής καταγωγής Τούρκος πολίτης και επιχειρηματίας ΡεζάΖαρράμπ, ο οποίος βρίσκεται υπό κράτηση στις ΗΠΑ, γνωρίζει πολλά μυστικά του κ. Ερντογάν και του κύκλου του και σήμερα αντιμετωπίζει την απειλή της φυλάκισης πολλών δεκαετιών.
Μια δεύτερη εστία κρίσης στο εξωτερικό πεδίο αφορά την εμπλοκή της Τουρκίας στους αγώνες των Ισλαμιστών σε Συρία και σε άλλες αραβικές χώρες. Το τουρκικό Προεδρικό πληροφορείται ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία συλλέγουν και μελετούν πληροφορίες που αφορούν την υποστήριξη που παρέχουν οι Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες στο Ισλαμικό Κράτος, στην Αλ Κάϊντα και σε άλλες εξτρεμιστικές ομάδες. Κάποιες μικρότερες υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης υποψιάζονται ότι πίσω από τα χτυπήματα στην Ευρώπη κρύβεται ο δάκτυλος της Άγκυρας. Σε περίπτωση που τελικά η Μόσχα και η Ουάσιγκτον επιλέξουν να ρίξουν στο τραπέζι αυτό τον φάκελο η Άγκυρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγάλες απειλές και προκλήσεις. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας ενδέχεται να εγκλωβιστεί στην κυριολεξία στα σύνορα της Τουρκίας.
Λαμβάνοντας υπόψη τους τα προαναφερόμενα, τις τελευταίες ημέρες, κύκλοι της σημερινής και της προηγούμενης προεδρίας των ΗΠΑ στέλνουν στην Άγκυρα μια σειρά προειδοποιητικών μηνυμάτων που βρίσκουν αντίκτυπο στον τουρκικό τύπο. Οι Αμερικανοί συντάκτες των νέων αναλύσεων επισημάνουν στον Πρόεδρο Ερντογάν ότι το σημερινό καθεστώς συνεργασίας με τους στρατηγούς δεν πρέπει να εφησυχάζει τον ίδιον και τους συνεργάτες του. Σε περίπτωση που η τουρκική οικονομία οδηγηθεί σε κρίση και το κύμα αμφισβήτησης στις μεγάλες πόλεις λάβει μεγάλες διαστάσεις, κάποιοι στρατηγοί και αξιωματικοί του στρατού, αν όχι το επιτελείο, θα υποχρεωθούν να αναλάβουν δράση.
Πως απαντά το Προεδρικό του κ. Ερντογάν στις προαναφερόμενες προκλήσεις και στην προειδοποίηση της Ουάσιγκτον; Η απάντηση της Άγκυρας έρχεται σε δυο επίπεδα. Σε εσωτερικό επίπεδο, ο κ. Ερντογάν πραγματοποιεί όλο και περισσότερο στροφή στον συντηρητισμό, αυταρχισμό και εθνικισμό. Σε εξωτερικό επίπεδο, η Άγκυρα χτυπά την πόρτα της Μόσχας και του Τελ Αβίβ και αναζητεί απεγνωσμένα την χρυσή τομή για την εξομάλυνση των σχέσεων. Το αποτέλεσμα αυτής της συνολικής προσπάθειας παραμένει αβέβαιο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Τουρκία οδεύει προς νέες περιπέτειες.
Μιλούμε για επανένωση του νησιού, το εννοούμε;
Με την Τουρκία που εκπέμπει την παραπάνω εικόνα τι είδους πιθανότητες για την λύση του Κυπριακού διαθέτει αυτό το μικρό νησί; Ομολογώ ότι η απάντηση του συγκεκριμένου ερωτήματος είναι δύσκολη. Παρόλα αυτά επαναλαμβάνω ότι πολλά θα εξαρτηθούν από την προσπάθεια που θα καταβάλλουν οι δυο κοινότητες την επόμενη περίοδο. Σε αυτό το πεδίο δε, αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα. Για μια ακόμη φορά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, η Κύπρος έρχεται αντιμέτωπη με τον εφιάλτη μιας μεγάλης πυρκαγιάς (πέρσι τέτοιες ημέρες συζητούσαμε την πυρκαγιά στο Βαρώσι) και για μια ακόμη φορά μια ηγεσία προτείνει στην άλλη βοήθεια με σχετική καθυστέρηση, η οποία τελικά δεν γίνεται δεκτή (αυτή ήταν η πληροφορία από την τ/κ κοινότητα μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας). Αυτή η εικόνα δεν είναι ενθαρρυντική. Αν δεν καταφέρουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε δύσκολες στιγμές που αφορούν ολόκληρο το νησί και να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας (φυσικά δίχως να νομιμοποιούμε παράνομες καταστάσεις) για τι είδους επανένωση του νησιού και λύση θα κάνουμε λόγο;
