Καλά ενημερωμένες πηγές από τον κύκλο του τουρκικού Προεδρικού Μεγάρου συμφωνούν με την εκτίμηση της Κ ότι στο σημείο που έχουν οδηγηθεί σήμερα οι εξελίξεις στο Κυπριακό, η τελική συμφωνία και η κατάρρευση των συνομιλιών είναι δυο «δυνατά» σενάρια, με τα οποία ενδέχεται να παραμείνουμε αντιμέτωποι, ανά πάσα στιγμή μετά τις 14 Σεπτεμβρίου.
Οι πηγές του Προεδρικού επισημάνουν σε αυτή την στήλη ότι οι επόμενες συναντήσεις των δυο πλευρών κρίνουν το μέλλον των συνομιλιών. Ωστόσο, από μόνες τους αυτές οι συναντήσεις ενδέχεται να μην είναι αρκετές για να αποφευχθεί το «δυσάρεστο σενάριο» στο Κυπριακό.
Για κάτι τέτοιο, οι εμπλεκόμενες πλευρές, οι εγγυήτριες δυνάμεις και οι Μεγάλες Δυνάμεις πρέπει να πραγματοποιήσουν δυναμικές παρεμβάσεις στην διαδικασία λύσης.
«Χρειαζόμαστε δυο «εργαλεία» αυτή την στιγμή», μας επισημάνει πηγή από τον κύκλο του συστήματος-κατεστημένου ασφαλείας της Τουρκίας που σήμερα παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις στο τουρκικό Προεδρικό. Σύμφωνα με την άποψη της πηγής μας, ο «ξένος παράγοντας» έχει την υποχρέωση να διευκολύνει την συνομιλία των εμπλεκόμενων πλευρών και κυρίως να «ποντάρει» οικονομικά στην λύση.
Η πηγή μας τονίζει: «Χρειαζόμαστε μεγάλα κονδύλια για το περιουσιακό. Η Τουρκία δεν έχει την δυνατότητα να αναλάβει αυτό το οικονομικό βάρος. Ο ξένος παράγοντας πρέπει να δώσει εγγυήσεις και να παρέχει μια ώρα αρχύτερα κονδύλια, αν και εφόσον παράγοντες όπως τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. επιθυμούν να δουν να αναδύεται σε αυτή την περιοχή ένα νέο σύμφωνο συνεργασίας Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου-Τουρκίας-Ελλάδας».
Το Κυπριακό δεν λύνεται μονάχα με τις διαπραγματεύσεις των δυο ηγεσιών και τα ξένα κονδύλια. Οι εμπλεκόμενες πλευρές καλούνται να λάβουν ιστορικές πρωτοβουλίες. Η Αθήνα πρέπει να κατανοήσει ότι παρά την οικονομική κρίση έχει μια βασική υποχρέωση. Πρέπει να «εγγυηθεί» την λύση για λογαριασμό της ε/κ πλευράς και να «καθησυχάσει» τις μερίδες της κοινής γνώμης που εκφράζουν προβληματισμό. Την ίδια στιγμή, η Βρετανία πρέπει να παραιτηθεί άμεσα από μεγάλες εκτάσεις γης στις βάσεις. Τέλος, και η Τουρκία έρχεται να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στην νέα περίοδο του Κυπριακού.
Με την «αδιαμφισβήτητη» ιδιότητα της εγγυήτριας δύναμης της Κύπρου, η Τουρκία, κυρίως το Προεδρικό πρέπει να κάνει αισθητή την παρουσία του στο πεδίο των συνομιλιών. Την περίοδο 2003-2004, ο Αμντουλλάχ Γκιουλ επενέβη στις συνομιλίες και έθεσε τέλος στην εξουσία του Ραούφ Ντενκτάς. Στην νέα περίοδο, η λύση εξαρτάται από τον διάλογο και τις «υπόγειες» διαπραγματεύσεις του τουρκικού Προεδρικού με την τ/κ Δεξιά και σε ευρύτερα πλαίσια, με ολόκληρη την τ/κ κοινότητα. Επίσης, η τουρκική πλευρά χρειάζεται μια νέα πολυδιάστατη «public diplomacy strategy» στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Στο εσωτερικό της χώρας πρέπει να ξεκινήσει μια ώρα αρχύτερα μια εκστρατεία που θα αποτελεί στην ουσία «προληπτική» απάντηση σε όσους θα ισχυριστούν ότι «ο Ερντογάν πουλά την Κύπρο».
Οι πηγές υπογραμμίζουν το γεγονός ότι σε περίπτωση που δεν δρομολογηθούν άμεσα οι προαναφερόμενες δυο στρατηγικές -παρέμβαση ξένου παράγοντα και του Προέδρου Ερντογάν-, σε λίγα εικοσιτετράωρα ή εβδομάδες, στο Κυπριακό ενδέχεται να συζητάμε διαφορετικά σενάρια. Οι ίδιες οι πηγές δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για μια σειρά ιδεών και σκέψεων που εκφράζονται σε διάφορα επίπεδα της κυβέρνησης, σχετικά με τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. «Οι εξελίξεις τρέχουν. Πρέπει να τις προλάβουμε αν και εφόσον ερμηνεύουμε με ίδιον τρόπο με τους συμμάχους μας την σημασία και το περιεχόμενο της νέας, ανασυγκροτημένης νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και της Δύσης», καταλήγουν οι πηγές μας.
