Οι φίλοι αναγνώστες της συγκεκριμένης θέσης γνωρίζουν πολύ καλά την θέση του αρθρογράφου στο Κυπριακό Ζήτημα. Υποστηρίζουμε την λύση και κατά διαστήματα δεν κρύβουν την πικρία μας απέναντι στην στάση που τηρούν οι ε/κ ηγεσίες στο Κυπριακό και στις σχέσεις τους με την δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα αυτού του νησιού.
Επειδή ασχολούμαστε κυρίως με θέματα που αφορούν την άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής και την Τουρκία, κατά διαστήματα, φίλοι και αναγνώστες δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους για τις τοποθετήσεις μας. Κάποιοι θεωρούν ότι υποστηρίζουμε τουρκικές θέσεις, την στιγμή κάποιοι φίλοι θεωρούν «άδικη» την κριτική μας ως προς την ε/κ πλευρά. Σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον, τέτοιου είδους κριτικές είναι πάντα ευπρόσδεκτες.
Την φράση «δημοκρατικό περιβάλλον» δεν την χρησιμοποιούμε με τυχαίο τρόπο. Υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων, σε απόσταση αναπνοής από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, η «δημοκρατία», με όλη την ουσία και έννοια της λέξεως, φέρει μεγάλη σημασία. Το απαράδεκτο κάλεσμα του Προέδρου της Τουρκίας για την κινητοποίηση οπαδών της τουρκικής κυβέρνησης στο βόρειο κομμάτι της Κύπρου, οι εικόνες δημόσιου λινταρίσματος, η επίθεση στην Αφρίκα και στο «κοινοβούλιο» είναι εξελίξεις που μας υποχρεώνουν να εστιάσουμε εκ νέου στην σημασία αυτής της «μαγικής» ελληνικής λέξης που ακούει στο όνομα «δημοκρατία».
Δεν πρόκειται να αναφερθώ αναλυτικά στα όσα διαδραματίζονται αυτήν την ώρα στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής. Η Κ καλύπτει τις εξελίξεις από την πρώτη στιγμή με αναλυτικά ρεπορτάζ. Ωστόσο, θα εστιάσω σε μια σειρά ερωτήματα, τα οποία κατά την άποψη μου φέρουν σημασία.
Πρώτον, πως αντιμετωπίζεται το αντιδημοκρατικό, αυταρχικό παραλήρημα του Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν από όλες τις δημοκρατικές μερίδες της κυπριακής κοινωνίας, τους ε/κ και τους τ/κ, από κοινού; Τι κάνουμε την στιγμή που ένας ξένος ηγέτης, που διατηρεί στρατεύματα στα εδάφη του νησιού, κινητοποιεί εξαγριωμένα πλήθη; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί άμυνας της δημοκρατίας; Appeasement τύπου Chamberlain ή αντίσταση τύπου Churchill;
Δεύτερον, έχει πλέον αν διαφωνούμε με την πολιτική γραμμή ή τις θέσεις της Αφρίκα, της Ντογούς Ντεργιά ή οποιαδήποτε δημοκρατικής δυναμικής της κοινωνίας όταν ο αυταρχισμός περνά σε μετωπική επίθεση;
Τρίτον, τι κάνει η ε/κ πλευρά απέναντι στις νέες εξελίξεις; Επιμένει στην γνωστή ρητορική της, η οποία αποξενώνει όλο και περισσότερο τις «προοδευτικές» μερίδες της τ/κ κοινότητας και σπρώχνει ένα μεγάλο κομμάτι της ντόπιας κοινωνίας στην «αγκαλιά» της Τουρκίας ή αναθεωρούμε ριζικά όλες τις θέσεις και στρατηγικές στο Κυπριακό;
Τέταρτον, υπάρχουν ακόμη ελπίδες, έστω και φλούδες, για κοινούς δημοκρατικούς αγώνες με παγκύπριο αγώνα; Αν ναι που είναι η Αριστερά (η υφιστάμενη);
Τέλος, ένα ερώτημα-μήνυμα απαισιοδοξίας: Τι κάνουμε σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι δεν είναι εφικτή η αναθεώρηση της στρατηγικής και γραμμής της ε/κ πλευράς στο Κυπριακό και ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για κοινούς αγώνες; Σε μια τέτοια περίπτωση, θα συμφιλιωθούμε με την ιδέα της συνύπαρξης αυταρχικών και μιλιταριστικών μοντέλων διακυβέρνησης, μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα από τα συρματοπλέγματα;
Κ. Αναστασιάδη, κ. Μαλά, κ. Παπαδόπουλε και αξιότιμοι κύριοι που διεκδικείται την προεδρία του Ανεπιθύμητου Βρέφους, της Κυπριακής Δημοκρατίας, τι λέτε; Θα συμφιλιωθούμε ή θα αντισταθούμε;
