Έχω την εντύπωση ότι οι μνηστήρες του ανώτατου πολιτικού αξιώματος του «ανεπιθύμητου βρέφους», της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρακολούθησαν με ενδιαφέρον την Κυριακή,μαζί με το σύνολο της κυπριακής κοινής γνώμης, την «εκλογική» αναμέτρηση στην δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα του νησιού.
Μπορεί η ίδια η «εκλογική» διαδικασία και τα αποτελέσματά της να μην αναγνωρίζονται επισήμως από την Δημοκρατία, ωστόσο ο αντίκτυπος των αποτελεσμάτων είναι μεγάλος και επηρεάζει τις μελλοντικές εξελίξεις στο πεδίο του Κυπριακού.
Όπως υπογράμμισε η Κ στον απόηχο των πρώτων ανεπίσημων αποτελεσμάτων, τα όσα διαδραματίστηκαν πριν από λίγες ώρες στην άλλη πλευρά της Πράσινης Γραμμής μας οδηγούν σε τέσσερα βασικά συμπεράσματα.
Πρώτον, η τ/κ Δεξιά, παρά τις αδυναμίες που παρουσιάζει στο εσωτερικό της, ένα κεφάλαιο η ανάλυση του οποίου ξεπερνά τα όρια αυτού του σύντομου άρθρου, κατάφερε να σημειώσει μια νέα «εκλογική» επιτυχία, μόλις λίγο χρονικό διάστημα μετά την ήττα στις «προεδρικές εκλογές».
Δεύτερον, η ήττα της τ/κ Αριστεράς είναι συντριπτική και δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελπίδας για το μέλλον της Αριστεράς στο σύνολο του πολιτικού πεδίου της Κύπρου.
Τρίτον, παρά την νίκη της στην «κάλπη», η τ/κ Δεξιά δεν εξασφαλίζει την αυτοδυναμία και οι μελλοντικές κινήσεις της θα εξαρτηθούν από λεπτές πολιτικές ισορροπίες, οι οποίες θα μπορούσαν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή. Με άλλα λόγια, η πολιτική αστάθεια στην τ/κ κοινότητα έχει λάβει μια ακόμη χρονική παράταση.
Τέλος, τα περίφημα σχέδια Β΄ για το Κυπριακό κατακτούν όλο και περισσότερο έδαφος, ενώ την ίδια στιγμή οι δυνάμεις της ομοσπονδιακής λύσης δέχονται πλήγματα και οπισθοχωρούν απέναντι στις νέες εθνικιστικές δυνάμεις, με τα «γνωστά» οράματα για το μέλλον της Κύπρου, οι οποίες αναδεικνύονται.
Αξιότιμοι κύριοι που διεκδικείται την προεδρία του ενός και μοναδικού διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους της Κύπρου υποθέτω ότι οι εν λόγω εξελίξεις έχουν ήδη αρχίσει να σας απασχολούν από την νύχτα της Κυριακής. Μπορεί στις προεδρικές εκλογές η οικονομία και τα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο (βλπ. δημοσκοπήσεις της Κ), ωστόσο αυτή η εξέλιξη δεν σημαίνει ότι το Κυπριακό παύει στην νέα περίοδο να φέρει την σημασία του.
Αντιθέτως, το «εθνικό ζήτημα» εξακολουθεί να χαράσσει πολιτικές και ημερήσια πολιτική διάταξη.
Αξιότιμοι κύριοι, η στροφή της τ/κ κοινότητας στην Δεξιά και στον εθνικισμό είναι μια εξέλιξη που αφορά ολόκληρη την Κύπρο. Ποιοι παράγοντες πρωταγωνιστούν σε αυτήν την στροφή-εξέλιξη; Μήπως η καθυστέρηση της αναμενόμενης λύσης ή η διάδοση λανθασμένων ή ψευδών μηνυμάτων στον Κύπριο πολίτη κατέχει την μερίδα του λέοντος σε αυτήν την εξέλιξη;
Μήπως η τ/κ κοινότητα ακολουθεί το πρότυπο της καπιταλιστικής Δύσης, αλλά και της περιοχής μας οι οποίες αναζητούν διέξοδο από την συστημική οικονομική κρίση μέσα από την εργαλειοποίηση του λαϊκισμού και του εθνικισμού (τα άλλα προσωπεία του σύγχρονου καπιταλισμού);
Άραγε η απομόνωση της τ/κ κοινότητας και η μη ένταξή της στο διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου της επανένωσης του τόπου; Μήπως η απομόνωση σπρώχνει όλο και περισσότερο τους τ/κ στην «αγκαλιά» του εθνικισμού και της Τουρκίας; Μήπως, εκτός από τις λανθασμένες στρατηγικές των «μητέρων πατρίδων» (ένα άλλο κεφάλαιο για το οποίο χρειαζόμαστε σειρά άρθρων γνώμης) στο σημερινό αδιέξοδο των τ/κ συμβάλλουν και τα δικά μας λάθη, τα λάθη της ίδια της ε/κ πλευράς;
Και ένα ακόμη ερώτημα; Ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα είναι ο Πρόεδρος όλων των Κυπρίων; Δεν θα είναι αυτός ο οποίος θα εκπροσωπεί όλους τους Κύπριους, άρα και τους τ/κ, σε διεθνές επίπεδο; Αν ναι, τότε ποιο είναι το πρόγραμμα των υποψηφίων για τους τ/κ συμπολίτες κατά την επόμενη πενταετία; Άκουσε κανείς «απτές», ουσιαστικές προτάσεις από κανέναν υποψήφιο για το μέλλον μιας κοινότητας, η οποία κινδυνεύει να ακολουθήσει το παράδειγμα των Κωνσταντινουπολιτών, των Αρμένιων, των Ίμβριων, των Ασύριων, των Γεζιντίδωνκ.ο.κ. και να χαθεί σταδιακά από το προσκήνιο της ιστορίας;
Αξιότιμοι υποψήφιοι, ποια είναι η στρατηγική σας για «όλους» του κατοίκους «ολόκληρου» του νησιού; Μήπως οι εθνικιστικές ατάκες και οι ανούσιες δηλώσεις του τύπου «πρώτος στόχος μου η λύση του Κυπριακού» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ευκαιριακές περιστασιακές λύσεις για μια «εύκολη» νίκη στις εκλογές;
Άραγε το μέλλον αυτού του τόπου, η πολυπολιτισμική σύνθεσή του και η ειρηνική συνύπαρξη των δυο κοινοτήτων,δεν είναι ένας στόχος ο οποίος έχει μεγαλύτερη σημασία από την οποιαδήποτε προεδρική καριέρα και την μοιρασιά στα κρατικά αξιώματα;
Αξιότιμοι κύριοι, ελπίζω ότι θα λάβετε σοβαρά υπόψη σας τα προαναφερόμενα. Διαφορετικά δεν αποκλείω την μετατροπή του σλόγκαν «τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια» σε «τα σύνορα μας πλέον είναι στο Λήδρα Πάλας».
Άλλωστε δεν έχουμε ήδη τοποθετήσει τελωνεία και σημεία αστυνομικού ελέγχου στα οδοφράγματα; Τι απομένει για την βάπτιση των οδοφραγμάτων σε σύνορα; Η επίσημη δήλωση της απροθυμίας και των δυο πλευρών να δεχθούν μια οδυνηρή συμβιβαστική λύση στο Κυπριακό είναι αυτό που χωρίζει τα σενάρια μιας διχοτομημένης ή επανενωμένης Κύπρου.
