ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Με λάθος εκτιμήσεις χάσαμε την Τουρκία»

Οι συνομιλητές μας δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους απέναντι στις νέες εξελίξεις. Στην Συρία οι εξελίξεις, από την σκοπιά της Ε.Ε. και των ΗΠΑ οδεύουν από το κακό προς το χειρότερο. Η Ρωσία ετοιμάζεται να «σφραγίσει» την ηγεμονία της σε πολλά πεδία, ισοπεδώνοντας το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης στο βόρειο κομμάτι της Συρίας. Το Ιράν επεκτείνει συνεχώς την ακτίνα δράσης του, τόσο στο Ιράκ όσο και στην Συρία, τον Λίβανο και στην Υεμένη. Ο άξονας Ρωσίας-Ιράν-Κίνας επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας στην Αφρική και στην Μέση Ανατολή. Και σαν δεν έφταναν όλα αυτά, με αυτόν τον «εχθρικό» άξονα φλερτάρει σήμερα η Τουρκία.

Πως έφτασαν οι εξελίξεις σε αυτό το σημείο; Πως αναπτύχθηκαν οι δυνάμεις του Ιράν σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα του Ισραήλ και πως η Τουρκία ξεκίνησε να αναθεωρεί ριζικά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ;

Σύμφωνα με σειρά δυτικών συνομιλητών-πηγών, οι οποίες ειδικεύονται στα πεδία διπλωματίας και περισυλλογής πληροφοριών σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η απάντηση του προαναφερόμενου ερωτήματος είναι σχετικά απλή. Τα λάθη της Ουάσιγκτον οδήγησαν την περιοχή σε αδιέξοδο σε πολλά ζητήματα. Στην περίπτωση της σύγχρονης Τουρκίας, τα λάθη της Ουάσιγκτον ήταν τόσο μεγάλα που άνοιξαν τον δρόμο για το τελικό διαζύγιο στις σχέσεις των δυο χωρών.

«Όροι όπως πολιτικό Ισλάμ, ισλαμιστής κ.ο.κ. δεν ήταν τίποτα άλλο παρά «ψευδαισθήσεις» των δυτικών αναλυτών και των δικών μας διπλωματών και πρακτόρων. Προσεγγίσαμε από λανθασμένη οπτική γωνία την Τουρκία του Ερντογάν και τελικά χάσαμε», σημειώνει με πικρία μια πηγή, η οποία το προηγούμενο διάστημα βρέθηκε σε ένα σημαντικό πόστο μιας σημαντικής ξένης υπηρεσίας, η οποία παρακολούθησε σειρά «ευαίσθητων» ζητημάτων όπως το Παλαιστινιακό και το Κυπριακό.

Σύμφωνα με την πηγή μας, ο «ισλαμιστής» Ερντογάν δεν είναι τίποτα άλλα παρά ένας «οπορτουνιστής», κλασικός εμπνευστής και εκπρόσωπος της Δεξιάς της Μέσης Ανατολής, ο οποίος καιροφυλαχτεί για διαδικασίες πάρε-δώσε και συναλλαγές που θα ενισχύσουν την θέση της χώρας του σε πολλά πεδία, δίχως να αποδίδει μεγάλη σημασία στις συμμαχίες και στις αρχές της σύγχρονης διπλωματίας. «Για τέτοιου είδους ηγέτες και τέτοιου είδους κινήματα η ιδεολογία δεν φέρει μεγάλη σημασία. Όπως οι εκλογές έτσι και η ιδεολογία ένα όπλο για να κερδηθούν νέοι ψηφοφόροι. Για τον Ερντογάν και την σύγχρονη Τουρκία αυτό που φέρει σημασία είναι ο ηγετικός ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή, ως γνήσιος εκπρόσωπος της οθωμανικής παράδοσης. Πρόκειται για την νέα εκδοχή του κλασικού παντουρκισμού: Το σουνιτικό τουρκικό στοιχείο ηγετική δύναμη στο εσωτερικό της Ανατολίας και στον μουσουλμανικό κόσμο της Μέσης Ανατολής».

Σύμφωνα λοιπόν, με την προαναφερόμενη πηγή και με άλλους αναλυτές, τα τελευταία χρόνια, η Ουάσιγτκον και οι δυτικές πρωτεύουσες δεν κατανοήσαν την σημασία του παραπάνω συμπεράσματος. Αντιθέτως προσέγγισαν τον Ερντογάν ως εκπρόσωπο του «πολιτικού Ισλάμ» και επιχείρησαν να αναπτύξουν μαζί του διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με τους όρους της πρώτης ψυχροπολεμικής περιόδου. Τελικά αυτή η προσπάθεια απέτυχε και αυτό διότι στο διεθνές σκηνικό έχουν αλλάξει οι ισορροπίες και ο Ερντογάν δεν είναι ο ηγέτης που έρχεται να «αλλάξει» την Τουρκία, αλλά το φυσικό προϊόν της παραδοσιακής, «γνώριμης» Τουρκίας που διεκδικεί ηγετικό ρόλο στον 21ο αιώνα.

Υπό το πρίσμα του τελευταίου, βαρυσήμαντου συμπεράσματος, οι πηγές μας καταλήγουν σε σειρά συμπερασμάτων. Πρώτον, η «ζημιά» στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι πλέον «ανεπανόρθωτη». Οι δυο χώρες έχουν φτάσει στο σημείο που ελπίζουν ότι η σοβαρότητα της κατάστασης θα υποχρεώσει μια από τις δυο πλευρές να οπισθοχωρήσει, έστω και στην ύστατη στιγμή. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Δεύτερον, το ζήτημα του φυλακισμένου Αμερικανού πάστορα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Ακολουθούν ρήξεις και σε άλλα σημαντικά πεδία, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Τρίτον, στο ζήτημα του Ιράν, η Τουρκία έχει επιλέξει το στρατόπεδο της. Βρίσκεται στο πλευρό της Τεχεράνης και θα πληρώσει «πολύ ακριβά» το αντίτιμο αυτής της επιλογής.

Τέταρτον, στο βόρειο κομμάτι της Συρίας, ανά πάσα στιγμή μπορεί να έρθει στο προσκήνιο μια «ανεπιθύμητη εξέλιξη», όπως λ.χ. ένα «θερμό επεισόδιο» στο Μίμπιτς.

Πέμπτο, τα S-400 και τα F35 δίνουν διαστάσεις στην αντιπαράθεση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τελικό αποτέλεσμα αυτής της διένεξης.

Έκτο, στην Ουάσιγκτον και Άγκυρα στο τιμόνι των δυο χωρών βρίσκονται «απρόβλεπτοι» ηγέτες, οι οποίοι παραγνωρίζουν τους κανόνες της διπλωματίας.

Τέλος, με βάση τα προαναφερόμενα οι συνομιλητές μας υπογραμμίζουν δυο σημεία. Στο Ίντλιπ της Συρίας οι εξελίξεις θα κρίνουν το μέλλον μιας ολόκληρης περιοχής. Δεν πρέπει να αναμένουμε πλήρη αποκατάσταση σχέσεων Ε.Ε.-Τουρκίας με την τουρκική κοινωνία του 21ου αιώνα που «τρέχει να επαναλάβει το μεγάλο λάθος του Ενβέρ Πασά του 20 αιώνα (σ.σ. συμμαχία το 1914 με την Γερμανία και τελική ήττα το 1918)».

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X