ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ιστορίες με χαλούμια και δημόσιους υπαλλήλους

Του Πάμπου Παπαγεωργίου

Του Πάμπου Παπαγεωργίου

Το 2017 οι εξαγωγές χαλουμιού έφτασαν το 160 εκατ. ευρώ. Το 2018 μάλλον θα ξεπεράσουν τα 200 εκατ. γιατί πέρα από την ετήσια αύξηση κατά 20% φέτος ήταν η χρονιά που το χαλούμι έγινε μόδα στη Βρετανία και σε πολλές άλλες χώρες. Μάλιστα, το καλοκαίρι δημοσιεύονταν κατά καιρούς άρθρα για εξάντληση του χαλουμιού από τα ράφια των βρετανικών υπεραγορών.

Η Κύπρος κάνει εξαγωγές περίπου 100 εκατομμυρίων ευρώ χαλούμι στη Βρετανία. Εκεί έχει κατατεθεί η ονομασία χαλούμι ως εμπορικό σήμα. Κάποιοι έκαναν ένσταση και τρεις φορές ζήτησαν οι βρετανικές αρχές με γράμμα στο Υπουργείο Εμπορίου να στείλουν την υπεράσπιση. Και τις τρεις φορές απάντηση καμία και το σήμα χάθηκε.

Μόλις αποκαλύφθηκε αυτό το φιάσκο, έκαναν την εμφάνισή τους διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Ορισμένοι το συνέδεσαν με τη διαμάχη γύρω από το πρότυπο του χαλουμιού (βασικά την ποσότητα μη αγελαδινού γάλακτος που πρέπει να περιέχει) και άλλοι με συνειδητό σαμποτάζ ή με μίζες. Την πιο εύλογη όμως εξήγηση την έδωσε ελλαδική εφημερίδα η οποία έκανε αναφορά σε «αδράνεια, ωχαδερφισμό και ανευθυνότητα δημοσίων υπαλλήλων».

Παρεμπιπτόντως, το Υπουργείο εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία λέει ότι θα κάνει έρευνα, αλλά φροντίζει εξαρχής να καλύψει τους υπαλλήλους του λέγοντας ότι χειρίζονται 79 υποθέσεις (Τι κι αν χαθεί και μια δηλαδή και ας πρόκειται για αγορά 100 εκατομμυρίων ευρώ). Ότι ισχύει το κοινοτικό εμπορικό σήμα και στη Βρετανία (Τότε γιατί το κατέθεσαν ξεχωριστά στο βρετανικό γραφείο πνευματικής ιδιοκτησίας;) και ότι θα κάνουν έφεση (Αφού δεν έγινε και καμιά ζημιά γιατί να χαλούν την ησυχία τους με εφέσεις, ας το ξανασκεφτούν). Την επομένη βεβαίως ο υπουργός Εμπορίου, όταν αντελήφθη ότι η υπόθεση δεν θα μπορούσε να περάσει με επίδειξη θράσους, άλλαξε το τροπάρι για το αν συνάδει με τον πιθανότατα πρόσκαιρο αποτροπιασμό της κοινής γνώμης.

Πέραν όμως από τα διάφορα σενάρια και δικαιολογίες, το όλο συμβάν κάνει εμφανή την τεράστια σημασία που διαδραματίζει το κράτος στην εξέλιξη των εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων των πολιτών του. Η επάρκεια ή η ανεπάρκεια των κρατικών υπηρεσιών μπορεί να ωφελήσει ή να βλάψει σημαντικά τέτοιες δραστηριότητες. Σε πιο βαθμό γίνεται όμως αυτό συνειδητό από τους δημοσίους υπαλλήλους και τους προϊσταμένους τους, υπηρεσιακούς και πολιτικούς; Αν κρίνει κανείς από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν το συμβάν, ακόμα και όταν η κοινή γνώμη έβραζε, δεν μένουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Η πηγή του κακού βρίσκεται στην έλλειψη υπευθυνότητας. Ο δημόσιος υπάλληλος πιθανολογεί ότι δεν θα τιμωρηθεί για την όποια ζημιά προκαλέσει σε κάποιο πολίτη ή σε κάποια οικονομική μονάδα.

Τόσο οι υπουργοί όσοι και τα πολιτικά κόμματα συνεισφέρουν σε αυτήν την ατμόσφαιρα της χωρίς κόστος και συνέπειες ανευθυνότητας με το να μετατρέπουν τέτοια φιάσκα σε πολιτική διαμάχη. Ενώ η ουσία είναι απλή. Όποιος προκαλεί ζημιά στους άλλους, θα πρέπει να τιμωρείται για αυτήν τη ζημιά.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X