Του Παναγιώτη Καπαρή
Δεν ήταν μονόλεπτη σιγή, ήταν η πρωτοφανής σιγή βουλευτών, δημοσιογράφων και υπηρεσιακών, οι οποίοι πάγωσαν, παρακολουθώντας με σφιγμένη την καρδιά, τη συγκλονιστική ομιλία από καρδιάς του βουλευτή της ΕΔΕΚ Κωστή Ευσταθίου στην Ολομέλεια της Βουλής. Ράγισε καρδιές, μιλώντας για το προσωπικό του δράμα, τον χαμό του γιου του, πριν από μερικά χρόνια, δράμα το οποίο θα τον συνοδεύει μέχρι το τέλος της ζωής του. Η συζήτηση στην Ολομέλεια ήταν για τη λίστα «Οδυσσέα Μιχαηλίδη» με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στον Συνεργατισμό, Πολιτικά Εκτεθειμένων Προσώπων. Στη λίστα βρισκόταν και το δικό του όνομα. Και επεσήμανε: «Εκείνες τις στιγμές το τελευταίο το οποίο μπορούσα να σκεφτώ ήταν ο λογαριασμός στον Συνεργατισμό και εύχομαι να μη βιώσει κανένας αυτό το οποίο βίωσα...». Εξήγησε ότι πρόκειται για δάνειο τρίτου προσώπου, το οποίο υπέγραψε ως συνοφειλέτης, υποδεικνύοντας ότι «η διαστροφή της πολιτικής ορθότητας δεν είναι τίποτε άλλο από μια πολιτική αθλιότητα, με υποκριτικό πολιτικό καθωσπρεπισμό». Πρωτοφανής σε δραματικότητα ήταν και η θυμωμένη παρέμβαση του προέδρου της Βουλής Αδάμου Αδάμου, αμέσως μετά τη λήψη απόφασης για δημοσιοποίηση της λίστας «Οδυσσέα Μιχαηλίδη». Ανέφερε ότι είναι «πολύ θυμωμένος και στεναχωρημένος για τον τρόπο που φέρονται στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Φέρνουν λίστες στη Βουλή για να τις δημοσιοποιήσει, επειδή οι βουλευτές έχουν ασυλία. Δεν πρόκειται να δεχθώ άλλες λίστες από κανένα».
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...» έλεγε ο αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος και φαίνεται ότι λίγο αργά πήρε το μάθημά της η Βουλής των Αντιπροσώπων, μετά την ιστορία με την «καταταλαιπωρημένη» λίστα της Χρυστάλλας Γιωρκάτζη και τώρα με την «πολυβασανισμένη» λίστα «Οδυσσέα Μιχαηλίδη». Στο όνομα της διαφάνειας και του φόβου των οργισμένων πολιτών, λόγω των σκανδάλων, η Ολομέλεια κατά πλειοψηφία υπερψήφισε τη δημοσιοποίηση, ενώ σχεδόν όλοι οι βουλευτές διατύπωσαν επιφυλάξεις και διαφωνίες με τη διαπόμπευση προσώπων, χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις για την ενοχή των Πολιτικά Εκτεθειμένων Προσώπων. Ο μόνος βουλευτής, ο οποίος τόλμησε να πάει ξανά κόντρα με το κύμα και να καταψηφίσει τη δημοσιοποίηση ήταν ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας, ο οποίος και εξήγησε ότι βρίσκεται στα δικαστήρια με τις τράπεζες, για υπερχρεώσεις και καταχρηστικές ρήτρες και υπέδειξε: «Αντί το Σώμα αυτό να ασχολείται με τους ληστές, ασχολείται με τις λίστες και έξω γίνεται φαγοπότι...». Αξίζει να σημειωθεί ότι ούτε και ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης εντόπισε στοιχεία τα οποία να παραπέμπουν σε ποινικές υποθέσεις. Άρα πολλή φασαρία για το τίποτα, στο τέλος της ημέρας.
Πριν από μερικά χρόνια, την εποχή της παροχής δανείων από τηλεφώνου και των ανεξέλεγκτων υπογραφών από εγγυητές, πολλοί ήταν οι βουλευτές και οι πολιτευτές, κυρίως σε χωριά, οι οποίοι έπεσαν θύματα, πονηρών τάχα ψηφοφόρων. Με άλλα λόγια την πάτησαν, όπως την πάτησαν και χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και άλλες πολλές χιλιάδες νοικοκυραίων, οι οποίοι έβαζαν αβασάνιστα την υπογραφή τους κάτω από τα μικρά γράμματα, αδιάβαστων δανειακών συμβάσεων. Τότε, βουλευτές κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, για τα παθήματά τους και τις πληρωμένες ξένων χρεών, συμφώνησαν να λένε στους ψηφοφόρους ότι οι Συνεργατικές δεν δέχονται βουλευτές για εγγυητές. Πήραν και τηλέφωνο και τους διευθυντές του Συνεργατισμού και τους εξήγησαν την κατάσταση. Το «αθώο ψέμα» πέρασε στους ψηφοφόρους και τους συνεργατιστές και έτσι πολλοί βουλευτές γλύτωσαν από ξένα χρέη. Όχι όμως όλοι, αφού αρκετοί μέχρι σήμερα, πληρώνουν ξένα χρέη, «κλαίγοντας» για την υπογραφή τους.
Η ιστορία με τις λίστες θύμισε τις τραγικές καταστάσεις με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, την εποχή του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν, η οποία σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, συνεχίζει να διχάζει τους πολίτες, σε πατριώτες και μειοδότες, σε «ναινέκους» και «οχιάδες». Κουβέντα να γίνεται μπορεί να πουν κάποιοι, αλλά επί της ουσίας η διέλευση του χρόνου, παγιώνει και αλλοιώνει τις πονεμένες ψυχές και τα δεδομένα επί του εδάφους. Και το πιο τραγικό της υπόθεσης είναι πώς θα μπορέσει κάποιος, ο οποίος διαπομπεύτηκε, να αποδείξει ότι είναι αθώος και ότι δεν είναι «ελέφαντας». Στην πολιτική τα κτυπήματα κάτω από τη μέση αποτελούν πολλές φορές τον κανόνα, κυρίως σε προεκλογικές περιόδους. Αλλά το ψέμα έχει πάντα κοντά ποδάρια και η αλήθεια πάντα υπερισχύει και δικαιώνει στο τέλος της ημέρας.
