ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα «στυλούδκια» στους δρόμους

Του Παναγιώτη Καπαρή

Του Παναγιώτη Καπαρή

«Δεν προλαβαίνουμε να αντικαθιστούμε τα στυλούδκια στη νέα λεωφόρο Καλλιπόλεως», μονολογούσε αγανακτισμένος τεχνικός του Δήμου Λευκωσίας. Αιτία ο «παράλογα» στενός δρόμος, ο οποίος δεν χωρεί τα λεωφορεία να στρίψουν. Ακόμη είναι πρακτικά αδύνατο να χωρέσουν δύο αυτοκίνητα, το ένα δίπλα στο άλλο, στον πολυδιαφημισμένο δρόμο, με αποτέλεσμα να «τρίβονται» πολλά αυτοκίνητα. Κατά τα άλλα, κανένας δεν ξέρει ποιος σχεδίασε, ποιος ενέκρινε και ποιος «εκτέλεσε» τον δρόμο, αλλά και κανένας δεν γνοιάζεται για τα ονόματά τους. Οι μόνοι οι οποίοι στο τέλος της ημέρας φωνάζουν και ρίχνουν μπινελίκια, είναι όλοι όσοι είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν καθημερινώς τον δρόμο, με τα πολλά εμπόδια και τις πολλές παγίδες. Η ίδια κατάσταση και στην πολυδιαφημισμένη οδό Κυριάκου Μάτση, η οποία είναι εξαιρετικά στενή, είναι δύο λωρίδων–πήγαινε έλα–γεμάτη εμπόδια και με όριο ταχύτητας τα 30 χιλιόμετρα. Αποτελεί παραλογισμό, ένας δρόμος ο οποίος διασχίζει την πόλη και υποχρεωτικά διέρχονται από αυτό χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινώς, να είναι μόνο 30 χιλιόμετρα. Πλάκα έχει και το γεγονός ότι στο πλαίσιο της δοκιμαστικής περιόδου για τις κάμερες φωτοεπισήμανσης, κάποια βράδια τοποθετούνται όχι ένα, άλλα δύο αυτοκίνητα με κάμερες, λες και αν τρέξει κάποιος 50 χιλιόμετρα, αποτελεί «έγκλημα». Το όριο των 30 χιλιομέτρων, είναι λογικό να ορίζεται στους πεζόδρομους, δεν είναι όμως λογικό να ορίζεται σε κύριες αρτηρίες της πόλης, διά μέσου των οποίων αναγκάζονται χιλιάδες οδηγοί να διέρχονται για να πάνε στη δουλειά τους.

Τα στυλούδκια αποτελούν τη νέα μόδα σε όλους τους δρόμους της ευρύτερης περιοχής της Λευκωσίας και βεβαίως σε όλες τις πόλεις της Κύπρου. Το απλό ερώτημα είναι γιατί έχουν ύψος γύρω τα 50 εκατοστά και δεν είναι πολύ ψηλότερα, ώστε να μπορούν να τα βλέπουν πολύ πιο εύκολα οι οδηγοί. Στο Παρίσι και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, τα ανάλογα στυλούδκια είναι πάνω από ένα μέτρο και είναι στο ύψος των ματιών του οδηγού. Ακόμη δεν θα ήταν πιο σοφό, να τοποθετούνται πλαστικά στυλούδκια τα οποία να μην καταστρέφονται με το παραμικρό και να μην προκαλούν και τόσο μεγάλες ζημιές στα αυτοκίνητα.

Τρέλα αποτελούν και «μικροσκοπικές» στάσεις στάθμευσης αυτοκινήτων σε κύριες αρτηρίες, για να εξυπηρετούν τάχα τα εμπορικά καταστήματα. Μόνο που δεν υπολόγισαν ότι για να σταθμεύσει κάποιος πρέπει συνήθως να βάλει πισινή και ένα μέρος του αυτοκινήτου υποχρεωτικά βρίσκεται εκτεθειμένο στα διερχόμενα αυτοκίνητα. Απορίας άξιο είναι το γεγονός ότι μονοδρομούνται, πολύ σωστά και πολύ σοφά, οι δευτερεύοντες δρόμοι στις πόλεις, ενώ την ίδια ώρα, δεν μονοδρομούνται οι κύριες αρτηρίες, όπως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου. Για παράδειγμα στη Λευκωσία, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα μεγάλος μονόδρομος, τεσσάρων λωρίδων, από τον οποίο θα διακινούνται αυτοκίνητα και λεωφορεία, με ελάχιστα ή και χωρίς φώτα τροχαίας. Θα μπορούσε να ξεκινά από την είσοδο της Λευκωσίας, στα φώτα του «Καλησπέρα», να φθάνει μέχρι τα φώτα της Αστυνομίας Λυκαβηττού και να προχωρά στη Σαντά Ρόζα ή Σπύρου Κυπριανού και να συνεχίζει στη Νίκης και μέχρι τον κυκλικό κόμβο στο ΓΣΠ. Με τον τρόπο αυτό θα αντιμετωπιστεί άμεσα και το μαρτύριο, με τις ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων στην είσοδο της Λευκωσίας. Η αλαζονική θέση ότι με την ταλαιπωρία των οδηγών, θα αναγκαστούν οι πολίτες να χρησιμοποιούν τα λεωφορεία, ακούγεται εδώ και δεκαετίες, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Η λογική ή η εντύπωση ότι όλοι οι οδηγοί είναι κακοί και «τατσίζηδες» πρέπει επιτέλους να απαλειφθεί από το μυαλό όλων αυτών, οι οποίοι λαμβάνουν αποφάσεις για τη διακίνηση στους δρόμους. Αντιθέτως, οι Κύπριοι οδηγοί θα πρέπει να θεωρούνται από τους καλύτερους στην Ευρώπη, με τις παγίδες και το χάλι των δρόμων, κυρίως εντός κατοικημένων περιοχών. Εκτός και αν όλα αυτά γίνονται, από ένα «μυστικό άρρωστο εγκέφαλο», ώστε να πλουτίζουν οι εισαγωγείς καυσίμων, αυτοκινήτων, οι ορθοπεδικοί γιατροί και όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την άτυπη επιχείρηση των δρόμων, η οποία έχει τζίρο δισεκατομμυρίων. Λίγη καλή θέληση χρειάζεται, λίγη κοινή λογική και θα μπορούν πολύ εύκολα να μειωθούν οι «φονικοί» και «πανάκριβοι» ρύποι στην ατμόσφαιρα και να τερματιστεί το ψυχολογικό και οικονομικό μαρτύριο των οδηγών. Με λίγες μικρές αλλαγές, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα αληθινά καθαρό περιβάλλον, το οποίο θα οδηγούσε σε λιγότερες σωματικές και ψυχολογικές ασθένειες. Κερδισμένοι θα είναι σίγουρα και όλοι αυτοί οι «αναντικατάστατοι», οποίοι είτε από αλαζονεία, είτε από αφέλεια, δεν αφήνουν ή αντιδρούν σε ουσιαστικές και καθοριστικές αλλαγές στους δρόμους.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Παναγιώτη Καπαρή

Παναγιώτης Καπαρής: Τελευταία Ενημέρωση

X