Του Τάσου Τρύφωνος
Τελικά, ο Περδίκης επαληθεύεται πανηγυρικά. Το Εθνικό Συμβούλιο σήμερα είναι ένας εθνικός «γουμάς», που αποτελείται από 22 «κοκόρια». Τι θέλει κάθε κόκορας σε κάθε «γουμά»; Να φουσκώσει καλά-καλά το λυρί του και να ξεχωρίσει ή να «κακαρίσει» πιο δυνατά από τους άλλους. Μαρίνε Σιζόπουλε, συγχαρητήρια. Το κατάφερες! Όπως κατάφερες να πάρεις στο ναδίρ την αξιοπιστία αυτού του οργάνου που ακούγεται τόσο βαρύγδουπα σημαντικό. Η αλήθεια είναι ότι και (με έμφαση) με τα τελευταία γεγονότα, η ανευθυνότητα κάποιων εκ των συμμετεχόντων οδήγησε στην ντε φάκτο κατάργηση ενός ήδη ξεθωριασμένου θεσμού, που από συμβουλευτικό όργανο χάραξης στρατηγικής μετατράπηκε σε βήμα άκρατου λαϊκισμού και εξάσκησης μικροπολιτικής. Η όλη εικόνα του εθνικού συμβουλίου σήμερα αποτελεί όνειδος για όλους μας.
Είναι γνωστό σε όσους παρακολουθούν το Κυπριακό χρόνια, ότι ένα μεγάλο πρόβλημα και θέμα πάντα στις συναντήσεις με τους Τ/κ ηγέτες στην παρουσία του ΟΗΕ είναι η διαρροή εγγράφων από τη δική μας πλευρά. Δεν γίνεται με αυτό τον «μωρίστικο» τρόπο να δίνουμε όπλα στην τουρκική πλευρά. Φαντάζεστε να γινόταν κάτι αντίστοιχο σε κάποια σοβαρή χώρα, π.χ ΗΠΑ; Όχι, φυσικά. Πρόσφατα, από αγγλική εφημερίδα «διέρρευσε» ότι η Βασίλισσα, σύμφωνα με κάποια έγγραφα, είναι υπέρ του Brexit κι έγινε χαμός. Αδιανόητο για μία χώρα που παίρνει τον εαυτό της και την πολιτική της στρατηγική στα σοβαρά να ευτελίζει έτσι το Εθνικό της Συμβούλιο.
Ο Μαρίνος Σιζόπουλος, που, επί προσωπικού, μου είναι πολύ συμπαθής και φίλος, πολύ κακώς και αψυχολόγητα έπραξε. Πρωτίστως, όμως, έβλαψε τη δική του εικόνα. Αν θέλει να καταγραφεί ως διαρροέας εγγράφων του Εθνικού Συμβουλίου, καλώς… Θα πρέπει, όμως, να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες της πράξης του, ήτοι προβλέπω μάχη για να μπει στη Βουλή στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές του Μαΐου… Στον πανικό του να ξεχωρίσει σ΄ αυτόν τον άτυπο ανταγωνισμό των ηγετών του απορριπτικού μετώπου το… τερμάτισε. Με προσεκτικά επιλεγμένα σημεία και παραπληροφόρηση και όχι ενημέρωση, προχώρησε σε κάτι που βρήκε απέναντί του σύσσωμη την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία και την πλειοψηφία του λαού, που αντέδρασε αντανακλαστικά στην απίστευτη αυτή πράξη πολιτικού αρχηγού. Γράφω «παραπληροφόρηση», διότι ως γνωστόν αν δεν συμφωνηθούν όλα, δεν έχει συμφωνηθεί τίποτα. Αυτά που μας είπε ο Σιζόπουλος αλλάζουν, βελτιώνονται, χειροτερεύουν στην πορεία των συνομιλιών. Άρα προς τι το «πυροτέχνημα»; Για να ξεχωρίσει, όπως είπαμε, στο «γουμά»… Αν έλεγε, «διαφωνούμε σ΄ αυτά τα σημεία και θα προτείναμε αυτό», θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα.
Το Εθνικό Συμβούλιο δεν έχει κανένα νόημα πλέον, υφίσταται για τους τύπους και όχι για παραγωγική χάραξη πολιτικής. Δεν είναι όργανο συλλογικής ευθύνης, όπως θα έπρεπε να είναι. Ούτε δίνει προς το εσωτερικό ή το εξωτερικό την εικόνα μιας ομοψυχίας και ενότητας. Αντιθέτως, μας γελοιοποιεί. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αν είναι, που φαίνεται να είναι, προσηλωμένος στην επίτευξη της λύσης του Κυπριακού, δεν έχει πλέον άλλη επιλογή παρά να το καταργήσει. Ο λαός εκλέγει τον Πρόεδρό του για πέντε χρόνια. Αυτός έχει την υποχρέωση και τη λαϊκή εντολή να κυβερνήσει και να πάρει αποφάσεις. Και ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάκτυλό μας, η ομοφωνία δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν στην Κύπρο η ίδια η ύπαρξη κάποιων πολιτικών σχηματισμών είναι συνυφασμένη με τη διαιώνιση του Κυπριακού. Ως εκ τούτου, ο Πρόεδρος θα πρέπει να επιδιώξει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση σε κατ’ ιδίαν, πλέον, ενημερώσεις εκείνων των πολιτικών αρχηγών που διακρίνονται από σοβαρότητα. Άλλωστε, ο Πρόεδρος πρέπει να διαχειρίζεται το Κυπριακό βάσει της πολιτικής και της στρατηγικής του και στην τελική θα τον κρίνει ο λαός και η ιστορία και όχι το εκάστοτε Εθνικό Συμβούλιο.
Υ.Γ. Απορία; Η ΕΔΕΚ με τις διαφημίσεις στα λεωφορεία περί υπεράσπισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ποια ακριβώς Κυπριακή Δημοκρατία θέλει να υπερασπίσει, που εμείς οι «ριψάσπιδες» δεν θέλουμε; Την Κυπριακή Δημοκρατία με 40.000 στρατό στο ακρωτηριασμένο της σώμα; Την Κυπριακή Δημοκρατία, μετά το 1963, με θύλακες Τ/κ και μη λειτουργικό σύνταγμα ή την κυπριακή δημοκρατία των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, που έδινε βέτο στον Τ/κ αντιπρόεδρο και ίση αντιπροσώπευση Τ/κ σε όργανα ασφαλείας και δημόσια υπηρεσία. Προϋποθέσεις που φαντάζομαι σήμερα θα θεωρούσε ρατσιστική λύση η ηγεσία της ΕΔΕΚ…
