ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η ψυχολογία των Εγγυήσεων

Του Τάσου Τρύφωνος

Του Τάσου Τρύφωνος

trifonost@sppmedia.com

Έχει ήδη διαφανεί ότι στο πλαίσιο της διαδικασίας επίλυσης του κυπριακού προβλήματος και του αγώνα για μια συμφωνία λύσης που θα εγκριθεί και από τις δύο κοινότητες, το «παιχνίδι» θα κριθεί στις Εγγυήσεις.

Σαφέστατα το Περιουσιακό και το Εδαφικό είναι μεγάλα θέματα αλλά εκεί φαίνεται να υπάρχουν λύσεις και ευελιξία και από τις δύο πλευρές και είναι έτοιμες να τις χρησιμοποιήσουν τη σωστή στιγμή πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Εκεί όμως που γίνεται ο μεγάλος αγώνας είναι οι εγγυήσεις. Μιλάμε για δύσκολο παζλ το οποίο καθιστούν «γόρδιο δεσμό» τα διάφορα γεωστρατηγικά συμφέροντα πολλών «παικτών», το εσωτερικό μέτωπο αλλά και η ψυχολογία και ο φόβος που έχουν στεριώσει μέσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους.

Πριν από έναν περίπου χρόνο συνομιλούσα με έναν Τουρκοκύπριο που είχε σπουδάσει στην Αγγλία. Γύρω στα 35, δούλευε στη ξενοδοχειακή βιομηχανία, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. «Τι πιστεύεις ότι θα ψηφίσουν οι νέοι στην Ε/κ πλευρά;» με ρώτησε. Αφού του είπα την άποψή μου συνέχισε: «Ξέρεις εγώ σπούδαζα τέσσερα χρόνια στην Αγγλία.

Όπου έβλεπα Κύπριους πήγαινα να κάνω γνωριμίες. Τους έβλεπα σαν συμπατριώτες μου κι εκείνοι με έδιωχναν λέγοντας μου Turkish troops out of Cyprus. Τους εξηγούσα «μαζί σας, θέλω να φύγουν τα στρατεύματα από την Κύπρο.

Βοηθήστε μας να φύγουν. Κάθε μέρα που μένουν εμείς υποφέρουμε. Όμως δεν με άκουγαν. Τους ήταν πιο εύκολο να με απορρίψουν από την παρέα τους. Το 2004 έκλαψα γοερά που απορρίψατε το σχέδιο. Βοηθήστε μας να φύγουν χτες».

Ομολογώ ότι συγκινήθηκα από τα λόγια του και δεν μου άρεσε καθόλου ότι στα σαράντα μου χρόνια άκουγα για πρώτη φορά από το στόμα ενός Τ/κ συμπατριώτη μου τη δική του αλήθεια και όχι αυτήν που μας κατασκευάζουν και στις δύο πλευρές. «Ξέρεις», του είπα, «πιστεύω ότι το κλειδί είναι οι Εγγυήσεις.

Κανένας Ε/κ δεν θα δεχτεί εύκολα να παραμείνουν Τούρκοι στρατιώτες και δικαιολογημένα. Υπάρχει ο φόβος που βασίζεται στο παρελθόν αλλά όπως και να το κάνουμε δεν συνάδει Ευρωπαϊκή χώρα με Εγγυήσεις». Τότε εξεπλάγην από τη δική του θέση: «όπως σου είπα έκλαψα πολύ που χάσαμε την ευκαιρία το 2004 να φύγει ο στρατός από την Κύπρο αλλά για μας τους Τουρκοκύπριους αυτό δεν θα έπρεπε να είναι πρόβλημα για σας.

Μπροστά στην επανένωση της πατρίδας μας αυτά μπορεί να διευθετηθούν και να διορθωθούν με τον χρόνο». Διαφώνησα για ακόμη μια φορά μαζί του για το θέμα των Εγγυήσεων αλλά ξανά με εξέπληξε η άποψή του.

Η εμμονήστο θέμα των Εγγυήσεων και από τις δύο πλευρές μπορεί να «τορπιλίσει» αυτήν που διαφαίνεται ως τελευταία ευκαιρία για λύση του Κυπριακού. Ο Ερντογάν πολύ δύσκολα θα δεχτεί να μην παραμείνουν κάποια έστω στρατεύματα στην Κύπρο – κυρίως για εσωτερική κατανάλωση. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο και οι δύο πλευρές. Ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε σωστά και ειλικρινά για το κτίσιμο μιας εμπιστοσύνης ή κουλτούρας λύσης.

Θεωρώ ότι το παιχνίδι πρέπει να παιχτεί στην Ε.Ε. και στην πιο σοβαρή εμπλοκή της, αφού αυτό που πάντα είχε απήχηση στους Τ/κ είναι ότι μέσω της κυπριακής δημοκρατίας έβγαιναν από την απομόνωσή τους και απολάμβαναν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών. Ως ευρωπαίοι πολίτες λοιπόν ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους δεν έχουν να φοβούνται κάτι.

Ο αδύναμος «κρίκος» εδώ είναι η ίδια η Ε.Ε. η οποία ούτε δικό της στρατό διαθέτει ούτε έχει δείξει παρόμοια βούληση σε κάποια άλλη περίπτωση. Πρέπει να βρεθεί εκείνη η μαγική φόρμουλα που θα ικανοποιεί το αίσθημα ασφάλειας και των δύο κοινοτήτων τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Κάνω μια άσκηση επί του χάρτη για να δούμε πόσο πολύπλοκο είναι.

Η Τουρκία επιμένει στις Εγγυήσεις. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επιμένει στις μη εγγυήσεις. Ο διεθνής παράγοντας για να σπάσει το αδιέξοδο προτείνει μια δύναμη του ΝΑΤΟ. Το ΑΚΕΛ αντιδρά έντονα και δεν το κάνει καθόλου εύκολο στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο οποίος γνωρίζει ότι χρειάζεται το ΑΚΕΛ για να περάσει το σχέδιο.

Τότε αντιπροτείνει αντί για μια δύναμη του ΝΑΤΟ να έχουμε μια δύναμη από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου ασφαλείας (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Η.Β.), όμως αυτή η πρόταση δεν θα ευχαριστήσει καθόλου τους δυτικούς, γιατί θα επιτρέψει στη Ρωσία και την Κίνα να έχουν λόγο στην Κύπρο.

Επαναλαμβάνω είναι ένας υποθετικός συνειρμός που μπορεί να αποδειχθεί στο μέλλον ότι είχε ρεαλιστική βάση μπορεί και όχι. Ποιος θα σπάσει τον «γόρδιο δεσμό» των Εγγυήσεων για να μη χαθεί κι αυτή η ευκαιρία; Ελπίζω εμείς ως Ε/κ πλευρά να έχουμε ήδη πολλές εναλλακτικές να προτείνουμε για να μη φτάσουμε στο αδιέξοδο.

X