ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η Ευρώπη και ο Μακρόν

Του Τάσου Τρύφωνος

Του Τάσου Τρύφωνος

trifonost@sppmedia.com

O Εμμανουέλ Μακρόν επιβεβαίωσε το «Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία» και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Αθήνα αυτές τις μέρες έδωσε το σύνθημα για ένα restart στην Ευρώπη. Μιλώντας με φόντο την Ακρόπολη από τον λόφο της Πνύκας μίλησε στα ελληνικά και δήλωσε ότι «το να προγραμματίζουμε τη διάλυση της Ευρώπης ισοδυναμεί με πολιτική και ιστορική αυτοκτονία». Μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα φαίνεται να παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο για την ανανέωση του ευρωπαϊκού οράματος που τα τελευταία χρόνια δείχνει να ξεφτίζει.

Όμως πόσο ρεαλιστικό ήταν όλο αυτό το σκηνικό και κατά πόσο μπορεί να έχει συνέχεια αυτό το ανεπίσημο restart της Ευρώπης από την ελληνική πρωτεύουσα στο πλαίσιο της επίσκεψης του Γάλλου Προέδρου; Σίγουρα η Γαλλία μαζί με τη Γερμανία είναι η ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δύο μακροχρόνιοι εχθροί (υπολογίζεται ότι μέσα στους αιώνες είχαν πάνω 200 συγκρούσεις μεταξύ τους), είναι το μεγάλο και ζωντανό παράδειγμα του τι μπορούμε όλοι να κερδίσουμε από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει η Ευρώπη. Από το 1950 και μετά έγιναν δύο ειλικρινείς και πιστοί σύμμαχοι και μάλιστα τα τελευταία χρόνια «συνδιοικούν» την Ευρώπη.

Φανταστείτε ας πούμε μετά από δεκαετίες να μιλούσαμε για μια τέτοιου είδους σχέση ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Αυτόματα όλη αυτή η ένταση στην ανατολική Μεσόγειο θα έπεφτε σε ιστορικά χαμηλά. Η συμφιλίωση και στενή συνεργασία των δυο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων που συγκρούστηκαν με λύσσα στο παρελθόν είναι το μεγάλο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Όμως για να ανοίξει πάλι αυτή η συζήτηση και ο διάλογος στην Ευρώπη για μια νέα Ευρώπη με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη δεν αρκεί η Γαλλία. Θα πρέπει να πειστεί και η Γερμανία, η οποία ακολουθεί μια πιο συντηρητική και σφικτή δημοσιονομική πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας της Άγκελα Μέρκελ έχουν «αλλάξει» μέχρι στιγμής τρεις Γάλλοι Πρόεδροι: Σαρκοζί, Ολάντ και σήμερα Μακρόν.

Ο Ολάντ μάλιστα για να εκλεγεί κατηγορούσε τον Σαρκοζί ότι είχε μετατραπεί σε «σκυλάκι» της καγκελαρίου και ότι αυτός θα έθετε αυτή τη σχέση σε μια πιο ισοβαρή βάση αλλά είναι γενικώς παραδεκτό ότι αυτό δεν έγινε. Τώρα ο Μακρόν ως ένας νεαρός Πρόεδρος και φρέσκο πρόσωπο που δεν εξελέγη από τα παραδοσιακά κόμματα και ουσιαστικά έχει χαρακτηριστεί ως «φαινόμενο» έχει πετύχει χρονικά τη Μέρκελ προς τη δύση της καριέρας της, αφού ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές (που όλα δείχνουν ότι θα τις κερδίσει) σίγουρα θα πρόκειται για την τελευταία της θητεία. Έτσι πολλοί εκτιμούν ότι θα είναι πιο ανοικτή απέναντι στο ενδεχόμενο να χαλαρώσει την αυστηρή οικονομική της πολιτική και ίσως – κάτω από την πίεση του Μακρόν – να δεχτεί την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Όμως το οξύμωρο είναι ότι ο Μακρόν προέρχεται από τον τραπεζικό τομέα και είναι γνωστές και οι δικές του νεοφιλελεύθερες απόψεις στην οικονομία. Θα έχει την πραγματική βούληση να πιέσει τη Γερμανία γι’ αυτή την αλλαγή;

Ένα άλλο σημαντικό «πεδίο» στον δρόμο της αλλαγής σε περισσότερη Ευρώπη είναι και το θέμα της αλληλεγγύης. Με μια Ουγγαρία που ο πρωθυπουργός της διακηρύσσει ότι «δεν θα επιτρέψει να γίνει χώρα μεταναστών» μετά την απόρριψη του ευρωπαϊκού δικαστηρίου της προσφυγής της Ουγγαρίας και Σλοβενίας για τις ποσοστώσεις μεταναστών αλλά και άλλες «ανταρσίες» χωρών μελών, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των μελών δεν είναι a la carte, αλλά ισχύουν για όλους. Η κρίση ταυτότητας της Ευρώπης θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν βαθύνει κι άλλο. Ήδη η αποσχιστική κίνηση της βουλής της Καταλονίας για ανεξαρτησία από την Ισπανία αλλά κυρίως το αναπάντεχο BREXIT δείχνουν ότι οι φυγόκεντρες δυνάμεις έχουν αρχίσει. Για να μην ξεφύγουν και διαλύσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα φαίνεται να χρειάζεται το restart. Όμως ο Μακρόν το εννοεί ή ήταν απλώς ένα ωραίο show στον λόφο της Πνύκας;

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X