Του Τάσου Τρύφωνος
Δυστυχώς η προεκλογική εκστρατεία για τις Προεδρικές του 2018 έχει ξεκινήσει. Γι’ ακόμη μία φορά οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, αυτές που περιμένουμε υποτίθεται να μας «σώσουν» ή αυτές που βάσει και του συστήματος επηρεάζουν και καθορίζουν τις τύχες μας έβαλαν πάνω από το συμφέρον της Κύπρου και των επόμενων γενεών το δικό τους μικροπολιτικό συμφέρον. Θεωρώ ότι όλοι μας, χωρίς κομματικές παρωπίδες πρέπει να αξιολογήσουμε εκ νέου το κάθε κόμμα και τον κάθε πολιτικό για την υπεύθυνη ή ανεύθυνη θέση και στάση που κρατάει αυτές τις τόσο κρίσιμες στιγμές.
Προσπαθώ να δω όσο πιο καθαρά την εικόνα. Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με τη διαδικασία και τις κομματικές διεργασίες που πολλές φορές αφομοιώνουν και προσπερνούν με γοργούς ρυθμούς τις διαφορές ουσίας με προπετάσματα λαϊκιστών κορόνων και εύηχων και επίκαιρων κοινωνικά αποδεκτών συνθημάτων... «Αλλαγή» , «απαλλαγή», «ξεκινάμε», «προχωράμε», «συνεχίζουμε», «ερχόμαστε», «φεύγετε», «τώρα είναι η ώρα»... κι άλλα πολλά τόσο μπαναλιτέ και κλισέ πλέον. Φαντασία καμία. Μπορώ να κατανοήσω, μπορώ να καταλάβω, μπορώ να αντιληφθώ. Ζούμε στην εποχή της επικοινωνίας, την εποχή του Τραμπ, της Λεπέν, του Brexit, του Ερντογάν...του «ναι» εναντίον του «όχι» και του «όχι» αντί του «ναι»... Εν κατακλείδι τον θρίαμβο του λαϊκισμού απέναντι στη ρεάλ πολιτίκ.
Μπορώ να κατανοήσω ... Ζω κι εγώ εδώ όπως κι εσείς και έχουμε ευθύνη...
Να δοκιμάσουμε αν μη τι άλλο να είμαστε λίγο ειλικρινείς, λίγο ήσυχοι με τη συνείδησή μας και με το «είναι» μας. Δεν μπορούμε εν έτει 2017 να χαλιναγωγούμαστε από συνθήματα που στην ουσία έχουν πραγματικό σκοπό απλώς το πασιφανές. Δεν ψάχνουμε και δεν πολεμάμε για τον πιο ικανό αλλά για να φύγουν «αυτοί» και να έρθουμε «εμείς». Έτσι κάθε πολίτης σ’ αυτές τις προεδρικές εκλογές θα πρέπει να είναι πιο αυστηρός με αυτά που θα ακούει, να ζητάει και να επιμένει για απαντήσεις και να δει πέρα από τα τετριμμένα και τον λαϊκισμό.
Κάθε υποψήφιος για το ’18 θα πρέπει να «ξεσκονιστεί» επί παντός επιστητού από όλους μας: πολίτες, κοινωνία και ΜΜΕ. Δεν θα καταπίνουμε «αμάσητα» κάθε εύηχο σλόγκαν ή κάθε σοφιστεία που θα τους κατέβει στο κεφάλι ή που τους έχει υποδειχθεί από τους επικοινωνιολόγους τους. Ούτε κάθε αλχημεία ή υβριδική και επίπλαστη συνεργασία που γίνεται απλά για την καρέκλα και όχι επί της ουσίας. Αφού λοιπόν ο πρώτος «επίσημος» υποψήφιος είναι ο Νικόλας Παπαδόπουλος ξεκινάω με αυτόν. Καθαρή και ανοικτή ερώτηση, χωρίς πολλά λόγια χωρίς περιστροφές. Απλά και ανθρώπινα. Η ΕΔΕΚ του Μαρίνου Σιζόπουλου είπε πριν από λίγες μέρες στην παρουσία του Νικόλα Παπαδόπουλου, ότι η ΔΔΟ είναι διχοτομική λύση. Συμφωνεί ο κ. Παπαδόπουλος; Απλή, καθαρή απάντηση. Χωρίς τεχνάσματα και τερτίπια.
Κι αν συμφωνεί τότε σημαίνει ότι ο Μακάριος, ο Κυπριανού και ο Τάσσος Παπαδόπουλος δούλευαν εις βάρος των συμφερόντων της Κύπρου; Αν συμφωνεί γιατί ακόμα η επίσημη θέση του ΔΗΚΟ είναι η επίτευξη λύσης με βάση τη ΔΔΟ ομοσπονδία; Γιατί δεν την αποκηρύσσει από τη στιγμή που τον υποστηρίζουν κόμματα που την έχουν δαιμονοποιήσει;
Αν από την άλλη ο Νικόλας και το ΔΗΚΟ διαφωνούν πως γίνεται να συνεργάζεται μαζί με την ΕΔΕΚ που διαφωνεί; Τι θα γίνει αν θα πρέπει να κυβερνήσουν μαζί ; Άρα ο μύθος ότι στο Κυπριακό συμφωνούν είναι πασιφανές ότι καταρρίπτεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Εκτός κι αν η Κύπρος είναι δεύτερη ή τρίτη στις προτεραιότητές τους και προηγούνται πιο γήινα , πιο καθημερινά, πιο μικρά πράγματα... ΄Η εκτός αν το μεγάλο θέμα είναι η «εξουσία». Επίσης πριν από πέντε χρόνια στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές του 2013, ο Μαρίνος Σιζόπουλος και η ΕΔΕΚ στήριξαν με πάθος τον κ. Λιλλήκα και ο κ.
Παπαδόπουλος και το μισό ΔΗΚΟ , το «ανεπίσημο» τότε επίσης αν και κάπως πιο «διακριτικά».
Σήμερα τι έχει πάθει ο κ. Λιλλήκας και δεν είναι τόσο καλός ή αντάξιος για να αξίζει την υποστήριξή τους; Αυτό δεν πρέπει να απαντηθεί; Πιστεύω ότι πλέον χρειαζόμαστε και αξίζουμε σοβαρές και καθαρές απαντήσεις χωρίς «παραθυράκια». Μας αρμόζουν ξεκάθαρες κουβέντες και αυτές πρέπει να είναι το ζητούμενο μας μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο.
