Του Τάσου Τρύφωνος
Επόμενη μέρα του τρομοκρατικού κτυπήματος στον πεζόδρομο της Λας Ράμπλα στη Βαρκελώνη. Την προηγούμενη μέρα ήμασταν στην περιοχή του τρομοκρατικού κτυπήματος, λίγη ώρα πριν γίνει και αφού μπήκαμε σε ταξί για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο βλέπαμε τα περιπολικά και τα ασθενοφόρα να ουρλιάζουν σαν τρελά. Φυσικά δεν είχαμε καταλάβει το τι είχε γίνει μέχρι που φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα από φίλους και συγγενείς ατελείωτα.
Αφού έχω διαβεβαιώσει φίλους και συγγενείς ότι δεν θα κατέβω στο κέντρο και θα μείνω στην ασφάλεια του ξενοδοχείου, παίρνω το πρώτο ταξί για την πλατεία Καταλονίας. Κατεβαίνω και ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα ανθρώπινο ποτάμι με χιλιάδες κόσμου που περπατάνε με ορμή προς την πλατεία. Σε λίγο φτάνουν ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος και ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της νέας τρέλας που κτύπησε την Ευρώπη σ΄ αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο που δεν έχει λογική. Αστυνομία παντού.
Τηλεοπτικά συνεργεία από όλο τον κόσμο. Τα κινητά σε πρώτο πλάνο σε κάθε χέρι. Ξαφνιάστηκα. Περίμενα ότι θα ήταν ερημικοί οι δρόμοι και οι κάτοικοι της Βαρκελώνης κλεισμένοι στα σπίτια τους από το φόβο. Όμως ο κόσμος σαν να ήθελε να φωνάξει, να προτάξει κάτι. Η ενέργεια έβραζε. Και τότε ακριβώς άρχισε να δονείται η πλατεία από το σύνθημα που φώναζαν όλοι ρυθμικά. Notincpor - Notincpor - Nontincpor. Ρωτάω τι σημαίνει αν και η μετάφραση ήταν αχρείαστη. Το καταλάβαινες από το πάθος που έβγαινε από κάθε στόμα. ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ - ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ... Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της Βαρκελώνης τώρα, του Παρισιού παλαιότερα, της Μαδρίτης το 2004, του Μάντσεστερ πριν από λίγους μήνες και φυσικά της "αρχής" του κακού, της 11ης Σεπτεμβρίου. Να μην φοβηθούμε. Γιατί αν φοβηθούμε χάθηκε το παιχνίδι. "Αν συνηθίσεις το τέρας πάει να πει ότι του μοιάζεις ", είπε ο τιτανοτεράστιος Μάνος Χατζιδάκις. Και αυτό το "τέρας" δεν πρέπει να τραφεί από το δικό μας φόβο. Δεν πρέπει να δει τον τρόμο στα μάτια μας όσο και αν μας τον έχει φέρει σε πρώτο πλάνο.
Η αλήθεια είναι φυσικά ότι πλέον αρχίσαμε να συνηθίζουμε. Γίνεται κάτι καινούργιο, ξεχνιέται το παλιό, σοκαριζόμαστε αλλά η ζωή συνεχίζεται. Δεν μας σοκάρει εύκολα τίποτα πλέον. Πιο πολύ μας λένε "να προσέχετε εκεί που πάτε", "μην πηγαίνετε σε πολυσύχναστα μέρη ", παρά "να περάσετε καλά". Είναι μια νέα πραγματικότητα που βιώνουμε. "Θα αλλάξετε τα εισιτήρια ; " "θα γυρίσετε πιο νωρίς;" "Άντε ελάτε πίσω ". "Προσέχετε μην βγαίνετε από το ξενοδοχείο". Είναι Κυριακή . Αύριο επιστρέφω από τη Βαρκελώνη. Δεν άλλαξα ούτε εισιτήριο, ούτε έμεινα στο ξενοδοχείο. Γιατί, όπως φώναζαν και οι Καταλανοί, δυνατά και στεντόρεια... σιγά μην φοβηθώ. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
