ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα παράδοξα του μεταναστευτικού

Του Χάρη Γεωργιάδη

Του Χάρη Γεωργιάδη

Στη χώρα μας υπάρχει ένα παράδοξο σε σχέση με το μεταναστευτικό. Τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει πλήρης αντίληψη του προβλήματος, αλλά και του ιδιαίτερα μεγάλου βάρους που έχει επωμιστεί τα τελευταία χρόνια η Κύπρος, στο εσωτερικό υπάρχουν πολιτικοί και δημοσιογραφικοί κύκλοι που θεωρούν ότι η έγερση του ζητήματος είναι αδικαιολόγητη και υπερβολική. Θεωρούν ότι δεν τεκμηριώνεται η διογκούμενη οικονομική επιβάρυνση, ούτε η αύξηση της εγκληματικότητας, ούτε και η αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της χώρας μας και πολύ εύκολα αποδίδεται ο χαρακτηρισμός της ξενοφοβίας και της ακραίας πολιτικής συμπεριφοράς, προς όσους εγείρουν το ζήτημα.

Από την άλλη, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς ήταν ξεκάθαρος όταν μιλούσε, πριν από λίγες μέρες, για το Μεταναστευτικό, εξηγώντας ότι πρόκειται για μια κορυφαία ευρωπαϊκή πρόκληση που επιβάλλει τη χάραξη κοινής πολιτικής. Σύμφωνα με τον ευρωπαίο αξιωματούχο, το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, που θα παρουσιαστεί μέσα στις επόμενες βδομάδες, «αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές πρωτοβουλίες της νέας Επιτροπής». Αναγνωρίζει, μάλιστα, ότι «η Κύπρος σηκώνει δυσανάλογα μεγάλο βάρος και θα έχει πολλά να κερδίσει από αυτή τη νέα, μεγάλη ευρωπαϊκή συμφωνία». Εξίσου ξεκάθαρη είναι η θέση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της πολιτικής ομάδας της κεντροδεξιάς στην οποία ο ανήκει και ο Δημοκρατικός Συναγερμός: «Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι κανείς δεν θα μπορεί να εισέλθει στην επικράτεια της Ε.Ε. χωρίς τη γνώση και τη ρητή έγκριση των αρχών μας».

Αυτή η θέση, βέβαια, δεν συνάδει με τις προσεγγίσεις όσων θεωρούν ότι δεν υπάρχουν σύνορα και θεωρούν περίπου ως ρατσιστική και ξενοφοβική κάθε προσπάθεια ελέγχου της παράνομης μετανάστευσης. Κατ’ ακρίβεια κάποιοι δεν αποδέχονται καν τον όρο της «παράνομης μετανάστευσης», ασχέτως εάν αυτός είναι ευρύτατα διαδεδομένος στα επίσημα έγγραφα της Ε.Ε. Κάθε κράτος πρέπει, ασφαλώς, να προτάσσει την ανθρωπιστική διάσταση της μετανάστευσης. Και αυτό ακριβώς είναι που πράττει η Κύπρος, η οποία δέχεται το μεγαλύτερο με διαφορά ποσοστό μεταναστών και αιτητών ασύλου στην Ε.Ε., σε αναλογία πληθυσμού. Όμως, στις συζητήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γίνεται απόλυτα αποδεκτή η θέση ότι πρέπει να καθοριστούν όρια, στη βάση της ικανότητας απορρόφησης του κάθε κράτους. Προφανώς, στη δική μας περίπτωση, αυτά τα όρια έχουν ήδη ξεπεραστεί.

Και είναι ακριβώς γι’ αυτό που, πολύ δικαιολογημένα, εγείρεται ζήτημα. Η απάντηση δεν μπορεί παρά να προέλθει μέσω μιας κοινής πολιτικής σε επίπεδο Ε.Ε. Κάθε κράτος-μέλος έχει τις δικές του ευθύνες, αλλά κανένα δεν είναι σε θέση να χειριστεί από μόνο του τη μεταναστευτική κρίση. Μέσω μιας συντονισμένης ευρωπαϊκής προσέγγισης πρέπει να ενισχυθούν οι δυνατότητες ελέγχου και να διασφαλιστεί η αποτελεσματική προστασία των εξωτερικών συνόρων της ‘Ένωσης. Στην περίπτωση της Κύπρου, αυτή η προστασία πρέπει να περιλάβει την κατοχική γραμμή, η οποία δεν αποτελεί εξωτερικό σύνορο, αλλά ούτε και μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί την κύρια οδό εισόδου μεταναστών. Πρέπει επίσης να υπάρξει ένα αξιόπιστος διαχωρισμός όσων πραγματικά αναζητούν ασφαλές καταφύγιο, από τους οικονομικούς μετανάστες. Και πρέπει να καθοριστούν διαδικασίες επιστροφής όσων δεν έχουν βάσιμους λόγους παραμονής στην ΕΕ.

Η απαραίτητη συνεργασία των τρίτων κρατών θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί μέσω της αναπτυξιακής βοήθειας της Ε.Ε., η οποία θα αντιμετώπιζε και κάποιες από τις βαθύτερες αιτίες της μετανάστευσης. Από την άλλη, έλλειψη συνεργασίας θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με κυρώσεις. Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανέφερε κάτι άλλο ακόμη. Ότι η Ευρώπη «δεν έχει την πολυτέλεια να αποτύχει για δεύτερη φορά σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα». Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αντιληφθούμε όλοι. Έχω εκφράσει ξανά την άποψη ότι τις πραγματικά ακραίες πολιτικές συμπεριφορές είναι η αδράνεια στη διαχείριση του μεταναστευτικού που θα τις εκθρέψει. Η συγκροτημένη πολιτική είναι αυτή που θα τις αντιμετωπίσει. Σε ένα μεγάλο βαθμό, η κοινωνική συνοχή των κρατών μελών, αλλά και η συνοχή της Ε.Ε. από αυτό εξαρτάται.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X