Του Χρίστου Ζαβού
Ωραία τα λέει ο Τιμούρ. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι δεν νοιάζεται ούτε για κάμερες ούτε για μικρόφωνα. Άμα είναι κάτι να το πει, θα το πει και αναλαμβάνει το κόστος της τοποθέτησής του.
Ορθώς αποκάλεσε τους δημοσιογράφους «λαμόγια». Η δημοσιογραφία εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεφύγει από τη φυσική της θέση. Αυτή, δηλαδή, που μεσολαβεί μεταξύ του κοινού και της εξουσίας, προκειμένου να «φυλάει» την ομαλή λειτουργία των εξελίξεων.
Στην Κύπρο τούτη η εκτροπή ισχύει πολύ περισσότερο, γιατί είμαστε μία μικρή χώρα-κοινωνία, διαθέτουμε λανθασμένη νοοτροπία, συνεπώς είναι δύσκολο κάποιος να σταθεί απέναντι από την εξουσία προσπαθώντας να την ελέγξει.
Πόσω μάλλον δε, όταν ο συγκεκριμένος κλάδος νοσεί από επαγγελματική αρτιότητα, διαθέτοντας μάλιστα μέλη που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα. Δύσκολα θα εντοπίσεις, επαγγελματίες δημοσιογράφους σ’ άλλες χώρες που η μόρφωσή τους δεν πλησιάζει τον μέσο όρο. Στην Κύπρο, όπως και πολλά άλλα πράγματα, η θέση του καθενός σχετίζεται κυρίως με τις «δημόσιες σχέσεις», παρά με την επαγγελματική του ικανότητα.
Ο Τιμούρ όμως μάλλον ξέχασε ότι τούτη ακριβώς η «δημοσιογραφία» είναι που τον ανήγαγε σε σούπερ ήρωα. Όταν δηλαδή, οι δημοσιογράφοι τον έγλυφαν, αποθέωναν, μη ασκώντας την παραμικρή κριτική σε κάποια από τα λάθη του, μάλλον το απολάμβανε. Τούτη η δημοσιογραφία είναι που τον έκανε να θεωρεί ότι η αποτυχία δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ύπαρξή του.
Έκανε ένα επίσης ατόπημα. Τσουβάλιασε όλους τους δημοσιογράφους χωρίς να κάνει καμία αναφορά σε παιδιά που προσπαθούν τίμια να βγάλουν το ψωμί τους. Σε παιδιά που υπόκεινται τη δημοσιογραφία των λαμόγιων ή σε άλλους συμπολίτες μας που παρά το ταλέντο τους, δεν στέριωσαν στο επάγγελμα, επειδή ακριβώς κουμάντο κάνουν τα ανασφαλή λαμόγια.
Καλά τα είπε ο Τιμούρ, αλλά υπάρχει ένα θεματάκι. Δεν είμαι κιόλας σίγουρος εάν σε άλλη χώρα θα του επέτρεπαν να εκφράζεται μ’ αυτό τον τρόπο. Ακόμη και Πρόεδρος της χώρας, άμα κάνει μια τέτοιου είδους επίθεση στον κλάδο της δημοσιογραφίας, δύσκολα θα ολοκλήρωνε τη θητεία του.
Εδώ όμως τα λαμόγια τον αντέχουν. Και τον δέχονται. Βρήκε δηλαδή και κάνει. Και καλά κάνει.
