Του Χρίστου Ζαβού
Τούτες τις μέρες η Ελλάδα ζει ένα δράμα, είναι πραγματικότητα δεν είναι τηλεοπτικό σήριαλ. Και ευτυχώς στην Κύπρο, τούτη η τραγωδία ανέστησε μέσα μας την ανθρωπιά που μας κληρονόμησαν οι παλαιότεροι. Αυτοί που δεν ενδιαφέρονταν για τα λεφτά και μόνο, για τα υλικά πολυτέλειας… αυτοί που είχαν προτεραιότητα στη ζωή τους να έχουν καθαρό κούτελο, καθαρή συνείδηση… την αδρωπιά όπως τη λέει ο ποιητής και λαογράφος του τόπου μας.
Μέσα σ’ όλη αυτή τη διαφθορά που ζούμε, μέσα στην κρίση των αξιών που περνάει το νησί, βγήκε στην επιφάνεια η συμπόνια, το φιλότιμο, η οργή, ο θυμός τα πραγματικά συναισθήματα που έχουμε οι άνθρωποι και όχι τα ψεύτικα που μας μπόλιασαν. Την ανησυχία αν θα πάρω το καινούργιο ή όχι κινητό τηλέφωνο ή αν ο τραπεζικός θα μου θυμώσει που δεν πλήρωσα τη δόση γιατί δεν τα βγάζω πέρα.
Τούτες τις ημέρες χρειάζεται ανθρωπιά. Και μέσα σ’ αυτή την οδύνη, ευτυχώς αναδεικνύεται ένα μεγάλο κύμα ανθρωπιάς. Γιατροί φροντίζουν τους πληγέντες. απλός κόσμος προσφέρει ό,τι έχει και δεν έχει, άνθρωποι ανοίγουν τα σπίτια τους για να δεχθούν συνανθρώπους τους που χρειάζονται βοήθεια, ταξιτζήδες μεταφέρουν κόσμο δωρεάν, οι κτηνίατροι φροντίζουν τα πληγωμένα ζώα, ο κόσμος σπεύδει να δώσει αίμα στα νοσοκομεία… γενικώς υπάρχει ανθρωπιά και αυτό μόνο ελπίδα σου δίνει.
Έτσι είναι η τραγωδία. Μέσα από αυτήν προκύπτει η ελπίδα, η κάθαρσης, η ανθρωπιά και ότι αυτή η λέξη περιλαμβάνει σαν έννοια.
Μέσα σε όλο αυτό, το καλό, υπάρχει και το κακό. Είναι διαχρονικά άλλωστε η συνύπαρξη τους. Υπάρχουν άτομα που επικαλούνται τάχατες την οργή του Θεού για τα δεινά που βρήκαν την Αττική. Παρεμπιπτόντως αν υπάρχει τέτοιος Θεός απλώς δεν τον ασπάζομαι γιατί είναι κακός, όπως τον ψυχοπαθή που τέτοιες μέρες επέλεξε να σπείρει διχόνοια.
Υπάρχουν επίσης και άλλοι ψυχοπαθείς ή διαφορετικά φασίστες γιατί πρόκειται περί ψυχοπάθειας και μόνο. Που τέτοιες μέρες ασκούν τάχατες πολιτική, είτε φωτογραφιζόμενοι την ώρα που βοηθούν, είτε σπέρνοντας το μίσος.
Τούτες τις ώρες, δεν υπάρχει ούτε Τούρκος, ούτε Έλληνας, ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε χριστιανός, ούτε άθεος. Υπάρχει και πρέπει να υπάρχει μόνο ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος τούτες τις ώρες είτε βοηθά εμπράκτως είτε απλά πενθεί και συλλογιέται το κακό που τον βρήκε.
