Του Χρίστου Ζαβού
Πάει καιρός να δούμε ένα ματς της προκοπής. Β΄ φάση λένε, συνεχόμενα ντέρμπι λένε, αλλά μπάλα δεν είδαμε. Με τις ομάδες να είναι πεθαμένες από την κούραση, δεν είδαμε και κάτι που να μας ικανοποιεί.
Όσον αφορά δε την ατμόσφαιρα που επικρατεί στα γήπεδα σε παιχνίδι ντέρμπι… πως είναι τη Μεγάλη Παρασκευή η διάθεση; Κάτι τέτοιο.
Παρακολουθείς ΑΠΟΕΛ - Ομόνοια και βάζεις σπίρτα στα μάτια για να μην κλείσουν μήπως και αποφύγεις τον ύπνο. Το ίδιο συνέβη και στα περισσότερα ματς των πλέι-οφ τρομάρα μας.
Στο ματς της επόμενης Τετάρτης έχω την εντύπωση ότι θα αποζημιωθούμε. Πέραν του ότι αναμετρώνται οι δύο καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, το γεγονός ότι μέσα από 90 λεπτά οδηγείσαι σ’ έναν τίτλο, διαφοροποιεί το όλο θέμα προς το καλύτερο.
Στον ΑΠΟΕΛ είναι εξαρτημένοι από τις κατακτήσεις τίτλων συνεπώς δύσκολα θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Θα το παλέψουν όσο γίνεται και ας φλερτάρει η ομάδα με τον κορεσμό.
Από την άλλη ο Απόλλωνας έχει μια ψύχωση. Όχι μονάχα για το πώς θα πάρει έναν ακόμη τίτλο, αλλά κυρίως στην αμφισβήτηση για την κυριαρχία του αντιπάλου τα τελευταία χρόνια.
Αναμένεται δηλαδή «σκοτωμός» στο πλαίσιο του ποδοσφαίρου. Πάθος, δύναμη, ατομικές ενέργειες και πάει λέγοντας. Κακά τα ψέματα σε τέτοιου είδους παιχνίδια, παίζει ρόλο και ο παίκτης ατομικά. Επ’ αυτού και οι δύο ομάδες διαθέτουν τέτοιους. Μπορεί δηλαδή με μια προσωπική ενέργεια είτε του Ντα Σίλβα, είτε του Εφραίμ να καθοριστεί η τύχη του αγώνα.
Φαβορί σε τέτοια παιχνίδια δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει. Ισοδύναμες ομάδες, το ίδιο κίνητρο, παραδοσιακοί πρωταγωνιστές ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, δεν χωράει πουθενά πρόβλεψη.
Πέραν τούτου, αναμένεται κιόλας να μυρίσει ποδόσφαιρο και στις κερκίδες. Όχι όπως τα ντέρμπι του πρωταθλήματος που ο κόσμος πάει σε μπαρ και καφετέριες για να τα παρακολουθήσει.
Περιμένουμε ένα ωραίο ματς. Ένα ματς της προκοπής που έχει όλα τα στοιχεία για να γραφτεί στην ιστορία. Άντε και «ο καλύτερος ας κερδίσει» που λεν και οι ποδοσφαιράνθρωποι του τόπου.
