Του Χρίστου Ζαβού
Ποτέ ως δημοσιογραφικός κόσμος, τουλάχιστον στ’ αθλητικά, δεν είχαμε φτάσει σ’ ένα επίπεδο ικανοποιητικό που ν’ ανταποκρίνεται στο λειτούργημα που επιτελούμε.
Οι παθογένειες του επαγγέλματος, όχι μόνο δεν ξεπερνιούνται αλλά ενισχύονται σε σημείο που ο δημοσιογράφος καθίσταται πλέον διεκπεραιωτής.
Ανάμεσα στις αδυναμίες που έχουν να κάνουν με την αμορφωσιά, παθητικότητα, δειλία και υποταγή σε κάθε λογής παραγοντίσκο, πλέον τίθεται στο πυρήνα του επαγγέλματος και η ένταξη σε διάφορους μηχανισμούς που στήνονται από τις διοικήσεις των μεγάλων ομάδων. Η ελευθερία του λόγου και η έκφραση της άποψης, όχι ότι ποτέ συμπεριλήφθηκε στα φόρτε του επαγγέλματος, αλλά πλέον όποιος τις επιδιώκει κινδυνεύει. Οι διοικήσεις κατανοώντας έστω και αργά ότι η επικοινωνία είναι θεμελιώδες ζήτημα στη λειτουργία τους έχουν σπεύσει να ελέγξουν κάθε σταγόνα πληροφορίας που διαρρέεται από τις ίδιες.
Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία μεταξύ των παραγόντων και των δημοσιογράφων που μοιάζει με την ομερτά των μαφιόζων της Ιταλίας. Ένα άτυπο παζάρι όπου η είδηση προσφέρεται στον δημοσιογράφο και αυτός ως αντάλλαγμα βάζει κάτω απ’ το χαλί κάθε ζήτημα που ενδεχομένως να μειώνει τη διοίκηση. Ο δημοσιογράφος που εκφράζει την άποψή του θεωρείται εχθρός και άμα δεν τύχει της στήριξης της εργοδοσίας, τότε μάλλον θα στηθεί στις ουρές των ανέργων που δημιουργούνται καθημερινά στα κτίρια των Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας.
Επί τούτου, η στήλη χαίρεται ιδιαίτερα που συνδράμει στο κύκλο εργασιών της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας. Σ’ άλλες περιπτώσεις δεν ισχύουν όλα αυτά μ’ αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι, έστω και οι λίγοι που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους να βρίσκονται υπό την απειλή της ανεργίας. Είναι πλέον τέτοια η μανία των παραγόντων που δεν διστάζουν να κυνηγήσουν την τιμωρία του όποιου «παραβάτη». Η εν λόγω τακτική τους έχει καταντήσει τον δημοσιογραφικό χώρο, στο χειρότερο επίπεδο που βρέθηκε ποτέ.
Ή είσαι ταγμένος στην ομάδα και τη διοίκηση της ή απλώς δεν υπάρχεις. Και η δημοσιογραφία κλαίει. Και οι περισσότεροι τάχατες δημοσιογράφοι κάνουν ότι τίποτα δεν συμβαίνει…
