Του Χρίστου Ζαβού
Δεν έχω καταλάβει και ούτε μάλλον θα μπορέσω, γιατί άλλαξε ο κανόνας που σχετίζεται με τον κατάλογο Β. Μέχρι και φέτος στον κατάλογο Β μπορούσαν οι ομάδες να εγγράψουν παίκτες από την αλλοδαπή η ηλικία των οποίων δεν ξεπερνά τα 21.
Από φέτος αυξήθηκε το όριο μέχρι τα 22. Και ρωτώ με το φτωχό μου το μυαλό. Πώς αυτό βοηθάει τον κύπριο ποδοσφαιριστή όταν πλέον στις ομάδες δόθηκε ένας ακόμη χρόνος για να εγγράψουν τα φυντάνια που τους φέρνουν οι μάνατζερ από τις ηπείρους του πλανήτη;
Υποτίθεται όλοι κατανοήσαμε, ακόμη και η ΚΟΠ που δεν φημίζεται για την προνοητικότητά της, ότι στο σημείο που φτάσαμε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να βοηθήσουμε το εγχώριο ποδόσφαιρο από τα σπλάχνα του.
Και όμως!! Με την αλλαγή του κανόνα οι μάνατζερ και κατ’ επέκταση οι ομάδες διευκολύνονται στη μπίζνα που επιδίδονται χρόνια τώρα.
Μοιάζει τόσο παράδοξο που σε κάνει να νομίζεις ότι όντως δεν κατανοείς την πραγματικότητα. Είναι λες και η αστυνομία κάνει καμπάνια κατά της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ και μοιράζει φιάλες ουίσκι στα φώτα τροχαίας στους οδηγούς.
Έχει πάντως φοβερό ενδιαφέρον να δούμε το σκεπτικό πίσω από την απόφαση. Το λόμπι των μάνατζερ τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Οι δε άσχετοι με το ποδόσφαιρο παράγοντες, περιμένουν τις προτάσεις απ’ τους ατζέντηδες. Όχι για το ποιος είναι ο παίκτης. Μάλλον για το πώς θα κλείσει το ντιλ και οι οικονομικοί του όροι.
Αντί να βρούμε τρόπους, να δώσουμε κίνητρα για το πώς θα βγάλουμε κύπριους παίκτες στην ομάδα, τους δίνουμε κίνητρα για να ψάχνουν στην Ευρώπη.
Και σ’ αυτό το χρονικό σημείο. Εκεί δηλαδή που μετράγαμε τους κύπριους στα δάκτυλα τους ενός χεριού, ήρθε η γενιά του Πιέρου και του Λαΐφη και αναθαρρήσαμε. Και ακολουθεί η ΚΟΠ με τις αποφάσεις της.
Τρελαίνεσαι; Όχι. Πάει καιρός τώρα που έχουμε μουρλαθεί με τις αποφάσεις των «ποδοσφαιροπατέρων».
