Η απόφαση του γενικού και του βοηθού γενικού εισαγγελέα, εν ολίγοις, για την υπόθεση των φόνων του Μεταξά μας λέει ότι «από τη νομολογία προκύπτει ότι λάθος, έστω και σοβαρό, αβλεψία, βλακεία, ανεπάρκεια ή ανικανότητα, δεν ικανοποιούν το επίπεδο της αλόγιστης πράξης που απαιτείται για στοιχειοθέτηση του αδικήματος της παραμέλησης υπηρεσιακού καθήκοντος» και ότι «φαίνεται ότι πρόθεσή τους δεν ήταν η μη εκτέλεση του καθήκοντός τους στον απαιτούμενο βαθμό ούτε εθελοτυφλούσαν» και πως «αν απέτυχαν να αντιληφθούν ότι οι διερευνώμενες υποθέσεις αφορούσαν ενδεχόμενη υπόθεση φόνων, τούτο από μόνο του δεν εξυπακούει εσκεμμένη (willful) και επί σκοπού (deliberate) παραμέληση εκτέλεσης καθήκοντος». Εάν δεν με απατά η μνήμη μου δεν είναι μόνο στην αστυνομία που έγιναν καταγγελίες για την εξαφάνιση, τουλάχιστον μιας από τα θύματα του Μεταξά και του ανάλγητου κράτους μας, αλλά και στην εισαγγελία. Επ’ αυτού καμία αναφορά και καμία έρευνα. Ή μήπως και στην εισαγγελία «αβλεψία, βλακεία ή ανικανότητα» που κοστίζει ζωές… αποενοχοποιούνται; Τα πιο πάνω καταδεικνύουν ότι ανεπάρκεια, ανικανότητα και παραμέληση καθήκοντος δεν αφορούν αποκλειστικά την αστυνομία. Είναι σοβαρό πρόβλημα που αφορά γενικότερα το κράτος μας που διαχρονικά αναδεικνύεται ανεπαρκές και ανίκανο να συμπεριληφθεί στα σύγχρονα και ευνομούμενα κράτη. Είμαστε το κράτος του οποίου οι «άριστοι» δημόσιοι λειτουργοί του αντιμετωπίζουν με εχθρότητα τον πολίτη και με περισσή «κατανόηση» τους λεγόμενους επωνύμους και τους έχοντας… πλάτες. Οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά, κάτι που δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην επιτέλεση του καθήκοντος στις φωτεινές εξαιρέσεις όσων θέλουν να τιμούν τη θέση την οποία κατέχουν. Άλλη τραγική υπόθεση που επανέρχεται στη επικαιρότητα, είναι το έγκλημα, ως φαίνεται διά στραγγαλισμού του Θανάση Νικολάου. Η μητέρα του Θανάση από την πρώτη στιγμή ζητούσε τα αυτονόητα αλλά φώναζε εις ώτα μη ακουόντων. Το κράτος μας, έτσι για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας, καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο κύριος Λουκής Λουκαΐδης δικηγόρος της οικογένειας δηλώνει ότι το έγκλημα «πρέπει να έγινε από άτομο με επιρροή» και ζητάει από τη Νομική Υπηρεσία να ανοίξει ξανά ο φάκελος. Ακόμα και τώρα τα πράγματα κινούνται με ρυθμό χελώνας. Άλλη υπόθεση που μας ρεζίλεψε, με την καταδίκη που πήραμε από το ΕΔΑΔ, είναι η υπόθεση του θανάτου της Οξάνα Ράντσεβα. Η 20χρονη Οξάνα ήρθε στην Κύπρο ως χορεύτρια και βρέθηκε στα δίκτυα ανθρώπων εμπορίας γυναικών. Το ΕΔΑΔ καταδίκασε τη χώρα μας για παραβιάσεις στο δικαίωμα της ζωής, στο δικαίωμα στην ελευθερία και ασφάλεια, καθώς και για παραβιάσεις που σχετίζονται με τη μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας. Μας καταδίκασε επίσης, μαζί με τη Ρωσία, για παραβιάσεις σχετικά με την απαγόρευση της δουλείας και της καταναγκαστικής εργασίας. Για την ιστορία επίσης θυμίζω: 1. Τις υποθέσεις του ΧΑΚ όπου επιτήδειοι πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, κλέβοντας, κυριολεκτικά με τσιλιαδόρο το κράτος, τους κόπους ανίδεων επενδυτών. 2. Οι τραπεζίτες πουλούσαν και αγόραζαν, να υποθέσω χωρίς ίδιον όφελος, τράπεζες και έδιναν χωρίς εξασφαλίσεις δάνεια, για να καλύπτουν τα υψηλά επιτόκια που έδιναν στους Ρώσους καταθέτες, διαλύοντας την οικονομία κάτι που μας οδήγησε στο κούρεμα. Εάν όλοι αυτοί, δεν είχαν «ένοχη διάνοια», για αυτό και κανείς δεν καταδικάστηκε, το κράτος μας διερωτώμαι, πώς έχει ακόμα ήσυχη τη συνείδησή του; Ή μήπως ζητώ πολλά από ένα κράτος που για να πλουτίσουν μερικοί, εδώ ταιριάζει, το «γνωστοί, άγνωστοι», μας ρεζίλεψε και πάλι διεθνώς βγάζοντας στο σφυρί την ιθαγένειά του. Για όσο αυτός που κλέβει ένα ψωμί και δύο χαλούμια, για να ξεγελάσει την πείνα του, έχει «ένοχη διάνοια» και καταδικάζεται, οι δε δημόσιοι λειτουργοί που συμπεριφέρονται, ως το κράτος να είναι υπόκοσμος, δεν έχουν «ένοχη διάνοια» και μένουν στο απυρόβλητο, δυστυχώς δεν έχουμε καμία, μα καμία σωτηρία! Δεν είναι σε «ένοχη διάνοια» που υπολειπόμεθα, σαν κράτος, αλλά σε σκέτη διάνοια!
Ο δρ Βασίλης Χριστοδούλου είναι κλινικός ψυχολόγος, σωματικός ψυχοθεραπευτής.
