Στην πολιτική μετρά το αποτέλεσμα. Με απόσταση ενός χρόνου από την πρώτη αποτυχημένη Διάσκεψη για την Κύπρο στη Γενεύη και αρκετών μηνών από τη δεύτερη αποτυχημένη Διάσκεψη για την Κύπρο στο Κρανς Μοντανά, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα ασφαλή συμπεράσματα:
Πρώτο, ο απερχόμενος Πρόεδρος κακώς δεσμεύτηκε μετά το γνωστό δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου 2016, χωρίς ενημέρωση και διαβούλευση με τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και την ελλαδική ηγεσία, σε πενταμερή στη Γενεύη.
Δεύτερο, η εγκατάλειψη του σχήματος της Διεθνούς Διάσκεψης, παρουσία των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, αφαίρεσε στήριξη από την πλευρά μας καθώς απουσίαζαν η Ρωσική Ομοσπονδία, η Γαλλία και η Κίνα.
Τρίτο, από τη στιγμή που δεσμεύτηκε να πάει σε Διάσκεψη, όφειλε να προετοιμαστεί κατάλληλα για να μην εκτεθεί η ελληνοκυπριακή κοινότητα, κάτι που δεν έπραξε.
Τέταρτο, επέτρεψε να αναπτυχθεί ζημιογόνα συζήτηση για την παρουσία ή απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και εν τέλει -για να διασφαλίσουμε τα στοιχειώδη- υποχρεώθηκε να επαναλαμβάνει συνεχώς ότι στην Ελβετία πήγε και ως Πρόεδρος και ως επικεφαλής της ελληνοκυπριακής κοινότητας.
Πέμπτο, η πρώτη Διάσκεψη απέτυχε να οδηγήσει σε επίλυση του κυπριακού και ο κ. Αναστασιάδης απέτυχε να καταδείξει την Τουρκία ως την υπαίτια του ναυαγίου.
Έκτο, πριν τη δεύτερη Διάσκεψη, με δημόσιες εξαγγελίες, επανέφερε την πολιτική της πρόταξης, προειδοποιώντας ότι δεν θα πήγαινε σε διάσκεψη εκτός εάν η Τουρκία προηγουμένως απόσυρε τα κατοχικά στρατεύματα και καταργούνταν οι εγγυήσεις του 1960, πράγμα ανέφικτο πριν από τη λύση.
Έβδομο, αφού εξέθεσε εαυτόν αλλά και την κοινότητά μας διεθνώς, εν τέλει υπαναχώρησε στην πιο λογική θέση για κατά προτεραιότητα συζήτηση του θέματος στον Κράνς Μοντανά, κάτι όμως που δεν επιδίωξε με συνέπεια.
Όγδοο, για μια σχεδόν βδομάδα κατά τις εκεί διαπραγματεύσεις αρνείτο να υποβάλει προτάσεις εκ μέρους της ελληνοκυπριακής κοινότητας, αφήνοντας έτσι την τουρκική πλευρά να κάνει επικοινωνιακή διαχείριση, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και αποφεύγοντας να κριθεί επί της ουσίας του κυπριακού.
Ένατο, όταν τελικά υπέβαλε προτάσεις, φρόντισε να τις αποσύρει αμέσως δίνοντας την εντύπωση στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και στη διεθνή κοινότητα πώς δεν ήταν έτοιμος για μια διαπραγμάτευση ουσίας και αφαιρώντας έτσι την πίεση από την τουρκική πλευρά. Ακόμα και σήμερα κανένας πολίτης δεν ξέρει ποιες είναι οι πραγματικές του θέσεις στην εσωτερική πτυχή του κυπριακού.
Δέκατο, την τελευταία νύχτα, αρνήθηκε να συζητήσει το σημαντικό έγγραφο του κ. Γκουτέρρεζ για την εφαρμογή της λύσης, που ικανοποιούσε μια σωστή, διαχρονική δική μας θέση, η οποία ήταν βασική αδυναμία και στο απορριφθέν Σχέδιο Ανάν.
Συν ένα, στο Κρανς Μοντανά όχι μόνο δεν φτάσαμε σε λύση, όχι μόνο δεν αποδόθηκε ευθύνη στην Τουρκία, αλλά δυστυχώς ο ΟΗΕ της αναγνώρισε βούληση για λύση και πλέον καλείται η ελληνοκυπριακή πλευρά να εμπλακεί μαζί με την τουρκοκυπριακή σε ένα διάλογο με νόημα, εάν και εφόσον το επιθυμούμε.
Δυστυχώς, ο κ. Αναστασιάδης δοκίμασε και απέτυχε στο κυπριακό. Έδωσε ό, τι είχε να δώσει. Η πρόκληση στην οποία καλούμαστε να απαντήσουμε είναι απλή: θέλουμε συνέχιση της πολιτικής των πειραματισμών, της προχειρότητας και των σκοπιμοτήτων που εφάρμοσε ο κ. Αναστασιάδης ή θα δώσουμε προοπτική στην ελπίδα για απελευθέρωση και επανένωση στη βάση μιας λύσης αρχών και διεκδίκησης για την οποία θα αγωνιστεί ο Σταύρος Μαλάς;
*Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ, Βουλευτής
