ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γιατί σκοτώνεστε για το ΓεΣΥ και ποια είναι η πικρή αλήθεια;

Δρ Ανδρέας Πολυνείκης, σύμβουλος σε θέματα δημόσιας υγείας και πρώην πρόεδρος Τεχν. Επιτρ. για το ΓεΣΥ

Αυτές τις μέρες γίνονται συζητήσεις καθημερινά για τις μεταρρυθμίσεις του συστήματος υγείας και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες για να έχουν μια αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ως δικαιούχοι στο δημόσιο σύστημα υγείας ή ως ασθενείς που πληρώνουν απ’ ευθείας από το βαλάντιον τους στον ιδιωτικό τομέα.

Όλοι οι «επαΐοντες» του καθρέφτη των καναλιών, ομοφωνούν ότι είναι υπέρ ενός σχεδίου υγείας που να προσφέρει στον πολίτη την καλύτερη περίθαλψη, να είναι βιώσιμο, με ισότητα στην πρόσβαση κ.α. Ακολούθως ο κάθε ένας ανάλογα με το από που προέρχεται και πού ανήκει, παρουσιάζει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία και κατηγορεί τους άλλους ότι αυτοί φταίνε για την σημερινή κατάντια.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Από το 2001 που ψηφίστηκε ο νόμος του ΓεΣΥ, μέχρι σήμερα όλες οι πολιτικές αποχρώσεις κυβέρνησαν τον τόπο. Όλοι οι πρόεδροι που πέρασαν αντιμετώπιζαν με φοβία το πολιτικό και οικονομικό κόστος του ΓΕΣΥ γι’ αυτό και δεν το προωθούσαν.
Οι ομάδες που θίγονταν τα συμφέροντά τους εξασκούσαν και εξασκούν πιέσεις για να μην υλοποιηθεί. Οι ομάδες που έχουν συμφέρον από την εισαγωγή του είναι μέχρι στιγμής αδύναμες ή δεν εξάσκησαν τις αναμενόμενες πιέσεις υπέρ του ΓΕΣΥ.

Οικονομικά δεν υπήρχε εμπόδιο για την εισαγωγή του, μέχρι που η προσοχή στράφηκε, με την ένταξή μας στην Ε.Ε και ΟΝΕ, να πληρούμε τα οικονομικά κριτήρια που έθεσαν Ε.Ε - ΟΝΕ και έτσι το ΓΕΣΥ έμπαινε σε δεύτερη μοίρα. Το τρίτο και καταλυτικό ήταν η οικονομική κρίση που μας βρήκε το 2013.

Ο κρατικός μηχανισμός δηλαδή Υπουργείο Υγείας, Υπουργείο Οικονομικών και τα αντίστοιχα τμήματα/υπηρεσίες όπως Ιατρικές Υπηρεσίες και Νοσοκομεία, ΟΑΥ, Τμήμα Προσωπικού, Γραφείο Προγραμματισμού, φάνηκαν ανίκανα να αναλάβουν και να υλοποιήσουν ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο έργο.

Δεν μπορώ να μην σχολιάσω και τα σημερινά «επιτεύγματα» όπου θέλουν να χρεωθούν τις τροπολογίες που έγιναν στον νόμο του ΓεΣΥ ως μεγάλο κατόρθωμα και τη ψήφιση του νόμου για την αυτονόμηση ως τη μεγαλύτερη πρόοδο που επιτεύχθηκε ποτέ για το ΓΕΣΥ. Ο νόμος για την αυτονόμηση ήταν έτοιμος στα συρτάρια του Υπέργειου Υγείας πριν 10 τουλάχιστο χρόνια.!!
Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν κανένα έργο υποδομής δεν έχει γίνει που να πείθει ότι προχωρά το ΓεΣΥ. Κύρια έργα που έπρεπε να γίνουν είναι η αναδιοργάνωση του Υπουργείου Υγείας, η αυτονόμηση των δημόσιων νοσηλευτηρίων, η εκπαίδευση των οικογενειακών ιατρών, η μηχανοργάνωση των υπηρεσιών υγείας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η εισαγωγή του medical audit, η ανάπτυξη συστήματος πληροφοριών κ.α.

Η αυτονόμηση των νοσηλευτηρίων είναι πολύπλοκη διαδικασία. Δε χρειάζεται μόνο ξένους εμπειρογνώμονες αλλά και δικούς μας για να μπορούν να επικοινωνούν. Θα πρέπει το κράτος να ξοδέψει σημαντικά κονδύλια για να τα εκσυγχρονίσει, να διορίσει και εκπαιδεύσει το κατάλληλο προσωπικό και να τα καταστήσει ικανά να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις με τον ιδιωτικό τομέα. Θα πρέπει να είναι έτοιμο να εκχωρήσει εξουσίες που έχει και τον βολεύουν στην άσκηση «υμέτερης πολιτικής» προς τα υπό κατασκευή ανεξάρτητα νοσηλευτήρια, για να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις στη διαχείριση και διοίκηση των νοσοκομείων.

Για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τομέας της υγείας υπάρχει για τους κυβερνώντες πάντοτε η διέξοδος, ότι θα τα λύσει το ΓεΣΥ. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση όπου όλα είναι παγιδευμένα γύρω και μέσα στο ΓεΣΥ και περιμένουν τον από μηχανής Θεό να τα λύσει.

Σχέδια επί χάρτου έγιναν πολλά. Τώρα αρχίζει η υλοποίηση σε πραγματικές συνθήκες. Πόσα θα κοστίσει το ΓεΣΥ και ποιος θα τα πληρώσει κανείς μέχρι σήμερα δεν ξέρει διότι οι τροποποιήσεις που έγιναν στο Νόμο του ΓεΣΥ θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τη δαπάνη, όπως η απ’ ευθείας πρόσβαση στη δευτεροβάθμια φροντίδα και το δικαίωμα για φυσικοθεραπεία.

Τέλος το κράτος, θα πρέπει να πάρει την απόφαση ότι η δική του συνεισφορά θα αυξηθεί από το 45% που είναι το δικό του μερίδιο στις Εθνικές Δαπάνες Υγείας στο 65%, πράγμα που απαιτεί τουλάχιστο ακόμη 200 εκ. ευρώ το χρόνο, χωρίς να υπολογίζονται οι δαπάνες που χρειάζονται για την αυτονόμηση των νοσηλευτηρίων και την κάλυψη τα πρώτα χρόνια των ελλειμμάτων τους.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι ούτε την επόμενη πενταετία δεν θα υπάρχει ΓεΣΥ. Τουλάχιστο ας γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και να υλοποιηθούν τα έργα υποδομής, που είναι αναγκαία να προηγηθούν της εισαγωγής του ΓεΣΥ, για να αναβαθμιστεί η προσφορά υπηρεσιών υγείας προς του δικαιούχους του Δημόσιου Τομέα. Επίσης θα πρέπει να γίνει νέα νομοθεσία για τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα γιατί σήμερα λειτουργεί χωρίς έλεγχο και λογοδοσία, πράγμα αδιανόητο για μια σύγχρονη κοινωνία.

Για πόσο καιρό ακόμη θα ανέχεται ο κοινωνικός ιστός τους «επαΐοντες» των τηλεοπτικών και άλλων ΜΜΕ να θίγουν την αξιοπρέπεια των ασθενών, να ανέχονται τις απώλειες ζωών από την ανεπάρκεια του συστήματος και να μην αντιδρά για τα δικαιώματά του τα οποία είναι αναφαίρετα και καθ’ όλα θεσμοθετημένα.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X