Του Ονασαγόρα
Τα παραμύθια για τον EastMed
Ομολογώ πως τον είχα πεθυμήσει τον Άντρο Κυπριανού γιατί είχε χαθεί εντελώς μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Είχα σκεφτεί ότι μάλλον έπεσε σε πολιτική χειμερία νάρκη και ότι με τον ερχομό της άνοιξης και του καλοκαιριού, θα... ξυπνούσε.
Ωστόσο, οι αναφορές για την ενδεχόμενη ακύρωση του EastMed αποδείχθηκε το καλύτερο ξυπνητήρι για τον αγαπητό μου Άντρο. Θύμωσε πολύ και τα έβαλε με την… καταστροφική τρόικα: Αναστασιάδη, Αβέρωφ, Χριστοδουλίδη που προωθούσαν τον EastMed με κάθε μέσο. Τα έβαλε ακόμα και με το ΡΙΚ, το οποίο εμμέσως κατηγορεί ότι έχει περάσει το μήνυμα ότι το ΑΚΕΛ συμφωνούσε με την κατασκευή του EastMed.
Στην ανακοίνωσή του, καλεί την “τρόικα” να απαντήσει τι έχει να πει τώρα που ο EastMed καταρρέει ως χάρτινος πύργος ενώ τον παρουσίαζαν ως μεγάλη επιτυχία της εξωτερικής τους πολιτικής. Τους καλεί δε να «μην κλωτσούν την μάππα έξω»…
Επιτίθεται και στο ΡΙΚ το οποίο κατηγορεί ότι με τη δική του βοήθεια η… τρόικα επιχειρεί να περάσει το μήνυμα ότι το ΑΚΕΛ συμφωνούσε με την κατασκευή του EastMed.
Επειδή παρακολούθησα το θέμα επί μακρόν, όντως έχει δίκαιο ο κύριος Άντρος να λέει πως το ΑΚΕΛ προειδοποιούσε τελευταία ότι ο EastMed κινδυνεύει να μην κατασκευαστεί λόγω κόστους, επικρίνοντας σε κάθε περίπτωση την κυβερνητική πολιτική επί του θέματος. Για να μην πω ότι μόνο σαμπάνιες δεν άνοιξε η Εζεκία Παπαϊωάννου όταν άκουσε πως οι Αμερικάνοι δεν προκρίνουν πια την κατασκευή του. Αυτή η αντίδρασή τους ήταν που οδήγησε και τον μεγάλο Νίκο να δηλώσει με μια δόση θυμού και θλίψης, ότι «είναι λυπηρό γιατί κάποιοι επιχαίρουν γιατί τάχα ματαιούται η εκτέλεση του έργου». Χωρίς βεβαίως να παραλείπει να επισημαίνει ότι όλες οι αποφάσεις και οι μελέτες που έγιναν από την Κύπρο, την Ελλάδα, το Ισραήλ αλλά και την ΕΕ ήταν υπό την αίρεση της οικονομικής βιωσιμότητας του έργου.
Και ενώ ο αγαπητός Άντρος ξύπνησε από την χειμερία πολιτική του νάρκη και αποφάσισε να πει αλήθειες, θα ήταν καλό να τις έλεγε όλες. Γιατί από το κατηγορητήριο του κατά της καταραμένης τρόικας και του ΡΙΚ άφησε πίσω δύο μεγάλες αλήθειες.
Η μία αλήθεια αφορά το γεγονός ότι το ίδιο το ΑΚΕΛ και οι βουλευτές του, επί δικής του ηγεσίας, έλεγαν δημόσια στο πολύ κοντινό 2020 ότι η ιδέα για τον EastMed κατατέθηκε επί διακυβέρνησης Χριστόφια και χαρακτήριζε πρωτοφανές να αρνείται η Ιταλία να υπογράψει τη συμφωνία με την επίκληση διάφορων δικαιολογιών. Ας ψάξουν λίγο τις δηλώσεις του Γιώργου Λουκαϊδη στις 17/08/2020 στη Βουλή. Ασχέτως εάν ο Λουκαϊδης το 2022 δηλώνει πως «οι κυβερνώντες κοροϊδεύουν τον λαό με παραμύθια» και ότι «ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά της προπαγάνδας».
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι το ΑΚΕΛ συμφώνησε με την συμφωνία που υπογράφηκε για την κατασκευή του EastMed, που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Χριστόφια, αφού κατά τη συζήτηση τον Ιούλιο του 2020 οι μόνοι που είχαν διαφωνήσει ήταν οι Οικολόγοι.
Φαίνεται πως τα παραμύθια και η ειδίκευση στην προπαγάνδα δεν είναι προνόμιο μόνο της καταστροφικής τρόικας στην οποία επιτίθενται οι αγαπητοί Άντρος και Λουκαΐδης. Αν είναι με αυτές τις μεθόδους που οι σύντροφοι αναμένουν ότι μπορούν να αυξήσουν ή έστω να περισώσουν τα ποσοστά του ΑΚΕΛ μάλλον θα βρεθούν προ νέας, μεγάλης έκπληξης.
Και γυναίκες για το 2023;
Δύο γυναικείες υποψηφιότητες για το 2023 συζητούνται σε πολιτικά πηγαδάκια, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες. Πρόκειται για δύο πολύ γνωστές κυρίες της πολιτικής και δεν αποκλείεται να τριτώσει το… καλό. Γιατί σίγουρα περί καλού πρόκειται να υπάρχουν και γυναίκες υποψήφιες στην κούρσα των προεδρικών. Το θέμα είναι βεβαίως να υπάρχει και η προοπτική για εκλογή τους και να μην κατέρχονται μόνο για την… τιμή των όπλων. Θα μου πείτε γιατί οι άνδρες να δικαιούνται μιας τέτοιας επιλογής και όχι και οι γυναίκες. Και μάλλον θα έχετε δίκαιο.
Πάντως ένα από τα τρία ονόματα, εάν τελικά αποφασίσει να συζητήσει σοβαρά την υποψηφιότητά της και αν τελικά μπει στον στίβο των προεδρικών θα δρομολογήσει πρωτοφανείς εξελίξεις στο κομματικό και πολιτικό σκηνικό της νήσου…
Αναμείνατε για περισσότερα.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
