ΑΕΛ: Εσείς… κύριε πρόεδρε;

Από χθες σκεφτόμουν τι να γράψω, μετά τη χθεσινή εμπειρία. Γιατί πρόκειται για εμπειρία. Ξέρεις πολλές φορές έγραφα μαλακίες απλά και μόνο γιατί το πάθος υπερτερούσε της λογικής. Καμιά φορά όμως τα ίδια τα γεγονότα ξεπερνούν την όποια περιγραφή. Και όποιος βρέθηκε χθες στη Γερμασόγεια, καταλαβαίνει τι εννοώ… Δεν ξέρω κιόλας αν η χθεσινή «πρώτη», ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακή απ’ αυτήν τότε που ο Πίτερ Θίο κρατώντας τη μαγκούρα του έπαιρνε τα δεκάλιρα πάνω στο βοηθητικό. Αυτοί που έχουν καλύτερη μνήμη ας βοηθήσουν.

Άλλα θέλω να σου πω. Χθες πήραμε μια μεγάλη τζούρα ΑΕΛ. Ο εξαρτημένος από την ΑΕΛ, έφυγε από κει πλήρης ικανοποιημένος. Δεν το συζητάμε. Ήταν όλοι εκεί. Μικροί, μεγάλοι, γενειοφόροι, παλιοί του ΣΥ.Φ.ΑΕΛ, το ΣΥ.Φ.ΑΕΛ,  του Lukas Bar, οι Lioness, οι θαμώνες του Yellow Pride, ο καφενές του Λανιτείου, ο καφενές του Le Roi, οι του Άη Γιάννη, οι του Άη Αθανάση, οι της Μέσα Γειτονιάς, οι Γερμασογίτες, οι Πελενδρίτες, οι Κολοσσιάτες, οι Ζακακιώτες, από τη Λευκωσία και ένα λεωφορείο από την Πάφο. Τρέλα κανονική. Συγχωρέστε με αν έχω αφήσει Λέοντες εκτός, θέλω ένα κείμενο να τους γράψω.

Ήταν η ομάδα εκεί. Μια ομάδα η οποία διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να κάνει κάτι καλό. Και εξηγούμαι. Έχει τους παλιούς Κύπριους (Νικολάου, Σιέλης και γιατί όχι ο Αντρέας  Κυριάκου). Έχει μια πλειάδα ταλαντούχων νεαρών βγαλμένη από τα σπλάχνα της ( Γερολέμου, Ευαγγέλου, Κεραυνός, Σ. Παντελή, Π. Παντελή, Κυριάκου, Βασιλείου, Νεοφύτου) τον Μαύρου που έμεινε από πέρσι, τους νεοφερμένους Κίττο, Χάρη Κυριάκου και Ηλία, τους παλιούς ξένους (Αϊρόσα, Σοάρες, Μέσκα) και τους εκλεκτούς του Πάμπου (Μπογιόν, Μπαμπάνκο, Λούκας, Φορτούνα, Φιρμίνιο και Ουέλλιγκτον). Έλειπαν και έχασαν γι’ αυτό οι Μπεγκουίν και Σαβανέ, αναμένεται ο Ρόμο και θα έρθουν τέσσερις ακόμη. Το ρόστερ στο χαρτί μοιάζει υπερπλήρης. Άσε κιόλας που παλάβωσαν με αυτά που είδαν στη Γερμασόγεια.

Από κει και πέρα, η ομάδα διαθέτει έναν προπονητή που έχει την ευλογία να τον εμπιστεύεται ο κόσμος. Ήταν αγχωμένος κατά πόσο ο κόσμος θα έρθει στην πρώτη, μόλις όμως κατάλαβε τι γίνεται, «παλάβωσε» και αυτός. Ποτέ δεν ήμουν Παμπουίνος, ούτε και θα γίνω αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έκανε για την ομάδα ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Μακάρι να παραμείνει προσγειωμένος όπως είναι τώρα και να φτιάξει κάτι ισάξιο εκείνης της ιστορικής ομάδας. Ο θεός της ΑΕΛ να τον βοηθήσει, να ορθοποδήσει η ομάδα και να βρει ο κόσμος την περηφάνια του. Και ο ίδιος ο Πάμπος γνωρίζει πολύ καλά ότι ο κόσμος είναι το μεγαλύτερο όπλο τούτης της ομάδας.

Ο κόσμος πάντως μίλησε. Έδειξε ότι έχει όλη τη καλή διάθεση να περιβάλει την ομάδα από αγάπη και εμπιστοσύνη. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, έλεγαν οι Αελίστες αρχαίοι Έλληνες και νομίζω ότι είχαν δίκαιο. Η περσινή χρονιά ήταν το καλύτερο φάρμακο για να μπουν τα πράγματα σε μια τάξη. Να γυρίσει ο Πάμπος, να γυρίσει ο κόσμος, να ξεχαστούν οι μαλακίες, ο μαλάκας ο μασκοφόρος, ο Φεγκρούζ, ο Νιάνγκ… και κυρίως ο Σοφοκλέους του «μένω-φεύγω».

Αυτό κατ’ εμέ είναι το πιο σημαντικό που βγαίνει μέχρι στιγμής από τον «κίτρινο πλανήτη». Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η επιστροφή του κόσμου είναι ίσως πιο σημαντικό. Έλα όμως που τα δύο θέματα είναι αλληλένδετα. Ο Σοφοκλέους είναι μέλος του κόσμου του.
Κάποιοι, λάθος κατ εμέ του έχουν προσάψει πολλά. Μέχρι και ότι είναι με την Ομόνοια του είπαν γιατί στο Πελένδρι μικρό παιδί την υποστήριζε.

Στενόμυαλη προσέγγιση κατ εμέ και το γράφω από προσωπική εμπειρία. Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθείς με αυτή την ομάδα και να μην την αγαπήσεις. Να μην πωρωθείς, να μην συγκινηθείς, να κλάψεις, να χαρείς και να καταραστείς την ώρα που ασχολήθηκες.

Είμαι Σοφοκλεϊκός, όχι γιατί ποτέ μου έδωσε να φάω. Ούτε γιατί ποτέ μου έδωσε «αποκλειστικό». Μεταξύ μας… μόνο μπλεξίματα είχαμε. Ούτε και γιατί άμα αποχωρήσει δήθεν θα χαθεί η ΑΕΛ από το χάρτη. Αυτά είναι μαλακίες. Είμαι Σοφοκλεϊκός, γιατί θεωρώ ότι ο πρόεδρος είναι πρόεδρος, είναι όμως και απλός Αελίστας. Τον έβλεπες χθες με το κεραμιδί παντελόνι (που το βρήκες γαμώ την τρέλα μου) και νόμιζες ότι κατέβηκε από την Πιτσιλιά για την «πρώτη».

Στο πρόσωπο του συγκεντρώνονται όλα αυτά τα στοιχεία που διαμορφώνουν ένα μέλος της «κίτρινης φυλής». Παρορμητικός, ασυμβίβαστος, απλός, λαϊκός, επιρρεπής στα λάθη, πεισματάρης, ξεροκέφαλος, συναισθηματίας και κυρίως αυθεντικός.

Πρέπει όμως να σοβαρευτεί. Η χθεσινή παρουσία του κόσμου δεν του δίνει άλλη επιλογή. Δεν σηκώνει άλλο Πέτεφ, ούτε και και Κίκηδες Φιλίππου. Η ομάδα έχει τέτοια δυναμική που άμα δεν την κατανοήσει, τότε θα χάσει αυτός και η ΑΕΛ. Η ΑΕΛ δεν είναι Νέα Σαλαμίνα (με όλο το σεβασμό στο ιστορικό Βαρωσιώτικο σωματείο) όπως καμιά φορά ισχυρίζεται, πάνω στην απογοήτευση του.

Αφού είναι εκεί που είναι, ας βάλει τώρα τα θεμέλια να φτιάξει αυτό που δεν κατάφερε να κάνει. Μια ομάδα σοβαρή που σέβεται τον εαυτό της. Μια ομάδα που αναγνωρίζει τη δυναμική της και δεν υποτιμά τον εαυτό της.

Ο Σόφο εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΛ. Άμα κιόλας το καταλάβει, τότε θα βάλουμε την κουβέντα σε άλλο επίπεδο. Ο κόσμος χθες, έδωσε την απάντηση του. Εσείς… κύριε πρόεδρε;