Του Χρίστου Ζαβού
Είναι η διακοπή για την εθνική, μεσολάβησαν και τα 86α γενέθλια, προέκυψε και το ζήτημα με τις δημοτικές που εκτυλίσσεται παρασκηνιακά , ξεχάσαμε την ομάδα. Άσε κιόλας που έφυγε ο Πάμπος. Λες να πήγε να δει τον αντικαταστάτη του Ουέλλιγκτον; Πλάκα κάνω, αν και πολλοί το επιθυμούν.
Για τον αφάνα θα μιλήσουμε. Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα άκουγε αν και εφόσον ο Καλό ήταν πιο προσεκτικός σε μια ευκαιρία του από τα δύο μέτρα. Εδώ ισοπαλία πήρε η ομάδα τον βλέπεις φωτογραφία και η τρίχα σου γίνεται αφάνα. Σκέψου να έχανες σ’ ένα παιγνίδι που έπρεπες να το πάρεις.
Σου το έγραφα και τη Δευτέρα. Το ρεπορτάζ μας δεν πρόκειται να στοχοποίησει κανένα μέλος της φετινής ομάδας. Γιατί ακριβώς η ομάδα σέβεται τον εαυτό της και δεν αξίζει ο χλευασμός σε κάποιο από τα μέλη της. Δεν είναι όπως την περίπτωση του Νιάνγκ. Ο ψιλόλιγνος Αφρικανός άκουσε και τι δεν άκουσε γιατί ακριβώς στο πρόσωπο του απεικονιζόταν το χάλι της ομάδας. Υποσυνείδητα, μέσα από την περσινή τραγωδία που παρακολουθούσαμε ψάχναμε κάτι να γελάσουμε. Άλλωστε κωμωδία και τραγωδία είναι κάτι σαν αδέλφια.
Για τον Ουέλλιγκτον δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Όταν ο ίδιος στηρίζεται απ’ όλους τους συμπαίκτες του και μάλιστα το δείχνουν και δημόσια, ποιος είμαι εγώ που θα τον βάλω στον τοίχο; Αν πειράξω τον αφάνα, είναι λες και ενοχλώ τον Αϊρόσα, το Μάριο, το Βάλε ή ακόμη και τον Πάμπο. Ως εκ τούτου όπως και τελευταίο μέλος τούτη της ομάδας έτσι και ο βραζιλιάνος επιθετικός έχει το σεβασμό μας.
Αυτή όμως η στάση δεν μπορεί να λειτουργεί ωσάν και εθελοτυφλούμε. Στο ρεπορτάζ μας κρίνεται ακόμη και Πάμπος που μοιάζει «ιερή αγελάδα» για την «κίτρινη φυλή». Επί τούτου και ο Βραζιλιάνος βρίσκεται υπό την κριτική όλων όσων παρακολουθούν την ομάδα.
Δεν υπάρχει κανείς που να είναι ικανοποιημένος μαζί του. Ο Πάμπος είναι μάγκας που τον στηρίζει, παίζει όμως καμιά φορά με τη φωτιά. Γιατί ο Βραζιλιάνος δεν ανταποκρίνεται και είναι ξεκάθαρο μέσα στο γήπεδο. Αν είναι κάτι να προσάψεις στον Πάμπο φέτος είναι ακριβώς τούτη του η επιλογή να επιμένει στον βραζιλιάνο.
Προσπαθώντας να βρούμε τα αγωνιστικά του προτερήματα, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι τα τρεξίματα που βγάζει. Έλα όμως που παίζει σε μια θέση που δεν χρειάζεται και πολύ παρά μόνο μια κίνηση για να γίνει ήρωας. Τι να κάνω τα τρεξίματα, άμα δεν βλέπει το γκολ-πόστ, άμα δεν ανοίγει χώρους ή δεν βγάζει μια κάθετη. Ούτε και ο Βουό ήταν κανένας killer, αλλά τη μπάλα που έπαιζε δεν την είδαμε και από πολλούς σέντερ φορ στην ΑΕΛ.
Αναρωτιέσαι πόσο χειρότερος είναι ο Αγκουινάλδο. Δεν αναφερόμαστε στον Αρουαμπαρένα γιατί ο Ισπανός δεν είναι ακόμη έτοιμος. Θυμάμαι πάντως το 12, ο Καφού προοριζόταν για βασικό φορ και στο τέλος ο «κουμπάρος» Βουό καθιερώθηκε.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε τη συνέχεια με τα φορ. Άλλωστε είναι μια θέση που η ΑΕΛ δεινοπαθεί χρόνια. Επουλώθηκε κάπως το τραύμα με το Βουό, αγαλλίασε έστω και λίγο η ψυχή μας με τον Ορλάντο Σα, εναποθέσαμε ελπίδες στον Πιέχ αλλά από κει και πέρα τίποτα.
Είναι κρίμα να ακυρώσουμε τον Ουέλλιγκτον από τώρα. Αξίζει να του δώσουμε χρόνο. Εναπόκειται όμως στον Πάμπο να δούμε την εξέλιξη του παίκτη και πολύ περισσότερο δε πως θα βελτιωθεί η ομάδα σ’ αυτό το σημείο.
Γιατί η ομάδα μοιάζει να είναι αυτή ακριβώς που θέλει ο Αελίστας. Αν είναι κάτι όμως που τον ενοχλεί είναι η απουσία ενός φορ. Σκέψου να είχαμε ένα φορ αντίστοιχο της ποιότητας του Λούκας, του Φουρτούνα ή του Σαβανέ. Θα τον είχαμε αφίσα στο δωμάτιο και θα νομίζαμε ότι είναι η Βάνα Μπάρμπα σε φωτογράφηση της στο Play Boy. Και δώστου εκεί να καταλάβει…
