Αυτή τη φορά ούτε ιδιαίτερο άγχος υπήρξε, ούτε λόγοι για να γκρινιάξεις. Απέναντι σε ένα φορμαρισμένο αντίπαλο, η ΑΕΛ απέδειξε πως έχει ανέβει τουλάχιστον ένα κλικ πάνω επιθετικά σε σχέση με το πρώτο μισό της σεζόν.
Δεν κατηγόρησε κανείς αυτούς που έπαιζαν πριν πως δεν προσπαθούσαν και δεν έδιναν ότι είχαν, αλλά αυτοί που παίζουν τώρα φαίνεται πως έχουν παραπάνω να δώσουν. Ο Τειξέιρα και πάλι σκόραρε, το έχει κάνει σε όλες τις συμμετοχές του ως τώρα και έχει πετύχει ήδη κάτι εντυπωσιακό. Με τέσσερα γκολ είναι δεύτερος σκόρερ της ΑΕΛ φέτος, με μόλις τέσσερις συμμετοχές! Τόσα έβαλαν και οι Λαφράνς, Λεόνσο ενώ περισσότερα έχει μόνο ο Αρουαμπαρένα με έξι! Ο Ισπανός έβαλε έξι σε 21 συμμετοχές και ο Ουρουγουανός τέσσερα σε τέσσερις. Πώς να το κάνουμε μια διαφορά φαίνεται να υπάρχει. Έδωσε και την ασσίστ στο γκολ του Μάρκο Σοάρες ως κάτι έξτρα της παρουσίας του.
Ο Ντενίλσον Γκαμπιονέτα έπαιξε πρώτη φορά βασικός και έβαλε το πέναλτι ώστε και οι τέσσερις παίκτες που αποκτήθηκαν το Γενάρη έβαλαν ήδη έστω ένα γκολ. Συνολικά στα τέσσερα παιχνίδια που υπήρχε στην ενδεκάδα τουλάχιστον ένας «νέος» η ΑΕΛ σκόραρε 10 φορές και αυτοί έβαλαν τα εφτά.
Μέχρι τώρα μια χαρά δηλαδή και η ΑΕΛ παίρνει από αυτούς όσα περίμενε να παίρνει όταν τους έφερνε. Από εδώ και μπρος όμως θα πρέπει να τις λύσουν το επιθετικό πρόβλημα και στους 11 αγώνες ντέρμπι που μένουν στο πρόγραμμα. Ούτως ή άλλως η ΑΕΛ φέτος δεν έχασε τους πόντους από τα ματς όπου ήταν φαβορί. Μια ήττα από την Πάφο και μια ισοπαλία με τη Δόξα σε 16 αγώνες δεν αποτελούν απώλειες να τις πεις σοβαρές.
Στα ντέρμπι όμως το κοντέρ γράφει αγώνες εννιά νίκες μηδέν. Το αυτονόητο είναι πως αν δεν αλλάξει αυτό, Ευρώπη δεν υπάρχει το Καλοκαίρι. Η Ανόρθωση που ακολουθεί είναι ο πρώτος «τελικός» ενώ μετά το μενού έχει (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) Απόλλωνα. Ιδού τα ντέρμπι, ιδού και η ευκαιρία.
