24sports.com.cy
Η ήττα από την Δόξα μοιάζει να αποτελεί τον επίλογο μίας ακόμη αποτυχημένης σεζόν για την Ομόνοια. Το -12 από την 3η προνομιούχα θέση σε συνάρτηση με τα τελευταία γεγονότα, τα οποία ταρακούνησαν το πράσινο οικοδόμημα και παράλληλα μείωσαν κατά πολύ την ποιότητα του ρόστερ, μοιάζουν να είναι αποτρεπτικοί παράγοντες για να ελπίζει στην ευρωπαϊκή έξοδο.
Την αποτυχία της φετινής σεζόν παραδέχτηκε και ο Αντώνης Τζιωνής, μιλώντας στη κάμερα της Primetel μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα, καλώντας άπαντες να στηρίξουν την ομάδα για να επιστέψει δριμύτερη στην επόμενη περίοδο. Για να συμβεί αυτό, θα χρειαστεί να γίνουν πάρα πολλά τους επόμενους μήνες. Όχι μόνο σε επίπεδο χτισίματος ρόστερ, αλλά πρώτα και πάνω από όλα σε διοικητικό-οικονομικό επίπεδο.
Το οικονομικό μοιάζει να είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που θα κληθεί να διαχειριστεί η επόμενη διοίκηση, όποια και να είναι αυτή. Ωστόσο, κατά την άποψή μας, δεν είναι το πιο σημαντικό. Σαφώς και η εισροή χρήματος είναι καθοριστικής σημασίας. Από μόνη της, όμως, δεν μπορεί να αποτελέσει τη λύση στα πολλά και διαχρονικά προβλήματα της Ομόνοιας.
Θυμηθείτε την εποχή Μιλτιάδη Νεοφύτου και τον πακτωλό χρημάτων που δαπανήθηκε για να δημιουργηθεί το ακριβότερο ρόστερ στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου. Οι σπατάλες εκατομμυρίων έφεραν την εφήμερη επιτυχία και τον μοναδικό τίτλο πρωταθλήματος τα τελευταία 15 χρόνια, ταυτόχρονα, όμως, τα εγκλήματα της συγκεκριμένης περιόδου οδήγησαν την Ομόνοια εδώ που βρίσκεται σήμερα: στο χείλος του γκρεμού!
Ο σύλλογος οδηγήθηκε σε αυτό το σημείο λόγω της κακής διαχείρισης των οικονομικών (όχι τόσο από την νυν διοίκηση), της έλλειψης κατάλληλα καταρτισμένων ατόμων σε καίρια πόστα και της παλιωμένης νοοτροπίας και τρόπου λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος. Σε κάποιες άλλες εποχές, οι συγκεκριμένοι μέθοδοι και αντιλήψεις αποτελούσαν μέχρι και πρωτοποριακό τρόπο λειτουργίας για την εποχή τους.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν, όχι όμως η Ομόνοια. Οι «πράσινοι» έμειναν στάσιμοι, τα χρόνια πέρασαν, ο χρόνος τους προσπέρασαν και αυτό αποτυπώνεται (και) στις ντροπιαστικές πορείες που είχε η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Και αυτό είναι κάτι που οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη η επόμενη διοίκηση.
Αν θέλει να οδηγήσει το σύλλογο προς τη σωστή κατεύθυνση και να τον βάλει επιτέλους στο δρόμο των επιτυχιών, θα πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις απαρχαιωμένες νοοτροπίες και δομές οι οποίες αποτελούσαν το μεγαλύτερο εμπόδιο προς την ανάπτυξη, τον εκσυχρονισμό και τον επαγγελματισμό.
Καμία διοίκηση, καμία εταιρεία, κανένας πρόεδρος, κανένας μεγαλομέτοχος και κανένας ξένος επενδυτής δεν μπορούν να βγάλουν την Ομόνοια από το αδιέξοδο, αν την ίδια ώρα δεν προκύψουν ριζικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά και τη γενικότερη δομή του συλλόγου.
Η εποχή του ημιεπαγγελματισμού, της εφορίας ποδοσφαίρου, της διοίκησης «μερικής απασχόλησης» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Ομόνοια χρειάζεται εκ βάθρων αναδιαμόρφωση, γενναίες αποφάσεις, κατά μέτωπο σύγκρουση με το παρελθόν της και απαγκίστρωση από αναχρονιστικές αντιλήψεις και νοοτροπίες προηγούμενων ετών και γενιών.
Εάν δεν γίνουν αυτά τα απαραίτητα (και αυτονόητα) βήματα, αν η επόμενη διοίκηση δεν μπει στο δρόμο του εκσυγχρονισμού και να χτίσει την «νέα Ομόνοια» σε σωστές και επαγγελματικές βάσεις, με νέες ιδέες, σύγχρονες αντιλήψεις και νοοτροπίες και τα κατάλληλα άτομα, τότε οι πιθανότητες να δούμε κάτι πολύ διαφορετικό τα αμέσως επόμενα χρόνια είναι λίγες.
