ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Τις πρώτες λέξεις μού τις έμαθαν οι αστυνομικοί»

H ιστορία δύο προσφυγόπουλων που έγιναν φίλοι στον ξενώνα

Kathimerini.gr

 Καθισμένοι μπροστά στον υπολογιστή του ξενώνα «Ιριδα» ο Αλί και ο Τζαβέντ παίζουν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. «Αδημονούμε να ξεκινήσουμε σχολείο», λέει σε άπταιστα αγγλικά ο Τζαβέντ από το Αφγανιστάν, τον οποίο οι συνομήλικοι στον ξενώνα φωνάζουν... Μιχάλη.

Οι δύο έφηβοι έγιναν φίλοι στον ξενώνα που λειτουργεί η ΜΚΟ Ιατρική Παρέμβαση με την υποστήριξη της πρωτοβουλίας «Giving for Greece» του Ιδρύματος Μποδοσάκη. «Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο είμαστε σε μια διαρκή απραξία και αναμονή», συμπληρώνει ο 14χρονος Αφγανός, που μιλάει επτά γλώσσες. «Ο πατέρας μου είναι διερμηνέας στο Νεπάλ και εγώ πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο». Παρότι σχεδιάζει να μεταβεί στον θείο του στο Σάλτσμπουργκ, ενδιαφέρεται πολύ να μάθει ελληνικά.

Ο Αλί, που κάθεται δίπλα του, συμμετέχει στη συζήτηση στα ελληνικά. «Τις πρώτες μου λέξεις μού τις έμαθαν οι αστυνομικοί στη Μυτιλήνη, θέλω όμως να τα τελειοποιήσω», διευκρινίζει. «Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι σφουγγάρια», σημειώνει ο κ. Φώτης Παρθενίδης, κοινωνικός λειτουργός με δωδεκαετή εμπειρία σε ξενώνες, «μετά τρεις μήνες πολλά εξ αυτών μιλούν αψεγάδιαστα ελληνικά». Οπως παρατηρεί, «η τωρινή γενιά των ανήλικων προσφύγων έχει κατά μέσον όρο υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από το αντίστοιχο των παιδιών που έρχονταν μόνα στην Ελλάδα προ δεκαετίας».

Και οι 13 ανήλικοι του ξενώνα, που εγκαινιάσθηκε προ ημερών, έχουν εγγραφεί στο διαπολιτισμικό σχολείο. «Το σχολείο γι’ αυτούς σημαίνει απελευθέρωση και σταδιακή κοινωνικοποίηση ακόμη και με κορίτσια, κάτι που για πολλούς είναι πρωτόγνωρο, καθώς στις πατρίδες τους δεν έχουν μεικτά σχολεία».

Στον καλαίσθητο ξενώνα στο κέντρο της Αθήνας αναμένονται άλλοι πέντε έφηβοι. «Εργαστήκαμε δύο εβδομάδες νυχθημερόν για να ενώσουμε δύο κτίρια και να τα εξοπλίσουμε ανάλογα με τις ανάγκες των νεαρών ενοίκων», αναφέρει στην «Κ» ο κ. Ιάσονας Ποδηματάς από την Ιατρική Παρέμβαση, διαχειριστής του ξενώνα, αποδεικνύοντας ότι όταν υπάρχει θέληση ξεπερνιούνται οι πρακτικές δυσκολίες.

Αντίστοιχο κλίμα ενθουσιασμού επικρατεί λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, σε ξενώνα φιλοξενίας της Praksis, που λειτουργεί ήδη από τον Μάιο του 2015 και έως σήμερα έχει φιλοξενήσει 215 ανηλίκους. «Στόχος μας είναι να εγγράφονται όλοι οι φιλοξενούμενοί μας στο σχολείο, ακόμη και εκείνοι που σκοπεύουν σε λίγο καιρό να φύγουν», λέει στην «Κ» η κ. Εφη Κοντούνη, κοινωνική λειτουργός και συντονίστρια του ξενώνα, που ήδη μετράει 19 μαθητές.

Αλλωστε, οι διαδικασίες επανεγκατάστασης και οικογενειακής επανένωσης όλο και επιβραδύνονται, φτάνοντας συχνά τους 10 και 12 μήνες. «Δεν έτυχε ποτέ μέχρι σήμερα κάποιο παιδί να μη θέλει να πάει σχολείο, αντίθετα επιδεικνύουν μεγάλη θέληση να συμμετάσχουν, ακόμη και τα πιο επιβαρυμένα ψυχολογικά παιδιά», καταλήγει η υπεύθυνη, «για όσα, μάλιστα, δεν έχουν πάει ποτέ σχολείο, η πρώτη επαφή αποτελεί μια συναρπαστική εμπειρία».

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Ελλάδα: Τελευταία Ενημέρωση

X