ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Κόλιν Πάουελ: Ξεχωριστή προσωπικότητα – Οι αποφάσεις του για την Ελλάδα

Το 2004 ασχολήθηκε ενεργά με δυο μείζονος σημασίας ζητήματα για την Ελλάδα

Kathimerini.gr

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρώην επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, Κόλιν Πάουελ, ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα ευρύτερης αποδοχής που πολλοί περιέγραφαν ως προσωποποίηση της ακεραιότητας και του ήθους.

Άνθρωπος της συναίνεσης, πολιτικά κινούνταν στον μεσαίο χώρο. Μέχρι το 1995 δεν είχε πολιτική ταυτότητα. Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του καριέρας εντάχθηκε στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα.

Γεννημένος σε φτωχή οικογένεια από τη Τζαμάικα, μεγάλωσε στο Μπρονξ, πήγε σε δημόσιο σχολείο και κολέγιο, και στη συνέχεια κατετάγη στον στρατό και υπηρέτησε δυο φορές στο Βιετνάμ, όπου τιμήθηκε με πέντε παράσημα για τη γενναιότητά του.

Στο υψηλότερο αξίωμα της στρατιωτικής ιεραρχίας

Το ’87 διορίσθηκε σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Ρόναλντ Ρέιγκαν και δυο χρόνια αργότερα επικεφαλής του Mικτού Eπιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Ήταν ο πρώτος μαύρος στην ιστορία των ΗΠΑ που αναρριχήθηκε στο υψηλότερο αξίωμα της στρατιωτικής ιεραρχίας όπου υπηρέτησε δύο διετείς θητείες, υπό τους προέδρους Μπους και Κλίντον.

«Όταν μου πουν ότι η στρατιωτική ή ανθρωπιστική επέμβαση θα είναι περιορισμένη, σημαίνει ότι δεν τους ενδιαφέρει η επίτευξη του στόχου», είχε δηλώσει μιλώντας για τη σύγχυση που διακρίνει συχνά τους πολιτικούς όταν προχωρούν σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Επηρεασμένος από την τραυματική εμπειρία του πολέμου του Βιετνάμ ήταν διστακτικός στη χρήση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Όταν έχεις δει τους στρατιώτες σου να σκοτώνονται στο πεδίο της μάχης δεν διατάσεις εύκολα πολεμική επιχείρηση, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.

Όπως και άλλοι στρατιωτικοί της γενιάς του, δεν είχε συγχωρήσει στην πολιτική ηγεσία τη στάση της στον πόλεμο του Βιετνάμ που στοίχισε στον αμερικανικό στρατό μια ταπεινωτική υποχώρηση παρότι δεν έχασε ούτε μία μάχη.

«Όταν μου πουν ότι η στρατιωτική ή ανθρωπιστική επέμβαση θα είναι περιορισμένη, σημαίνει ότι δεν τους ενδιαφέρει η επίτευξη του στόχου», είχε δηλώσει μιλώντας για τη σύγχυση που διακρίνει συχνά τους πολιτικούς όταν προχωρούν σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Από αυτή την αρχή απορρέει και το δόγμα που πήρε το όνομά του και σύμφωνα με το οποίο «οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποφεύγουν τις επεμβάσεις σε διεθνείς συρράξεις εάν δεν διακυβεύονται ζωτικά τους συμφέροντα και εάν αποφασίσουν να επέμβουν θα πρέπει να το κάνουν με μαζικότητα και έχοντας θέσει σαφείς στόχους που να μπορούν να επιτευχθούν».

Η σύγκρουση με τη Μάντλιν Όλμπραϊτ

Το 1993 είχε συγκρουσθεί με την τότε πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ην. Έθνη, και μετέπειτα υπουργό Εξωτερικών, Μάντλιν Ολμπράιτ, όταν η τελευταία επιθυμούσε την παρέμβαση των ΗΠΑ στη Βοσνία και αυτός ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων ήταν αντίθετος. Τι να την κάνω, στρατηγέ, την ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης εάν δεν πρόκειται να τη χρησιμοποιήσω; φέρεται να τον είχε ρωτήσει με αυστηρό ύφος η κ. Ολμπράιτ. Για να απαντήσει ο κ. Πάουελ ότι «οι στρατιώτες δεν είναι πιόνια που χρησιμοποιούνται σε κάποιου είδους παγκόσμιο παιχνίδι».

«Αισθάνομαι θλίψη στην καρδιά μου, γιατί έχασα έναν φίλο», ανέφερε η Όλμπραιτ σε σημερινή της ανάρτηση για τον θάνατο του Πάουελ.

«Παρ’ όλο που μεγαλώσαμε σε διαφορετικές συνθήκες, δεθήκαμε χάρη στις ιστορίες που είχαμε από τις οικογένειές μας που ήταν μετανάστες, χάρη στη βαθιά αγάπη μας για την Αμερική και την πίστη μας στη σημασία της δημόσιας υπηρεσίας», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Ακολουθώντας το επιτυχημένο παράδειγμα της διεθνούς συμμαχίας που είχε δημιουργήσει ο Τζορτζ Μπους ο πατέρας στον Πόλεμο του Κόλπου, ο Πάουελ επιβλήθηκε των γερακιών του Πενταγώνου, του υπουργού Αμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και του αναπληρωτή του Πολ Γούλφοβιτς, που ζητούσαν άμεσο κτύπημα μετά την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, και εξασφάλισε μια ευρύτερη διεθνή συστράτευση.

Όμως, η καριέρα του δεν πιστώνεται μόνο τη νίκη στον πόλεμο του Κόλπου το 1991 ή τη διεθνή συμμαχία στο Αφγανιστάν. Την ακολουθεί επίσης η εικόνα του να ομιλεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ διαβεβαιώνοντας τους συναδέλφους του άλλων χωρών για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ – κάτι που απεδείχθη ότι δεν ίσχυε – σε μια προσπάθεια να κάμψει τις αντιδράσεις πολλών εξ αυτών και να τους πείσει να υποστηρίξουν την αμερικανική εισβολή που ακολούθησε.

Το 2004 ασχολήθηκε ενεργά με δυο μείζονος σημασίας ζητήματα για την Ελλάδα.

Τον Απρίλιο παρενέβη έντονα, στο διπλωματικό παρασκήνιο, αλλά και με συνεντεύξεις του στην Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο, υπέρ του σχεδίου Ανάν για επίλυση του Κυπριακού, το οποίο ωστόσο απέρριψε το 76% των Ελληνοκυπρίων.

Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, αμέσως μετά την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη μέχρι τότε ΠΓΔΜ, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στην Ελλάδα. Ο ίδιος είχε διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόφαση έχοντας ως στόχο την αποτροπή εσωτερικής ανάφλεξης στα Σκόπια.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Ελλάδα: Τελευταία Ενημέρωση