Kathimerini.gr
ΓΙΟΥΛΗ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ
Εντονο πορφυρό χρώμα στο ποτήρι. Στη μύτη αρώματα ώριμου βύσσινου, μπαχάρι, κανέλα, βανίλια, ξύλο και καπνός. Στόμα βελούδινο, μακρά επίγευση, μεγάλη διάρκεια. Μπορεί ένα κρασί να σε ταξιδέψει; Αναμφισβήτητα. Μια γουλιά από το εξαιρετικό Kτήμα Κατσαρού του 2008, ίσως η εκφραστικότερη εκδοχή του μπορντωλέζικου blend, Cabernet Sauvingnon-Merlot στην Ελλάδα, ήταν αρκετή.
Βρέθηκα στον φιδογυριστό δρόμο, στην ανατολική πλαγιά του Κάτω Ολύμπου, σε υψόμετρο 700 μέτρων. Εκεί, στη λιθόκτιστη Κρανιά, το αμπέλι είχε πάντα τη φυσική του θέση. Αφθονες οι μαρτυρίες για τοπικά ζηλευτά αμπελοχώραφα στους αρχαίους, τους βυζαντινούς και τους νεότερους καιρούς. Με το πέρασμα των χρόνων, τα κλήματα ρήμαξαν, η άγρια βλάστηση κάλυψε τα πάντα, η Κρανιά έπαψε να είναι αμπελοτόπι.
Δεν έχασε όμως την ομορφιά της, έτσι σκαρφαλωμένη όπως είναι στην πλαγιά του Ολύμπου, αυτήν την ομορφιά που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ξελόγιασε έναν γιατρό. Τον Δημήτρη Κατσαρό, που πίστεψε στον τόπο και οραματίστηκε την αναγέννηση του αμπελώνα. Το πρώτο κρασί παρήχθη το 1987 και κυκλοφόρησε στην αγορά δύο χρόνια μετά σε 300 μόλις φιάλες. Από τότε το ταξίδι του κτήματος Κατσαρού συνεχίζεται με νέες κατακτήσεις, πολλά βραβεία, εξαιρετικά προϊόντα.
Αν σας βγάλει ο δρόμος, κάντε μια στάση στην Κρανιά, περάστε από το οινοποιείο του Κτήματος, να δοκιμάσετε εξαιρετικά Cabernet Sauvingon, Chardonnay και Merlot, αλλά και να γνωρίσετε τους ανθρώπους πίσω από κρασί. Υπάρχουν πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις στην ελληνική οινική ιστορία. Ανθρώπων που αγάπησαν έναν τόπο, πίστεψαν στη δυναμική του και έβαλαν ψυχή, πάθος και πείσμα κόντρα σε ό,τι μπορούσε να τους αποθαρρύνει, για να φτιάξουν αυτό που σήμερα αναγνωρίζουμε ως το σύγχρονο πρόσωπο του ελληνικού κρασιού.
