ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τέλος εποχής Ομπάμα: 8 χρόνια 10 αναμνήσεις

Ανασκόπηση της προεδρικής θητείς του τέως Αμερικανού προέδρου

Kathimerini.gr

Στιγμές, ατάκες, μεγάλες αποφάσεις και μεταρρυθμίσεις που σημάδεψαν τη θητεία του Μπαράκ Ομπάμα και μας κάνουν να νοσταλγούμε (ήδη) τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ.

1. Το σύνθημα «Yes, we can» (Ναι, μπορούμε) της καμπάνιάς του το 2008.

Θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πλέον επιτυχημένα και αποτελεσματικά σλόγκαν προεκλογικής εκστρατείας. Τρεις λέξεις, ένα κόμμα, χιλιάδες νοήματα, απίστευτη δύναμη. Ενώ η συντριπτική πλειονότητα των υποψήφιων προέδρων στις ΗΠΑ παρέθεταν την ατζέντα τους σε πρώτο πρόσωπο –«Θα κάνω αυτό και θα επιδιώξω εκείνο»–, ο Μπαράκ Ομπάμα εξίσωσε τον εαυτό του με κάθε ψηφοφόρο ξεχωριστά λέγοντάς του: «Εσύ κι εγώ, μαζί, θα τα καταφέρουμε».

Εδωσε έτσι έμφαση στην ενσυναίσθηση και στη μάχη κατά των αποκλεισμών, όλων των αποκλεισμών, όχι μόνο των Αφροαμερικανών. Το «Yes, we can» ήταν τελικά ένα τρυφερό, εμψυχωτικό σφίξιμο του χεριού κάθε Αμερικανού πολίτη.

2. Την ιστορική επινίκια ομιλία του στο Σικάγο.

Ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος ανεβαίνει στο βήμα στο Γκραντ Παρκ και από κάτω το κοινό των 240.000 ανθρώπων αναλύεται σε δάκρυα, επαναλαμβάνοντας ρυθμικά «Yes, we can». Δεν είναι μόνο ο επί δεκαετίες ακτιβιστής των δικαιωμάτων των μαύρων Τζέσε Τζάκσον που κλαίει σαν μωρό παιδί ή η δακρυσμένη Οπρα Ουίνφρεϊ. Είναι άνθρωποι όλων των ηλικιών, φυλών και καταγωγών που κουνούν το κεφάλι επιδοκιμαστικά τη στιγμή που ο Ομπάμα λέει «αυτή είναι η δική σας νίκη».

Με αναφορές στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, στον Τζον Φ. Κένεντι και στον Αβραάμ Λίνκολν, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος διακήρυξε πως «η καμπύλη του ηθικού σύμπαντος είναι μακριά, αλλά τείνει προς τη Δικαιοσύνη».

3. Το Obamacare.

Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας από το 1965 βοήθησε 23 εκατ. ανθρώπους να αποκτήσουν ασφάλιση και μείωσε από 16% σε 8,9% τους ανασφάλιστους Αμερικανούς μέσα σε έξι χρόνια. Ο νόμος του 2010 είχε στόχο να βελτιώσει τις παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες, να μειώσει το κόστος τους και να καταστήσει καλύτερη και ευκολότερη τη μέθοδο διανομής και πρόσβασης στο σύστημα.

O Tραμπ έχει αποκαλέσει το Obamacare ψέμα και έχει προαναγγείλει την ανάκλησή του. Οι Δημοκρατικοί από την πλευρά τους καταγγέλλουν ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ξηλώματος της μεταρρύθμισης θα αφήσει εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς περίθαλψη.

4. Το χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό του.

«Obama out», είπε και έριξε εσκεμμένα το μικρόφωνο, σε μια έμμεση αναφορά στους ράπερ της δεκαετίας του ’80 αλλά και στους κωμικούς που μετά από μια καλή εμφάνιση έκαναν την ίδια κίνηση γεμάτοι αυτοπεποίθηση.

Ο Ομπάμα έκλεισε έτσι πέρυσι τον κύκλο των καθιερωμένων ομιλιών του στο επίσημο δείπνο προς τιμήν των ανταποκριτών στον Λευκό Οίκο. Δεν ήταν μόνο όμως οι αστείες ατάκες στις οποίες συνήθιζε να καταφεύγει κάθε τόσο, αποκλίνοντας από το γραπτό κείμενο των ομιλιών του. Ηταν η συστηματική του συμμετοχή σε late night shows, στο πλευρό των Ζακ Γαλιφιανάκη, Τζίμι Κίμελ ή Τζίμι Φάλον, όπου απέδειξε ότι, αν δεν ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κωμικός.

5. Τη συμφωνία με το Ιράν και την αποκατάσταση των σχέσεων με την Κούβα.

Αν η εξωτερική πολιτική του και δη η απροθυμία του να παρέμβει στη Συρία ήταν από τα μελανότερα σημεία της προεδρίας του, δύο μπορούν να χαρακτηριστούν οι μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες. To 2016 έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ εδώ και εννέα δεκαετίες που επισκέφτηκε την Κούβα, όπου μεταξύ άλλων παρακολούθησε ένα παιχνίδι της εθνικής μπέιζμπολ της νήσου και των Τάμπα Μπέι Ρέιζ. H συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν το 2015 γέννησε, εξάλλου, ελπίδες για αποκλιμάκωση της παραδοσιακής αντιπαλότητας Ουάσιγκτον και Τεχεράνης και έκανε τον κόσμο πιο ασφαλή, κατά τον Τζον Κέρι.

Ο Τραμπ έχει προαναγγείλει ότι θα την ακυρώσει – ένας ακόμη λόγος που η εκλογή του προκάλεσε παγκόσμια ανησυχία.

6. Τη συνομιλία του με τη Μέριλιν Ρόμπινσον για το New York Review of Books.

Σπάνια πολιτικός έχει επιδείξει τόση καλλιέργεια και ταπεινότητα ταυτόχρονα, ώστε να θέλει να πάρει συνέντευξη από το λογοτεχνικό ίνδαλμά του για φιλοσοφικά ή θεολογικά ζητήματα. Η συζήτηση δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες και ο Ομπάμα ζήτησε από τη συγγραφέα της «Λάιλα» την άποψή της για τον φόβο στην αμερικανική πολιτική, τον τρόπο που συνδυάζει το ενδιαφέρον της για τον χριστιανισμό με την ανησυχία της για τη δημοκρατία και γιατί επέλεξε να γίνει συγγραφέας στο Αϊντάχο. Δεν είναι παράδοξα όλα αυτά για κάποιον που στα φοιτητικά του χρόνια ξεκινούσε τις ερωτικές του επιστολές με φράσεις όπως: «Εχω να διαβάσω την “Ερημη χώρα” έναν χρόνο και ουδέποτε ασχολήθηκα με όλες τις υποσημειώσεις».

7. Το Νόμπελ Ειρήνης.

Η νορβηγική επιτροπή βιάστηκε να του δώσει το Νόμπελ μόλις έναν χρόνο μετά την εκλογή του, εκφράζοντας την ελπίδα που γέννησε για την παγκόσμια ειρήνη η ανάδειξή του στην προεδρία των ΗΠΑ. Πάντως η απόφαση προκάλεσε διεθνείς αντιδράσεις και το 61% των Αμερικανών εμφανίστηκαν επιφυλακτικοί, λέγοντας ότι δεν άξιζε το βραβείο. Ο ίδιος ο Ομπάμα δήλωσε έκπληκτος και εξίσου διστακτικός, αποδέχτηκε όμως την τιμή με το επιχείρημα ότι «καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας το Νόμπελ δεν είχε μόνο στόχο να τιμήσει συγκεκριμένα επιτεύγματα, αλλά αποτέλεσε και ένα μέσο για να υπογραμμίσει την επικαιρότητα μιας σειράς αξιών και στόχων».

8. Τον Λευκό Οίκο στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Από την πρώτη του ομιλία ήταν σαφές ότι ο Ομπάμα θα είναι ο πρόεδρος της κοινωνικής συμφιλίωσης, που θα επουλώσει την πόλωση και τον διχασμό και θα αγωνιστεί κατά του αποκλεισμού.

Το 2015 πανηγύρισε την ιστορική απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου για τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, φωτίζοντας το σπίτι του, τον Λευκό Οίκο, με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Κι έναν χρόνο αργότερα, μετά την επίθεση εναντίον μιας εκκλησίας Αφροαμερικανών στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, τραγούδησε συγκινημένος το «Amazing Grace», έναν χριστιανικό ύμνο του 18ου αιώνα, συμβάλλοντας έτσι στην επούλωση των πληγών στην τοπική κοινότητα.

9. Τις επιδόσεις του στην οικονομία και ειδικά στην απασχόληση.

Τη στιγμή που ο Τραμπ δεσμεύεται ότι θα σώσει ή θα δημιουργήσει εκατοντάδες θέσεις εργασίας, ο Ομπάμα σημείωσε ρεκόρ διαρκούς αύξησης των θέσεων εργασίας τα τελευταία 75 χρόνια. Οταν ανέλαβε την προεδρία τον Ιανουάριο του 2009, η ανεργία ήταν 7,8% και η οικονομία βρισκόταν σε βαθιά ύφεση.

Τον πρώτο χρόνο της θητείας του σκαρφάλωσε στο 10% και έκτοτε και για τα επόμενα πέντε χρόνια άρχισε να πέφτει. Tον Δεκέμβριο προστέθηκαν 156.000 νέες θέσεις εργασίας και η ανεργία ήταν 4,7%. Επιπλέον οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 2,9% σε σχέση με τον προηγούμενο Δεκέμβριο, απόδειξη ότι η ανάπτυξη μεταφράζεται πλέον και σε οφέλη για τους εργαζομένους.

10. Το γεγονός ότι ήταν ένας πρόεδρος διανοούμενος αλλά και κανονικός άνθρωπος.

Ενας πρόεδρος που γελάει, που κλαίει, που παραδέχεται ότι οι έφηβες κόρες του τον δουλεύουν, που παίζει με τα πιτσιρίκια-επισκέπτες του Λευκού Οίκου, που μόλις μαθαίνει να χρησιμοποιεί το τουίτερ, που χορεύει αμήχανα, που μνημονεύει τη γοητεία της γυναίκας του και τη φιλάει παθιασμένα δημοσίως, που αιωρείται από την υψηλή διανόηση στη μαζική κουλτούρα και πάλι πίσω, που διαβάζει –στ’ αλήθεια– και γράφει καλά βιβλία.

Πάνω από όλα, ένας πρόεδρος που δεν χάιδεψε πατερναλιστικά τον λαό στο κεφάλι, αλλά τον έπιασε από το χέρι και του μίλησε σαν ίσος προς ίσο, διαβεβαιώνοντάς τον μέχρι τέλους ότι –μαζί– «Ναι, μπορούμε».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

X