ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γιατί είναι φαβορί ο Μακρόν

Ο Μακρόν ισχυρίζεται ότι δεν ανήκει «ούτε στη δεξιά ούτε στην αριστερά»

Kathimerini.gr

«Εχω ένα πρόβλημα. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που μου εκφράζουν την υποστήριξή τους», δήλωσε την Πέμπτη αστειευόμενος ο κεντρώος υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία Εμανουέλ Μακρόν. Είχε προηγηθεί η δήλωση του σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς, ότι στις εκλογές δεν θα «ρισκάρει» και ότι θα ψηφίσει τον Μακρόν αντί του υποψηφίου του κόμματός του, Μπενουά Αμόν.

Κατά μία έννοια, η υποστήριξη αυτή είναι όντως προβληματική για τον Μακρόν, καθώς δεν του επιτρέπει να εμφανιστεί όσο αποστασιοποιημένος θα ήθελε από την κυβέρνηση του προέδρου Φρανσουά Ολάντ, του οποίου ο Βαλς υπήρξε πρωθυπουργός και ο ίδιος υπουργός Οικονομίας. Ο Μακρόν κατεβαίνει στις προεδρικές εκλογές ισχυριζόμενος ότι δεν ανήκει «ούτε στη δεξιά ούτε στην αριστερά».

Ο 39χρονος πρώην τραπεζίτης πράγματι δεν έχει σταδιοδρομήσει σε κάποια γαλλική πολιτική παράταξη, ούτε έχει κατακτήσει ποτέ αιρετό αξίωμα. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται φαβορί από τις δημοσκοπήσεις για τη δεύτερη θέση, πίσω από τη Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου, αποτέλεσμα που αν επιβεβαιωθεί στις κάλπες, θα του δώσει το διαβατήριο για τον δεύτερο γύρο των εκλογών και πιθανότατα θα τον εξακοντίσει στο Μέγαρο των Ηλυσίων.

Στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου, στη φάση που υπό φυσιολογικές συνθήκες οι εσωκομματικοί αντίπαλοι κηρύσσουν ανακωχή, αναβάλλοντας το ξεκαθάρισμα για μετά τις κάλπες, οι Γάλλοι σοσιαλιστές έχουν βγάλει τα μεγάλα μαχαίρια.

Το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όπως και το ολλανδικό Εργατικό Κόμμα, όπως και το ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα, όπως και το ΠΑΣΟΚ πολύ νωρίτερα, έχει εισέλθει σε υπαρξιακή κρίση διασπάσεων και συρρίκνωσης. Η πλήρης διάσταση της σοσιαλφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής του Φρανσουά Ολάντ με τις προεκλογικές υποσχέσεις του 2012 για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής οδήγησε σε ολοκληρωτική εσωκομματική ρήξη μόλις ένα μήνα πριν από τις εκλογές.

Η επανάσταση της κομματικής βάσης, που όρισε υποψήφιο πρόεδρο τον αριστερό «αντάρτη» Αμόν αντιμετωπίστηκε με αντεπανάσταση του κομματικού κατεστημένου, που δηλώνει πλέον ανοικτά ότι δεν θα τον ψηφίσει. Ο Αμόν βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, καθώς από τη μία πλευρά τον πολεμά ο ίδιος του ο κομματικός μηχανισμός και από την άλλη, πολλές από τις ιδέες του ακούγονται ως επανάληψη των όσων εδώ και χρόνια πρεσβεύει ο υποψήφιος της «Ανυπότακτης Γαλλίας», Ζαν-Λικ Μελανσόν. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν σαφές προβάδισμα του Μελανσόν αντί του Αμόν, καταβαραθρώνοντας τον υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος στην πέμπτη θέση.

Η προφανής έλλειψη χαρίσματος σίγουρα δεν βελτιώνει τις προοπτικές του Αμόν. Στα υπέρ του, αντιθέτως, προσμετρείται το γεγονός ότι έχει στο πλευρό του τον οικονομολόγο Τομά Πικετί, ο οποίος διατυπώνει επεξεργασμένες προτάσεις για μία συνθήκη εκδημοκρατισμού της διακυβέρνησης της Ευρωζώνης.

Το γεγονός όμως ότι οι προτάσεις αυτές ακούγονται εντελώς ασύμβατες με την ωμή πραγματικότητα της Ευρωζώνης πρέπει να προβληματίσει όσους αναζητούν εναλλακτική λύση ανάμεσα στο status quo του μαρασμού και στις δραστικές λύσεις όπως αυτές που προτείνει ο Μελανσόν από τα αριστερά και η Λεπέν από τα δεξιά.

Ο Πικετί τονίζει ότι το ερώτημα που χρειάζεται επειγόντως απάντηση είναι πώς θα οργανωθεί η ανακατανομή πόρων στο πλαίσιο του κράτους δικαίου. «Ιστορικά, οι μεγάλες αλλαγές στη δομή της ιδιοκτησίας συνοδεύονται από βαθύτατες πολιτικές αλλαγές», προειδοποιεί. «Το είδαμε με τη Γαλλική Επανάσταση, τον αμερικανικό εμφύλιο, τους Παγκοσμίους Πολέμους του 20ού αιώνα, και την απελευθέρωση της Γαλλίας», προσθέτει, προτρέποντας την Ευρώπη να λάβει δραστικά μέτρα για να μην προστεθεί στην αλυσίδα αυτή άλλος ένας κρίκος.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

X