ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Καλός ο χρόνος του στο κατοστάρι…

Ο θετικός απολογισμός των 100 πρώτων ημερών του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν και οι προσδοκίες για τη συνέχεια

Kathimerini.gr

Ξένια Κουναλάκη

Εκατό ημέρες συμπληρώθηκαν αυτή την εβδομάδα από την ανάληψη των καθηκόντων του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν και η δημοτικότητά του αντανακλά πόσο διχασμένη είναι η χώρα του. Σε αντίθεση με πρoηγούμενους προέδρους, ο Μπάιντεν δεν πρόλαβε να απολαύσει μια περίοδο χάριτος με την κοινή γνώμη, παρόλο που υπέγραψε ένα δημοφιλές πακέτο ανακούφισης από τον κορωνοϊό και έχει εξασφαλίσει πόντους για τη διαχείριση της πανδημίας και του εμβολιαστικού προγράμματος.

Αυτή τη στιγμή το ποσοστό αποδοχής του είναι 54%, το οποίο είναι μεγαλύτερο μεν από εκείνο του Ντόναλντ Τραμπ (42%) την 100ή ημέρα της προεδρίας του, αλλά παραμένει χαμηλότερο από κάθε άλλου προκατόχου του από την εποχή του Αϊζενχάουερ το 1953. Ωστόσο το χαμηλό ποσοστό του προκύπτει ως συνισταμένη ενός σχεδόν καθολικού 96% στις τάξεις των Δημοκρατικών κι ενός ισχνού 11% εκ μέρους των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων.

Το ορόσημο των 100 ημερών αποτελεί βαρόμετρο για τους πρώτους μήνες της θητείας των προέδρων των ΗΠΑ και τις προτεραιότητες που έχουν θέσει. Ο Μπάιντεν ανέλαβε την προεδρία εν μέσω μιας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης και της επακόλουθης οικονομικής, επιχειρώντας ταυτόχρονα να επουλώσει τις πληγές από την ταραγμένη προεδρία του προκατόχου του και τη σοκαριστική εισβολή στο Καπιτώλιο στις αρχές Ιανουαρίου. Κι όλα αυτά ενώ καλείτο να κατευνάσει την εσωκομματική αντιπολίτευση στο κόμμα του, που για ακόμη μία φορά είδε τον Μπέρνι Σάντερς να χάνει το χρίσμα για την προεδρία. «Ο Μπάιντεν ξεπέρασε τις προσδοκίες των προοδευτικών», αναγνώρισε η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών.

Όσοι προέβλεπαν μια μεταβατική προεδρία που θα έχει κυρίως αποστολή τον περιορισμό της πόλωσης και του διχασμού διαψεύδονται. Με δύο γιγάντια πακέτα, ύψους 2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το πρώτο για τη βελτίωση των υποδομών και 1,8 τρισ. δολαρίων το δεύτερο για τη στήριξη των αμερικανικών οικογενειών, οι πρωτοβουλίες του, που αναμένεται να χρηματοδοτηθούν από την αύξηση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα, ανέρχονται ήδη σε πάνω από 4 τρισ. δολάρια.

Η κυβέρνηση προτείνει αύξηση των δημοσίων δαπανών και περικοπές φόρων με στόχο την πρόσβαση στην παιδεία, τη μείωση του κόστους φροντίδας των παιδιών και την υποστήριξη των γυναικών στην αγορά εργασίας. To πακέτο περιλαμβάνει χρηματοδότηση της οικουμενικής πρόσβασης σε προσχολική αγωγή για παιδιά ηλικίας 3 και 4 ετών, ομοσπονδιακό πρόγραμμα πληρωμένης γονικής άδειας, δωρεάν δημόσια κολέγια για όλους και επέκταση της ομοσπονδιακής βοήθειας για την καταπολέμηση της φτώχειας.

Τα φιλόδοξα προγράμματα του Αμερικανού προέδρου δεν έχουν στόχο μόνο τη βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας ή της επισκευής των αυτοκινητοδρόμων και των γεφυρών. Φιλοδοξία είναι η δημιουργία εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ο περιορισμός των φυλετικών ανισοτήτων αλλά και η έμφαση σε νέες, καθαρότερες πηγές ενέργειας προκειμένου να καταστεί εφικτός ο στόχος της μείωσης των εκπομπών ρύπων κατά 52% έως τα τέλη της δεκαετίας, όπως δεσμεύθηκε στη διαδικτυακή σύνοδο για την κλιματική αλλαγή την περασμένη εβδομάδα.

Η επιμονή του, σε αντίθεση με τον Ρόναλντ Ρέιγκαν, ότι η λύση είναι το μεγαλύτερο κράτος, αναμένεται να δώσει πολλά επιχειρήματα στους πολιτικούς του αντιπάλους. Άλλο ένα ζήτημα στο οποίο αναμένεται να δεχθεί επιθέσεις είναι η μεταναστευτική του πολιτική και το χάος στα νότια σύνορα των ΗΠΑ, το οποίο έστω και με καθυστέρηση αναγνώρισε ως πρόβλημα ο Αμερικανός πρόεδρος.
Στο ζήτημα του ελέγχου της οπλοκατοχής μετά τα αλλεπάλληλα επεισόδια ένοπλης βίας, δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί ότι θα πετύχει πολλά πράγματα, με δεδομένες τις δύσκολες ισορροπίες στο εσωτερικό της Γερουσίας.

Ένα νέο New Deal

Πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι θέλει να μείνει στην Ιστορία για ένα New Deal σαν αυτό του Φραγκλίνου Ρούζβελτ μετά τη Μεγάλη Υφεση. Ή έστω να απαντήσει στον Ντόναλντ Τραμπ, που τον κατηγόρησε προεκλογικά πως αν και έχει περάσει τέσσερις και πλέον δεκαετίες στην πολιτική, δεν έχει να επιδείξει ιδιαίτερο έργο. Αν κοιτάξει κανείς τον αριθμό των νόμων που υπέγραψε, η σοδειά του είναι μάλλον πενιχρή: μόλις 11, αν και μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και το πακέτο για τις υποδομές. Πρόκειται για έναν από τους μικρότερους αριθμούς νόμων που έχουν θεσπιστεί σε αυτό το διάστημα σε σχέση με προηγούμενους προέδρους. Στον αντίποδα, έχει υπογράψει 42 προεδρικά διατάγματα και έχει ανακαλέσει 62 του Τραμπ, γεγονός που απηχεί τη δυσκολία του να εξασφαλίσει διακομματική συναίνεση για το κυβερνητικό του έργο, παρόλο που αυτή υποτίθεται ότι ήταν η αρχική πρόθεσή του.

Παρά την έμφαση στο εσωτερικό της χώρας του, και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ο Μπάιντεν απέδειξε ότι η Αμερική επέστρεψε στη διεθνή σκηνή. «Πάγωσε» τη διαδικασία απόσυρσης των ΗΠΑ από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, επέστρεψε στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, ανέστειλε την απαγόρευση εισόδου των μουσουλμάνων στη χώρα και σταμάτησε τη χρηματοδότηση του τείχους με το Μεξικό. Αποκατέστησε τις διατλαντικές σχέσεις, επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία, αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων και προανήγγειλε την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν τον Σεπτέμβριο. Οι δημοσιογράφοι που καταμετρούν τα έργα Μπάιντεν τους τρεις πρώτους μήνες προσθέτουν στις κατακτήσεις του τα 140 εκατ. εμβολιασμένων, τη μείωση των κρουσμάτων COVID-19 κατά 78%, αλλά και τα μόλις 589 tweets του, με τα οποία συνήθως προσπαθεί να εκτονώσει την ένταση στη χώρα του. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από αυτό που έκανε ο Τραμπ, ο οποίος κατά μέσον όρο είχε 18 αναρτήσεις την ημέρα, στην πλειονότητά τους εμπρηστικές και διχαστικές.

Στην ομιλία που έκανε, την Πέμπτη τα ξημερώματα, έναν απολογισμό των πρώτων 100 ημερών του εν είδει Ομιλίας για την Κατάσταση του Έθνους ενώπιον του Κογκρέσου, για πρώτη φορά κάθονταν πίσω του δύο γυναίκες, η πρώτη μαύρη και ασιατικής καταγωγής αντιπρόεδρος της χώρας Κάμαλα Χάρις και η πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόσι. Ήταν κι αυτή μια δήλωση, συμβολική έστω, της συμπεριληπτικής πολιτικής του.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.gr

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

X