Η ήττα στο Κιρκούκ και οι εξελίξεις που ακολουθούν στην ευρύτερη περιοχή του βόρειου τμήματος του Κουρδιστάν δημιουργούν πολιτική κρίση και μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ρήγματα στο Κουρδιστάν.
Τα αντιπολιτευόμενα κινήματα και κόμματα του Κουρδιστάν θεωρούν ότι η κυβέρνηση του Κουρδιστάν φέρει την μέγιστη ευθύνη για την μεγάλη πανωλεθρία στο Κιρκούκ. Οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης θεωρούν ότι η κυβέρνηση παρέδωσε δίχως καμία σοβαρή αντίσταση το Κιρκούκ και τις πετρελαιοπηγές στην κεντρική διοίκηση του Κουρδιστάν.
Από την πλευρά της, η ηγεσία του Μασούτ Μπαρζανί επιχειρεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της ρίχνοντας ευθύνες στην πλάτη της οικογένειας Ταλαμπανί που ελέγχει την πόλη Σουλεϊμάνιγια και διατηρεί σχέσεις με το Ιράν και την Βαγδάτη. Τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από την οικογένεια Μπαρζανί προβάλλουν την άποψη ότι η οικογένεια Ταλαμπανί παρέδωσε το Κιρκούκ στην Βαγδάτη με βάση μιας μυστικής συμφωνίας.
Σύμφωνα με αυτή την συμφωνία, στο Κιρκούκ δημιουργείται ένα καθεστώς συνιδιοκτησίας Κούρδων-Βαγδάτης και η κεντρική κυβέρνηση ξεκινά να καταβάλλει τους μισθούς των Κούρδων στρατιωτών και γραφειοκρατών.
Το φιλελεύθερο κουρδικό κίνημα Γκοράν δεν αποδέχεται την παραπάνω επεξήγηση της ηγεσίας του Μπαρζανί και βάλλει κατά την κυβέρνησης σε υψηλούς τόνους με ένα σκληρό γραπτό ανακοινωθέν που δίνει στην δημοσιότητα. Το κίνημα ζητά την παραίτηση της κυβέρνησης.
Παρόμοια άποψη επικρατεί και στους κόλπους του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), το οποίο κάνει λόγο για "ιστορική προδοσία" και τονίζει ότι στη νέα περίοδο έχουν τεθεί όλες οι σημαντικές εστίες των Κούρδων.
