Μαχητική διαδήλωση του κινήματος Women’s March, τον περασμένο Ιανουάριο, στο Λας Βέγκας της Νεβάδα
Kathimerini.gr
Λίγες ημέρες μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, μια γυναικοπαρέα συναντήθηκε σε εστιατόριο της Νέας Υόρκης με σκοπό τη διοργάνωση πορείας στην Ουάσιγκτον για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η ενότητα δεν διήρκεσε, όμως, πολύ. Η Βανέσα Ραμπλ, ακτιβίστρια από το Μπρούκλιν, διηγήθηκε πως η μαύρη Ταμίκα Μάλορι και η ισπανόφωνη Κάρμεν Πέρεζ την κάλεσαν να κάνει την αυτοκριτική της και να αναγνωρίσει ότι οι Εβραίοι οφείλουν να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό ανάμεσα στην κοινότητά τους. Οι γυναίκες, που συζήτησαν μεταξύ τους εκείνο το βράδυ, διοργάνωσαν τελικά μία από τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες στην αμερικανική ιστορία, με την πορεία της 21ης Ιανουαρίου 2017.
Η διχόνοια της πρώτης συνάντησης, όμως, συνέχισε να πλήττει την οργάνωση Women’s March, ενώ κατηγορίες αντισημιτισμού επισκιάζουν πλέον τις διαδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί για τους ερχόμενους μήνες. Η κ. Ραμπλ εκδιώχθηκε από την οργάνωση λίγο μετά τη διαδήλωση του 2017, ενώ σήμερα υποστηρίζει ότι η εβραϊκή της πίστη διαδραμάτισε ρόλο στην απομάκρυνσή της. Η Ραμπλ ίδρυσε, στο μεταξύ, την οργάνωση March On, με στόχο την καταγγελία του αντισημιτισμού και τη στήριξη γυναικών-ακτιβιστριών.
Η κ. Μάλορι, που είναι σήμερα αντιπρόεδρος της Women’s March, έχει εισπράξει επικρίσεις για την παρουσία της σε εκδήλωση του διαβόητου αντισημίτη ηγέτη του Εθνους του Ισλάμ Λούις Φάρακαν.
Οι κυρίες Μάλορι και Περέζ υποστηρίζουν ότι καταδικάζουν απερίφραστα τον αντισημιτισμό και η απαίτησή τους για παραίτηση της κ. Ραμπλ δεν είχε καμία σχέση με το γεγονός ότι είναι Εβραία. Η Ραμπλ, όμως, λέει ότι μία από τις διοργανώτριες της πορείας της είπε: «Δεν μπορούμε να προβάλλουμε τη συμμετοχή Εβραίων, καθώς αυτό θα αποθάρρυνε οργανώσεις όπως αυτές που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των μαύρων και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους με τους Παλαιστινίους υπό ισραηλινή κατοχή».
Καθώς η ημέρα της πορείας πλησίαζε, η Περέζ εξέδωσε σειρά «αρχών ενότητας» για λογαριασμό των διαδηλωτών. «Πρέπει να δημιουργήσουμε κοινωνία, στην οποία όλες οι γυναίκες, μαύρες, αυτόχθονες, φτωχές, μετανάστριες, ανάπηρες, μουσουλμάνες, λεσβίες και διεμφυλικές, θα είναι ελεύθερες», ανέφερε το κείμενο αρχών. Η Ραμπλ παρατήρησε, όμως, ότι οι Εβραίες απουσίαζαν από τον κατάλογο.
Σε συνέντευξή τους, οι κυρίες Μάλορι και Πέρεζ ανέφεραν ότι δραστηριοποιούνται σε κοινότητες όπου ο Λούις Φάρακαν χαίρει μεγάλης εκτίμησης χάρη στις προσπάθειές του υπέρ των κρατούμενων Αφροαμερικανών, ενώ επεσήμαναν ότι δεν συμμερίζονται τις απόψεις του για τους Εβραίους.
Παρότι η πορεία αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, η Ραμπλ ανέφερε ότι ένιωσε οργή εξαιτίας της εμμονής των διοργανωτριών να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και της επιλογής τους να μην αντιμετωπίσουν τον επίμονο αντισημιτισμό τους.
Η ενότητα δεν διήρκεσε, όμως, πολύ. Η Βανέσα Ραμπλ, ακτιβίστρια από το Μπρούκλιν, διηγήθηκε πως η μαύρη Ταμίκα Μάλορι και η ισπανόφωνη Κάρμεν Πέρεζ την κάλεσαν να κάνει την αυτοκριτική της και να αναγνωρίσει ότι οι Εβραίοι οφείλουν να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό ανάμεσα στην κοινότητά τους. Οι γυναίκες, που συζήτησαν μεταξύ τους εκείνο το βράδυ, διοργάνωσαν τελικά μία από τις μεγαλύτερες διαμαρτυρίες στην αμερικανική ιστορία, με την πορεία της 21ης Ιανουαρίου 2017.
Η διχόνοια της πρώτης συνάντησης, όμως, συνέχισε να πλήττει την οργάνωση Women’s March, ενώ κατηγορίες αντισημιτισμού επισκιάζουν πλέον τις διαδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί για τους ερχόμενους μήνες. Η κ. Ραμπλ εκδιώχθηκε από την οργάνωση λίγο μετά τη διαδήλωση του 2017, ενώ σήμερα υποστηρίζει ότι η εβραϊκή της πίστη διαδραμάτισε ρόλο στην απομάκρυνσή της. Η Ραμπλ ίδρυσε, στο μεταξύ, την οργάνωση March On, με στόχο την καταγγελία του αντισημιτισμού και τη στήριξη γυναικών-ακτιβιστριών.
Η κ. Μάλορι, που είναι σήμερα αντιπρόεδρος της Women’s March, έχει εισπράξει επικρίσεις για την παρουσία της σε εκδήλωση του διαβόητου αντισημίτη ηγέτη του Εθνους του Ισλάμ Λούις Φάρακαν.
Οι κυρίες Μάλορι και Περέζ υποστηρίζουν ότι καταδικάζουν απερίφραστα τον αντισημιτισμό και η απαίτησή τους για παραίτηση της κ. Ραμπλ δεν είχε καμία σχέση με το γεγονός ότι είναι Εβραία. Η Ραμπλ, όμως, λέει ότι μία από τις διοργανώτριες της πορείας της είπε: «Δεν μπορούμε να προβάλλουμε τη συμμετοχή Εβραίων, καθώς αυτό θα αποθάρρυνε οργανώσεις όπως αυτές που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των μαύρων και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους με τους Παλαιστινίους υπό ισραηλινή κατοχή».
Καθώς η ημέρα της πορείας πλησίαζε, η Περέζ εξέδωσε σειρά «αρχών ενότητας» για λογαριασμό των διαδηλωτών. «Πρέπει να δημιουργήσουμε κοινωνία, στην οποία όλες οι γυναίκες, μαύρες, αυτόχθονες, φτωχές, μετανάστριες, ανάπηρες, μουσουλμάνες, λεσβίες και διεμφυλικές, θα είναι ελεύθερες», ανέφερε το κείμενο αρχών. Η Ραμπλ παρατήρησε, όμως, ότι οι Εβραίες απουσίαζαν από τον κατάλογο.
Σε συνέντευξή τους, οι κυρίες Μάλορι και Πέρεζ ανέφεραν ότι δραστηριοποιούνται σε κοινότητες όπου ο Λούις Φάρακαν χαίρει μεγάλης εκτίμησης χάρη στις προσπάθειές του υπέρ των κρατούμενων Αφροαμερικανών, ενώ επεσήμαναν ότι δεν συμμερίζονται τις απόψεις του για τους Εβραίους.
Παρότι η πορεία αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, η Ραμπλ ανέφερε ότι ένιωσε οργή εξαιτίας της εμμονής των διοργανωτριών να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και της επιλογής τους να μην αντιμετωπίσουν τον επίμονο αντισημιτισμό τους.
