ΠΗΓΗ: Reuters
Παράδοξο, και όμως αληθινό: τη στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ενωση, η βρετανική πολιτική σκηνή μοιάζει να βρίσκεται στα πρόθυρα του εξευρωπαϊσμού της. Το ανθεκτικότατο δικομματικό σύστημα γνωρίζει αυτές τις μέρες μία από τις σκληρότερες δοκιμασίες του και η επιδημία του κομματικού κατακερματισμού, που έχει εξαπλωθεί από καιρό στην ηπειρωτική Ευρώπη, ετοιμάζεται να περάσει τη Μάγχη. Αυτό φαίνεται να υποδηλώνουν οι παράλληλες αποστασίες κεντρώων βουλευτών των δύο μεγάλων κομμάτων, που αμφισβητούν τη γραμμή των ηγεσιών τους στο Brexit – και όχι μόνο.
Την αρχή έκαναν, την περασμένη Δευτέρα, επτά βουλευτές των Εργατικών (ύστερα από λίγες ώρες έγιναν οκτώ) οι οποίοι ανακοίνωσαν ότι αποχωρούν, καταγγέλλοντας τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Τζέρεμι Κόρμπιν, ότι ουσιαστικά συμπαρατάσσεται με την Τερέζα Μέι στο Brexit. Αν και απέφυγαν να μιλήσουν για κόμμα, οι οκτώ αντάρτες συγκρότησαν νέο πολιτικό μόρφωμα με την επωνυμία «Ομάδα Ανεξαρτήτων». Κι εκεί που ακούγονταν χαιρέκακοι ψίθυροι στο στρατόπεδο των Συντηρητικών –κάποιοι εκτιμούσαν μάλιστα ότι η Μέι θα δελεαζόταν να κηρύξει πρόωρες εκλογές– ήρθε η ανώμαλη προσγείωση: τρεις βουλευτές των Τόρις αποχώρησαν από το κόμμα τους και προσχώρησαν στην Ομάδα Ανεξαρτήτων, καταγγέλλοντας την πρωθυπουργό ότι οδηγεί τη χώρα σε ένα χαώδες Brexit χωρίς συμφωνία. Κεντρικός στόχος των 11, η οργάνωση δεύτερου δημοψηφίσματος για την ακύρωση του πρώτου.
Οι διαφωνίες
Αν και το Brexit διαδραμάτισε ρόλο καταλύτη στην προϊούσα αποσάθρωση της συνοχής των δύο μεγάλων κομμάτων, οι διαφωνίες δεν περιορίζονται σε αυτό. Πολιτικά παιδιά του Τόνι Μπλερ, οι κεντρώοι βουλευτές των Εργατικών καυτηριάζουν την υπεραριστερή, κατά τη γνώμη τους, πολιτική του Κόρμπιν, τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική, ενώ τον κατηγορούν για χαλαρή αντιμετώπιση των κρουσμάτων αντισημιτισμού από μέλη του κόμματος. Αντίστοιχα, οι αντιρρησίες των Συντηρητικών κατηγορούν τη Μέι ότι ανέχθηκε τη μετατροπή της «Ομάδας Ευρωπαϊκών Μελετών» υπό τον σκληροπυρηνικό οπαδό του Brexit, Τζέικομπ Ρις-Μογκ, σε πραγματικό «κόμμα μέσα στο κόμμα» με αποτέλεσμα οι Τόρις να μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με ένα μεγάλο UKIP – το ξενοφοβικό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ.
Πολλοί αμφιβάλλουν εάν υπάρχει χώρος στη Βρετανία για ένα μεγάλο κεντρώο κόμμα, ικανό να αμφισβητήσει την ηγεμονία των άλλων δύο. Η τελευταία φιλόδοξη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση έγινε το 1981 με το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα, που αποσπάστηκε από τους Εργατικούς, αλλά δεν κατάφερε και πολλά πράγματα, εκτός από το να εδραιώσει την ηγεμονία της Μάργκαρετ Θάτσερ, για να απορροφηθεί τελικά από τους Φιλελευθέρους.
Σε κάθε περίπτωση, η ενδεκάδα των Ανεξαρτήτων (που δεν αποκλείεται να διευρυνθεί τις επόμενες ημέρες), αν μη τι άλλο, ασκεί πίεση και προς τους δύο ηγέτες: στη Μέι να κάνει υποχωρήσεις ώστε να υπάρξει συμφωνία με τις Βρυξέλλες για συντεταγμένο Brexit και στον Κόρμπιν να αλλάξει γραμμή και να επιβάλει δημοψήφισμα για την αναίρεση της εξόδου. Ηδη, την περασμένη Πέμπτη ο Κόρμπιν έκανε ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση από τις Βρυξέλλες, όπου εμφανίστηκε ενδοτικός στο θέμα του δεύτερου δημοψηφίσματος, ενώ η Μέι κατέβαλε εντατικές προσπάθειες για κάποιες υποχωρήσεις των Βρυξελλών, που θα της επέτρεπαν να ελπίζει σε μια θετική ψήφο του βρετανικού Κοινοβουλίου. Μάταιος πόθος, λένε πολλοί, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
