Kathimerini.com.cy
Μετά από πολυετή ασθένεια απεβίωσε το πρωί της Πέμπτης ο εφησυχάζων Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Βαρνάβας.
Σύμφωνα με το αγγελτήριο θανάτου που εκδόθηκε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή η εξόδιος ακολουθία του αειμνήστου Χωρεπισκόπου θα τελεσθεί αύριο Παρασκευή και ώρα 13:00, στον Ιερό Ναο Παναγίας Ευαγγελιστρίας Παλλουριωτίσσης. Της κηδείας θα προστεί ο Αρχιεπίσκοπος Κυπρου κ.κ. Χρυσόστομος Β , συμπαραστατούμενος από μέλη της Ιεράς Συνόδου. Τον επικήδειο θα εκφωνήσει ο Μητροπολίτης Πάφου κ. Γεώργιος. Αύριο το πρωί, θα τελεσθεί όρθρος και θεία Λειτουργία (07.00-09.00) στον ίδιο Ναό, προϊσταμένου του Επισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου. Όπως σημειώνεται στο αγγελτήριο θανάτου θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα από σχετικά πρωτόκολλα μέτρα για προστασία από τον κορονοϊό.
Ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Βαρνάβα
O Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Βαρνάβας γεννήθηκε την 8η Ιουλίου 1931 στο χωριό Πάνω Λεύκαρα. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1951 και σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ` όπου και αποφοίτησε το 1955. Εντάχθηκε στην Αδελφότητα Θεολόγων «ΖΩΗ» και ακολούθως στην Αδελφότητα Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», υπηρετώντας ως λαϊκός ιεροκήρυκας και κατηχητής σε διάφορες ενορίες των Αθηνών και άλλων πόλεων της Ελλάδας. Όταν επανήλθε στην Κύπρο υπηρέτησε για δύο χρόνια (1960 - 1962) στην Ιερά Μητρόπολη Πάφου ως λαϊκός θεολόγος και ιεροκήρυκας και αργότερα, στην Αρχιεπισκοπική περιφέρεια. Από το 1965 υπηρέτησε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, όπου κατ’ ανάθεση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ κήρυττε στον Καθεδρικό ναό Αγίου Ιωάννου. Την 26η Οκτωβρίου1969 χειροτονήθηκε διάκονος και την 4η Οκτωβρίου Οκτώβριο του επομένου έτους χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και προεχειρίσθη εις Αρχιμανδρίτη. Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος, εξελέγη την 1η Αυγούστου του 1973 και χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 12 Αυγούστου 1973. Ως Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος, ήταν βοηθός Επίσκοπος και ο στενότερος συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ αρχικά και του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄ στη συνέχεια.
Στις δύσκολες στιγμές για την Εκκλησία και την Πατρίδα μας κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε, παραμένοντας στο πλευρό του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ανέλαβε το βάρος της διοίκησης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής και της στήριξης του χειμαζόμενου ιερού Κλήρου και λαού της. Είχε για τριάντα πέντε έτη την ευθύνη διοικητικών θεμάτων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, την εποπτεία της κατηχητικής κίνησης, των νεανικών κατασκηνώσεων και του ποιμαντικού έργου της γενικότερα. Υπήρξε πνευματικός πατέρας και εμπνευσμένος καθοδηγητής πολλών πιστών, αφιερώνοντας πολύ χρόνο στο έργο του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολόγησης, οδηγώντας πολλά του πνευματικά παιδιά προς την ιεροσύνη και τη διακονία της εκκλησιαστικής διαπαιδαγώγησης των νέων. Ξεχώριζε για την ασκητικότητα του βίου του, την απλότητά του ως ιερουργού και την επιμελή διακονία του κηρύγματος.
