Kathimerini.com.cy
Συνεχίζονται οι αντιδράσεις κατοίκων Καϊμακλίου με αφορμή την πρόθεση για αλλαγή χρήσης του Κοινοτικού Γηπέδου Καιμακλίου με φόντο αρχικά τον τεμαχισμό του γηπέδου με την κατασκευή δρόμου και με τελική κατάληξη την ανέγερση οικοδομών. Όπως πληροφορούμαστε, η πρόθεση της Αρχιεπισκοπής να «κόψει» οικόπεδα στη συγκεκριμένη περιοχή φαίνεται ότι οδεύει προς υλοποίηση.
Σύμφωνα με ενημέρωση από τον Δήμο Λευκωσίας, η αίτηση της χορήγησης της πολεοδομικής άδειας, αίτημα που όπως αναφέρουν κάτοικοι της περιοχής απειλεί ουσιαστικά με αλλοίωση μια ευαίσθητη περιοχή με επιπτώσεις στο περιβάλλον αλλά και στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής ιδιαίτερα της νεολαίας που χρειάζεται κίνητρο για τον αθλητισμό, θα πρέπει να περάσει από έγκριση στο Πολεοδομικό Συμβούλιο του Δήμου. Αυτό αναμένεται να γίνει εντός του μηνός. Εάν θ’ αλλάξει το τοπικό σχέδιο Λευκωσίας για τον σκοπό αυτό, η απόφαση εναπόκειται στο Υπουργείο Εσωτερικών. Να σημειωθεί ότι το Τοπικό Σχέδιο μπορεί ν’ αλλάξει κάθε πέντε χρόνια.
Στο μεταξύ, το γήπεδο έχει καταληφθεί από μηχανήματα και έχει γίνει εργοτάξιο στερώντας το δικαίωμα χρήσης του από πολλούς κατοίκους.
Σε επιστολή του προς τον Δήμο Λευκωσίας, ο Μορφωτικός Σύλλογος «Πρόοδος» Καϊμακλίου υπενθυμίζει ότι για το θέμα του Παλαιού Γηπέδου Ποδοσφαίρου της κοινότητας της κοινότητας όπου στεγάζεται και το Σωματείο Αχιλλέας Καϊμακλίου, το τεμάχιο παραχωρήθηκε από το 1952 από τον «Άγιο Τάφο» στην κοινότητα Καϊμακλίου για τη δημιουργία ποδοσφαιρικού γηπέδου σε αντάλλαγμα του γηπέδου που βρισκόταν στον χώρο Α και Β Δημοτικού Σχολείου.
«Για σκοπούς ασφάλειας και νομιμότητας μεταβιβάστηκε στην Εκκλησιαστική Επιτροπή της Κοινότητας Καϊμακλίου. Ο χώρος μετατράπηκε σε γήπεδο με την εθελοντική εργασία των νέων των σωματείων Πρόοδος και Αχιλλέα», αναφέρουν οι κάτοικοι.
Για πολλές δεκαετίες το γήπεδο χρησιμοποιείτο από τους νέους όλων των σωματείων της κοινότητας μέχρι τη δημιουργία του γηπέδου στον Βόρειο Πόλο. Η πρόθεση των οργανωμένων συνόλων στη συνέχεια ήταν η δημιουργία κλειστού αθλητικού κέντρου αλλά για διάφορους λόγους δεν τελεσφόρησε. «Μετά απ’ αυτό όπως μας είπαν η κυριότητα του τεμαχίου μεταφέρθηκε από την εκκλησιαστική επιτροπή στην Αρχιεπισκοπή και παρά τη διαφωνία μας, την αντίδραση και τη δική μας θέληση δόθηκε άδεια διαχωρισμού του τεμαχίου μερικώς σε οικόπεδα και μερικώς σε αθλητικούς χώρους», σημειώνεται στην επιστολή.
«Ο πρώτος που θα έπρεπε να υπερασπιστεί το ουσιαστικό και ηθικό δικαίωμα των κατοίκων του Καϊμακλίου για μετατροπή του χώρου σε δημόσιο αθλητικό χώρο θα έπρεπε να είναι ο ίδιος ο Δήμος. Πληροφορηθήκαμε ότι επανεξετάζεται η παραχώρηση της άδειας διαχωρισμού στη βάση διαφοροποίησης του σχεδίου. Εμείς διαφωνήσαμε με την άδεια διαχωρισμού που δόθηκε και επομένως με τη νέα προτεινόμενη διαφοροποίηση γιατί βρίσκεται σε αντίθεση με τον σκοπό που παραχωρήθηκε το τεμάχιο στην κοινότητα και επιπλέον φαίνεται ότι ο προτεινόμενος σχεδιασμός θα επηρεάσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής. Ιδιαίτερα διαφωνούμε έντονα με πιθανή εμπορική αξιοποίηση του προτεινόμενου γηπέδου futsal» τονίζουν οι κάτοικοι.
Οι κάτοικοι σημειώνουν ότι σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν να επηρεαστεί η λειτουργία του σωματείου Αχιλλέας Καϊμακλίου. «Εξακολουθούμε να πιστεύουμε και να διεκδικούμε την παραμονή και την αξιοποίηση του χώρου ως πολυδύναμου κέντρου άθλησης της νεολαίας μας γι’ αυτό σας καλούμε να αγωνιστείτε μαζί μας ώστε να μεταφερθεί η κυριότητα του τεμαχίου σε νομικό πρόσωπο του δημοσίου (π.χ Δήμος ή ΚΟΑ). Θα πρέπει να γίνει ένας νέος σχεδιασμός που θα εγγυάται ότι το έργο που θα δημιουργηθεί καθώς και η διαχείριση του θα τεθεί στην διάθεση της κοινότητας και της νεολαίας», καταλήγει η επιστολή.
Η θέση του Αχιλλέα Καϊμακλίου
Όπως ανέφερε στην «Κ» ο Πρόεδρος του Αχιλλέα Καϊμακλίου, Μαρίνος Μουσιούττας, ο χώρος όπου βρίσκεται το Σωματείο Αχιλλέας και οι εγκαταστασεις που το περιβαλλουν ανήκει στην Εκκλησία της Κύπρου. Όπως εξηγεί ο κ. Μουσιούττας, το 1957 με έξοδα της Εκκλησίας κτίστηκε στον ίδιο χώρο το Σωματείο του Αχιλλέα Καϊμακλίου. Ο περιβάλλοντας χώρος έγινε γήπεδο ποδοσφαίρου και καλαθόσφαιρας με έξοδα του «Αχιλλέα» .
Ο κ. Μουσιούττας αναφέρει ότι η διαχείριση του χώρου ανήκει στον Αχιλλέα και παραχωρούσε το γήπεδο σε όλες τις ομάδες της κοινότητας που θα ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν. Το 1990 στο γυμνάσιο Παλλουριωτισας κτίστηκε το κλειστό γήπεδο καλαθόσφαιρας με χρήματα που θα δίδονταν στον Αχιλλέα ώστε να κάνει κλειστό γήπεδο στον περιβάλλοντα χώρο του Σωματείου. Λόγω οικονομικών και άλλων λόγων, δεν μπορούσε να το πράξει. Όπως προσθέτει ο κ. Μουσιούττας, ο «Αχιλλέας» παραχώρησε το μερίδιο που του αναλογούσε και δημιουργήθηκε το κλειστό γήπεδο στο σχολείο της Παλλουριώτισσας. Έκτοτε, από το 1990, το κλειστό γήπεδο καλαθόσφαιρας πέραν των σχολικών μονάδων, χρησιμοποιείται από τις καλαθοσφαιρικές ομάδες του Αχιλλέα Καϊμακλίου. Από το 1990 το γήπεδο Καϊμακλίου είχε νεκρώσει.
Σύμφωνα με τον κ. Μουσιούττα, το 2005, ο Δήμος Λευκωσίας έκτισε ένα ανοιχτό μεγάλο γήπεδο ποδοσφαίρου στον Β. Πόλο στο Καϊμακλί. Πριν από το 2005 ο Αχιλλέας σταματήσε να δραστηριοποιείται με ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά ο χώρος χρησιμοποιείτο από τις υπόλοιπες ομάδες του Καϊμακλίου για να αθλούνται στο γήπεδο. «Ξεκινήσαμε διαβουλεύσεις με την Εκκλησία για το ενδεχόμενο παραχώρησης χώρου στον Αχιλλέα με στόχο την αξιοποίηση του. Καταλήξαμε σε μία κοινή συμφωνία με την υπογραφή ενός συμβολαίου μίσθωσης του χώρου για 99 χρόνια με ονομαστικό ενοίκιο (γύρω στα 10 ευρώ το χρόνο) για το 65% του όλου χώρου στον οποίο περιλαμβάνεται και το Σωματείο. Ο Αχιλλέας θα χρησιμοποιήσει τον χώρο για να κατασκευάσει ανοιχτές αθλητικές εγκαταστάσεις», σημειώνει ο ίδιος.
«Το υπόλοιπο 35% του συγκεκριμένου χώρου θα το χρησιμοποιήσει η Εκκλησία. Οπότε υπογράφηκε το συμβόλαιο και προχωρήσαμε με την έκδοση πολεοδομικής άδειας διαχωρισμού του χώρου διότι το ποσοστό 65% και το υπόλοιπο 35% ήταν ενιαίο. Τον Δεκέμβριο του 2016 εγκρίθηκε ο διαχωρισμός». Στο μεταξύ βάσει και του υφιστάμενου νόμου θα δημιουργηθεί χώρος πρασίνου.
Σε σχέση με τις αντιδράσεις ο κ. Μουσιούττας, αναφέρει ότι «στο 65% του χώρου θα γίνει αθλητικός χώρος με πράσινο κι όχι πολυκατοικίες. Είναι καλύτερο να είναι ένα αχούρι και να παραμένει αναξιοποίητο;», διερωτάται ο ίδιος.
Το ερώτημα παραμένει πώς μπορεί ένας μοναδικός σε έκταση και χρήση χώρος, χαρακτηρισμένος ως γήπεδο να δίδεται για τεμαχισμό, κατασκευή δρόμων κλπ, θυσιάζοντας τον ενιαίο αυτόν αθλητικό χώρο. Γιατί η Εκκλησία να επιμένει σ' αυτό της το σχέδιο;
