ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο τηλεοπτικός μπουφές και τα μεζεδάκια του

Δεν είμαστε οι εκπομπές που βλέπουμε, είναι άλλως πως η κοινωνία

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ποια τηλεόραση θέλουμε; Ό,τι βλέπουμε μας αντικατοπτρίζει; Έχουμε την τηλεόραση που αξίζουμε; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτηματικά που έχουμε όλοι όσοι παρακολουθούμε τη μικρή οθόνη, αλλά και πολλών που δεν παρακολουθούν παρά περιστασιακά κάποιες εκπομπές. Η άποψη για το τι είναι τηλεόραση, είναι κατά κάποιον τρόπο φιλοσοφική και σηκώνει μεγάλη συζήτηση, πολλοί θα πουν περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα, άλλοι θα υποστηρίξουν τον παιδευτικό ρόλο που πρέπει να παίζει η τηλεόραση και άλλοι τη θέση ότι πρόκειται για μία ψυχαγωγική πλατφόρμα, και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε, δεν είναι και για να την παίρνεις στα σοβαρά.

Φυσικά, όπως και σε όλα τα πράγματα, δεν ισχύει μόνο μία άποψη, και τα τηλεοπτικά προγράμματα μάς το αποδεικνύουν καθημερινά. Η τηλεόραση δεν είναι πατάτες τηγανητές ή σοκολάτα για να αρέσει σε όλους, και για πολλούς, κυρίως τις νεότερες γενιές, δεν είναι καν πρώτο πιάτο. Δεν ξέρω, επίσης, αν η τηλεόραση είναι εικόνα της κοινωνίας, αν δείχνει αυτό που θέλει ο κόσμος, ο πολύς κόσμος τουλάχιστον. Προβάλλει, σίγουρα, πάντως, αυτό που επιβάλλει το «δυναμικό κοινό», αυτό το κοινό που κάποτε έκανε τηλεπερσόνα τον Κατ Μαν και την παρέα του, αυτό είναι σίγουρο.

Ας υποθέσουμε ότι η τηλεόραση είναι ένας μπουφές και οι μεζέδες επάνω του είναι εκπομπές. Το μενού που έχεις μπροστά σου είναι για όλα τα γούστα, από τον μίζερο μέχρι τον όλα τ’ αλέθει τύπο. Βρίσκεις, λοιπόν, μεζέδες που σε γαργαλούν, σου σαγηνεύουν τον ουρανίσκο, έτσι υπάρχουν και εκπομπές που σου φτιάχνουν τη διάθεση, που σε κάνουν να γελάς, είτε είναι τηλεπαιχνίδια, είτε λέγονται σατιρικές. Υπάρχουν και εκείνοι οι μεζέδες που σου είναι αδιάφοροι, που είτε τους δοκιμάσεις είτε τους προσπεράσεις, δεν σου κάνει καμία διαφορά. Τέτοιες εκπομπές κουνουπίδι υπάρχουν και στην τηλεόραση που μπορεί αμυδρώς να θυμηθείς ότι κάποτε βγήκαν στον αέρα ή ακόμα και να μην τις έχεις πάρει καν είδηση, αλλά και καθημερινές σειρές με πάθη και ίντριγκες.

Μερικές, μάλιστα, έχουν και τηλεθέαση, άλλες πάλι παραμένουν στον αέρα για πάρα πολύ καιρό, αλλά κανείς, ή μάλλον, σχεδόν κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί το παραμικρό που να τις αφορά, και στην κυπριακή τηλεόραση έχουμε τέτοια παραδείγματα. Στον μπουφές βρίσκουμε και εκείνα τα πιάτα που δεν τα λες και το απαύγασμα της γαστρονομίας, (κάτι σαν το πουργούρι ή ένα πράμα, συγχωράτε με) που απορείς γιατί στο σερβίρανε. Έτσι υπάρχουν και εκπομπές που δυστυχώς αλαλάζουν, δεν έχουν τίποτε να πουν κι όμως αυτές πολλές φορές κάνουν τηλεθέαση και απασχολούν την κοινωνία για τον ένα ή τον άλλο λόγο υπάρχουν, και μετά εσύ ψάχνεις να βρεις τι προσφέρουν, και γιατί σπαταλιέται τηλεοπτικός χρόνος έτσι, άδικα των αδίκων.

Οπότε, ο δίσκος έχει απ’ όλα, εσύ καθορίζεις τι θα δεις, αφού έχεις στα χέρια σου το υπερόπλο που λέγεται τηλεκοντρόλ. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι μαγειρεύουν τα τηλεοπτικά μενού, δεν θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους και εκείνους στους οποίους θα σερβίρουν το φαγητό, φυσικά και πρέπει να φροντίζουν ο δίσκος να έχει λογιώ λογιώ μεζέδες, που έλεγε και ο μεγάλος Παπαγιαννόπουλος, να μπορεί ο καθένας να βρίσκει κάτι του γούστου του. Δυστυχώς, όμως, κατά κάποιο τρόπο οι περί των τηλεοπτικών προγραμμάτων δεν φαίνεται να το καταλαβαίνουν αρκούντως.

Το έχω γράψει και άλλοτε, θα πρέπει τα κανάλια να αναθεωρήσουν το τι σημαίνει ποιότητα, το τι σημαίνει κουλτούρα ή κουλτουριάρικο. Διότι η κουλτούρα από τη θολούρα είναι μόνο μερικά γράμματα μακριά, όπως και η παράδοση με το πανηγύρι, όσο κι αν το ένα περικλείει το άλλο δεν παύει στα σημερινά γλωσσικά μας δεδομένα να είναι έννοιες αντίθετες. Όπως ένας κούκος δεν έφερε την άνοιξη, ούτε ένας βουλευτής τη διαφάνεια, έτσι και μερικές ποιοτικές εκπομπές δεν μπορούν να ανασηκώσουν τον παιδευτικό/παιδαγωγικό και ψυχαγωχικό ρόλο της τηλεόρασης.

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Media: Τελευταία Ενημέρωση

X