Kathimerini.gr
Δεκαεπτά ημέρες μετά την ιστορική απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Ε.Ε., φαίνεται πως οι άμεσες επιπτώσεις του δημοψηφίσματος είναι περισσότερο αισθητές στον ιταλικό τραπεζικό κλάδο παρά στη... Βρετανία, καθώς χρειάζονται 40 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των ιταλικών τραπεζών, οι μετοχές των οποίων έχουν καταρρεύσει από τις αρχές του έτους. Στο μεταξύ, η πολιτική αβεβαιότητα και η εύθραυστη ανάπτυξη στην Ευρώπη εκθέτουν την αδυναμία Βρυξελλών - Βερολίνου να συμφωνήσουν με τη Ρώμη για μια ρεαλιστική λύση στο πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ύψους 350 δισ.
Oι Βρυξέλλες δεν επιθυμούν επ’ ουδενί να συμβιβαστεί η τραπεζική ένωση που, φέτος, τέθηκε σε ισχύ. Kαι η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ απέρριψε προ δεκαπενθημέρου την προσωρινή ανάκληση των κανόνων που είχε ζητήσει ο κ. Ρέντσι, ο οποίος θέλει το «πράσινο φως» από την Ε.Ε για να παράσχει κρατική στήριξη. Αυτό που προβληματίζει τη Ρώμη είναι πως το ένα τρίτο των ομολογιούχων στις ιταλικές τράπεζες είναι μικροεπενδυτές με τοποθετήσεις 200 δισ. ευρώ. Μια εφαρμογή των κανόνων της τραπεζικής ένωσης με τον καταμερισμό απωλειών στους επενδυτές και στις ανασφάλιστες καταθέσεις (bail-in) δεν θα έπληττε μόνον τη δημοτικότητα του κεντροαριστερού κ. Ρέντσι, αλλά και την εμπιστοσύνη των καταθετών στις τράπεζες όλης της Ευρωζώνης, σχολιάζει ο Mέρβιν Κράους του Bloomberg.
Για την ανάγκη κρατικής στήριξης μίλησε την Παρασκευή και ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης Ιγκνάτσιο Βίσκο. Ο κ. Ρέντσι πρότεινε την «προληπτική ανακεφαλαιοποίηση» από το κράτος υπό την εποπτεία της ΕΚΤ ύστερα από την ολοκλήρωση των στρες τεστ στις 29 Ιουλίου. Είναι μια λύση που προσπερνάει το bail-in διότι δεν θα έχει υπάρξει άμεση ανάγκη διάσωσης των τραπεζών, παρά μόνον η ανάγκη χρηματοδότησης ενός ελλείμματος κεφαλαίων. Ο Ιγνάτσιο Αντζελόνι, μέλος του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM)στην ΕΚΤ, είπε επίσης ότι «η κρατική στήριξη, όταν ρυθμίζεται και ελέγχεται σωστά, είναι θεμελιώδες συστατικό σε ένα σωστά δομημένο τραπεζικό πλαίσιο». Σε κάθε περίπτωση, μια λύση είναι απαραίτητη, καθώς τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αντιστοιχούν στο 17% του ενεργητικού των τραπεζών, ποσοστό 10πλάσιο από το 5% που ίσχυε στις ΗΠΑ στην κρίση του 2007-08.
