ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Από τη δεξιά όχθη βλέπουν και προσβλέπουν μακριά

Άρχισε ήδη να διαγράφεται ποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές της επόμενης δεκαετίας στο πολιτικό τοπίο

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Όταν τον περασμένο Φεβρουάριο ο Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας για δεύτερη φορά με 56%, υπήρξε ανακούφιση ότι αυτό το ποσοστό που συγκέντρωσε –χωρίς τη στήριξη καμίας άλλης παράταξης– αποτελούσε την επιβράβευση των κυβερνητικών χειρισμών της προηγούμενης πενταετίας. Στην ουσία όμως άρχισαν παράλληλα να καλλιεργούνται οι ανησυχίες και οι σκέψεις κύκλων για το πώς θα αποφευχθεί η επανάληψη της δεύτερης θητείας Γλαύκου Κληρίδη.

Μία θητεία που πέραν των σκανδάλων στην εσωτερική διακυβέρνηση, οδήγησε τον ΔΗΣΥ στην απομόνωση και την απομάκρυνση από την εξουσία για μία ολόκληρη δεκαετία. Αυτό το σενάριο είναι κάτι που θέλει με κάθε τρόπο να αποφύγει ο ΔΗΣΥ και σίγουρα θα εξαρτηθεί από το ποιοι θα κληθούν να διαδεχθούν τον Πρόεδρο στη μετά Αναστασιάδη εποχή.

Η επανάληψη του ’98

Πώς μπορεί όμως η θητεία Νίκου Αναστασιάδη να συγκριθεί με αυτήν του Γλαύκου Κληρίδη; Γι’ αυτό που ελέγχεται ο ιδρυτικός ηγέτης της Δεξιάς παράταξης ήταν ότι κατά τη δεύτερη θητεία του είχε προσηλωθεί στην επίλυση του Κυπριακού σε τέτοιο σημείο που αγνόησε πλήρως την εσωτερική διακυβέρνηση, με αποτέλεσμα το ένα σκάνδαλο να ακολουθεί το άλλο. Το πολιτικό του βάρος όσο και οι κρίσιμες εξελίξεις στο Κυπριακό έκανε την ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού, τον Νίκο Αναστασιάδη, να τον πείσει να διεκδικήσει –παρά τις αρχικές του δηλώσεις– για τελευταία φορά και να κυβερνήσει για 18 μήνες. Το αποτέλεσμα του εγχειρήματος βεβαίως είναι γνωστό, οδηγώντας στη σύσταση της τριμερούς (ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ - ΕΔΕΚ) και –με τη βοήθεια της αποστασίας– στην εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου από την πρώτη Κυριακή.

Στην περίπτωση του Νίκου Αναστασιάδη αυτή τουλάχιστον τη στιγμή όλα τα μέτωπα φαντάζουν ανοικτά τόσο στην εσωτερική διακυβέρνηση όσο και στην εξωτερική πολιτική. Το Κυπριακό βρίσκεται, όπως λέγεται και από τους πολιτικούς αξιωματούχους, στο πιο κρίσιμο σημείο με την επόμενη διάσκεψη να κρίνει πολλά. Την ίδια στιγμή όπως εκτιμούν πολιτικοί κύκλοι, δύσκολες κρίνονται και οι εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα. Αυτό σε συνδυασμό με τις κρίσιμες εξελίξεις στην παιδεία, την υγεία και την οικονομία, θυμίζουν μάλλον εκρηκτικό μείγμα για τη Δεξιά και τη συνέχισή της στην εξουσία. Το στοίχημα για συναγερμικούς κύκλους είναι η εφαρμογή των δύο μεγάλων μεταρρυθμίσεων στην παιδεία και την υγεία και η σταθερότητα της κυπριακής οικονομίας. Σε αυτό το πλαίσιο κάποιοι θεωρούν πως ο Νίκος Αναστασιάδης δεν έχει πει την τελευταία του λέξη με το πέρας της τρέχουσας θητεία, αλλά θα πρέπει να επαναδιεκδικήσει για να ολοκληρώσει το μεγαλεπήβολο όραμά του.

Ενδεικτικές και οι δηλώσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου σε συνέντευξή του στην «Κ» για το ενδεχόμενο μιας τρίτης θητείας Αναστασιάδη. «Μπορεί οι συνθήκες να είναι τέτοιες που να επιβάλουν και αναθεώρηση θέσεων» σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Νεοφύτου, για να προσθέσει πως στο ενδεχόμενο επαναδιεκδίκησης Αναστασιάδη δεν υπάρχει άλλη σκέψη για το πώς θα κινηθεί ο ΔΗΣΥ. Το ίδιο εκτιμούν και άλλοι κύκλοι της κυβέρνησης που δεν αποκλείουν ο Νίκος Αναστασιάδης να επαναδιεκδικήσει για ακόμα μία και τελευταία θητεία.



Η στιγμή Αβέρωφ

Όσο όμως κι αν κάποιοι δεν αποκλείουν την παραμονή Νίκου Αναστασιάδη στην πολιτική, υπάρχουν κι εκείνοι οι κύκλοι που θεωρούν πως κάτι τέτοιο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο αποτέλεσμα του 2003, ιδιαίτερα με τις αντιδράσεις που προκαλεί επί του παρόντος η διακυβέρνηση Αναστασιάδη. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να ξεκινήσει η ομαλή διαδοχή και η ανάδειξη του προσώπου που θα ηγηθεί της ευρύτερης Δεξιάς και κατ’ επέκταση να διαδεχθεί τον Νίκο Αναστασιάδη.

Τα πλείστα βλέμματα στρέφονται στον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ως τη φυσιολογική διαδοχή. Άρχισε ήδη να κτίζει το ηγετικό του προφίλ και αυτή η πενταετία θα είναι κρίσιμη στο να διαφανεί κατά πόσο θα απεγκλωβιστεί από τη σκιά του Νίκου Αναστασιάδη και αν θα καταφέρει να χαράξει την πορεία του ως ο μόνος ηγέτης της Δεξιάς και στη συνέχεια ο ηγέτης του τόπου. Ο ίδιος άλλωστε έχει βάλει τις δικές του βάσεις σε θέματα ηγεσίας, τόσο με τις κινήσεις του στην οικονομία όσο και στο Κυπριακό. Στην οικονομία και δη επί μνημονίου είχε συμβάλει δραστικά για την εξεύρεση πλειοψηφίας σε μνημονιακά νομοσχέδια στη βουλή, ενώ στο Κυπριακό, είχε προσπαθήσει να συμβάλει στην άρση του αδιεξόδου μεταξύ Ακιντζί-Αναστασιάδη όταν προκλήθηκε η ένταση με το ενωτικό δημοψήφισμα.

Στους πολιτικούς του πόντους εντάσσονται και τα ταξίδια του στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, με σημαντικούς παράγοντες, τόσο για το ενεργειακό όσο και για το Κυπριακό. Το κύριο ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο πρόεδρος της Δεξιάς, είναι να κερδίσει συναισθηματικά τον συναγερμικό κόσμο που ακόμη βλέπει ως αποκλειστικό του ηγέτη τον Νίκο Αναστασιάδη, όπως επίσης και συναγερμικά στελέχη που όχι μόνο έχουν απομακρυνθεί από το κόμμα, αλλά κρατούν αποστάσεις ασφαλείας και από τον ίδιο. Στο ίδιο πλαίσιο πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως θα επωμιστεί αναπόφευκτα φθορά –ως ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος – από τις πολιτικές της κυβέρνησης.

Φιλελεύθεροι και νέοι

Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο κύκλοι του ΔΗΣΥ θεωρούν πως η Δεξιά θα πρέπει να οδηγηθεί σε πλήρη αναδόμηση και εκσυγχρονισμό. Εκσυγχρονισμό που προϋποθέτει την εμπλοκή νέων πολιτικών προσώπων στην ηγεσία είτε του κόμματος είτε της ευρύτερης Δεξιάς. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης κατάφερε κατά την πρώτη θητεία του Νίκου Αναστασιάδη ως κυβερνητικός εκπρόσωπος να δημιουργήσει το δικό του έρεισμα, με πολλούς τόσο από τον Συναγερμό όσο και από την ευρύτερη Δεξιά να τον βλέπουν ως την κατάλληλη διαδοχή του Νίκου Αναστασιάδη. Υπάρχουν και εκείνοι που βλέπουν πως και ο υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης δεν έχει πει την τελευταία του λέξη, παρά τη φθορά που έχει υποστεί τη δεδομένη στιγμή λόγω Συνεργατισμού και θα ανακάμψει παίζοντας καίριο ρόλο στην μετά Αναστασιάδη εποχή.

Από το κάδρο δεν πρέπει να λείπει και ο ρόλος που θα διαδραματίσει τόσο ο τέως υπουργός υγείας Γιώργος Παμπορίδης ο οποίος εξακολουθεί να έχει πολιτικό ρόλο, αλλά και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Χρίστος Στυλιανίδης. Ο τελευταίος έχει αποκτήσει το δικό του βάρος τόσο διεθνώς όσο και στο εσωτερικό. Στο ενδεχόμενο που δεν επαναδιοριστεί ως επίτροπος δεν αποκλείεται να παίξει τον δικό του ρόλο στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, συγκεντρώνοντας μία πλειάδα προσώπων της φιλελεύθερης τάσης που μένουν πλέον ανενεργά και μακριά από τα όσα διαμείβονται στον ΔΗΣΥ και στην κυβέρνηση.


Η Λαϊκή Δεξιά του Φαίδωνα

Υπάρχουν όμως και άλλα πρόσωπα που προσβλέπουν στο 2023. Ενδεικτική η περίπτωση του δημάρχου Πάφου Φαίδωνα Φαίδωνος, ο οποίος προ μηνών σε συνέντευξή του στην «Κ» είχε περάσει το μήνυμα ότι ενδιαφέρεται για την ηγεσία του ΔΗΣΥ, ακόμα και για τις προεδρικές προσβλέποντας στη βάση και όχι απαραίτητα με τη συναίνεση της ηγεσίας. Κάτι που διευκρίνισε και σε πρόσφατη συνέντευξή του στον «Π». Ο Φαίδωνας Φαίδωνος έχει καταφέρει να έχει το δικό του έρεισμα που ξεπερνά τα στενά όρια της Πάφου και οφείλεται κυρίως στην επιμονή του για πάταξη της διαπλοκής. Αυτή ακριβώς η στρατηγική του φαίνεται να βρίσκει έδαφος και ανταπόκριση στο λαϊκό ακροατήριο του Συναγερμού και ευρύτερα, όχι όμως τόσο στα ανώτατα δώματα της πρωτεύουσας, που βλέπουν τον δήμαρχο της Πάφου να ξεπερνά τα όρια με τον καταγγελτικό του ρόλο και λόγο. Το αν θα αποτελεί επιλογή του ΔΗΣΥ είναι ένα μεγάλο ερώτημα και το κύριο είναι κατά πόσο θα τολμήσει να μετρήσει τις δυνάμεις του ως ανεξάρτητος, όπως άλλωστε έκανε και για τη δημαρχία της Πάφου.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

X