ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Βγήκε το χαρτί του κομματικού πατριωτισμού

Προεκλογική με έντονο το στοιχείο της αντιπαράθεσης που στόχο έχει καθαρά το σκληρό ακροατήριο - Μεγάλος άγνωστος η αποχή

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Αν παρακολουθούσε κανείς το προεκλογικό debate των αρχηγών των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων τη Δευτέρα το βράδυ στον Alpha, θα ένιωθε πως μπήκε στη μηχανή του χρόνου και προσγειώθηκε στην δεκαετία του 80. Αντιπαραθέσεις υψηλών τόνων, ιδεολογικοποίηση της ψήφου, εκφοβιστικά διλήμματα, μπόλικη παρελθοντολογία και κυρίως απουσία πρότασης για το μέλλον. Με την αποχή να θεωρείται ο μεγάλος άγνωστος της εξίσωσης των βουλευτικών εκλογών και με τα πλείστα κόμματα να δυσκολεύονται να συσπειρωθούν ακόμα και τώρα, λίγες μέρες πριν την μεγάλη μάχη, οι κομματικοί μηχανισμοί επικεντρώνονται στη σκληρή ψήφο. Ο στόχος στην τελική ευθεία, δεν είναι να κερδίσουν νέους ψηφοφόρους, τη χαλαρή ψήφο ή ψηφοφόρους από ένα άλλο ακροατήριο. Στόχος είναι να απευθυνθούν καθαρά στον κομματικό πατριωτισμό ανακαλώντας στοιχεία που θα παίξουν με το κομματικό συναίσθημα και θα οδηγήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους που τους επέλεξαν το 2016 στην κάλπη.

«Η επέλαση του ΑΚΕΛ»

«Οποιοσδήποτε Συναγερμικός φύγει ως ψήφος διαμαρτυρίας στα μικρά κόμματα είναι έμμεση πριμοδότηση του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ στην προσπάθειά τους να βάλουν θεμελιούς για να επανέλθουν στην διακυβέρνηση, να εφαρμόσουν τις πολιτικές του 2008-2013», προειδοποιούσε ο Αβέρωφ Νεοφύτου και αυτό επιβεβαιώνει πως η Πινδάρου απευθύνεται καθαρά στον συναγερμικό ψηφοφόρο. Ο ΔΗΣΥ από το 2016 και μετά χρησιμοποιεί το μανιχαϊστικό δίλημμα άσπρο-μαύρο, καλό-κακό κοντά στις εκλογές. Και η αλήθεια είναι πως το αφήγημα «επέλασης της Αριστεράς», ήταν για καιρό αποτελεσματικό στο συναγερμικό ακροατήριο. Οι Συναγερμικοί έδειξαν πως φοβούνται την αστάθεια και πάνω σε αυτό κατάφερε για καιρό να παίξει ο ΔΗΣΥ. Η αντιπαράθεση με την Αριστερά ανέκαθεν συσπείρωνε και τα δύο ακροατήρια. Το πρόβλημα είναι πως με τον ΔΗΣΥ να υπόκειται πλέον την φθορά από την μακρά διακυβέρνηση, αυτό το ποίημα έχει κουράσει και η Πινδάρου αντιλαμβάνεται πως τα ποσοστά του 2016 είναι αδύνατον να τα δει. Στόχος όμως είναι να διατηρήσει όπως μπορεί τις έδρες και να μην πέσει από το ψυχολογικό όριο του 27,6%. Πλέον ο ΔΗΣΥ έχει διαρροές προς το ΔΗΚΟ, το οποίο έχει από την αρχή ξεκινήσει μετωπική επίθεση προς την κυβέρνηση και κυρίως στο ζήτημα της διαφθοράς, που το κόμμα εμφανίζει κακή εικόνα. Καθόλου τυχαία η δριμεία προσωπική επίθεση στον Νικόλα Παπαδόπουλο από τον ΔΗΣΥ και τον άλλοτε σύμμαχό του Αβέρωφ Νεοφύτου. Στόχος είναι να συνταυτιστεί το ΔΗΚΟ με το ΑΚΕΛ και να παρουσιαστεί πως ένας αδύναμος ΔΗΣΥ θα δρομολογήσει την επανάληψη της διακυβέρνησης 2008.

Ο Αναστασιάδης και οι άλλοι…

Στο προεκλογικό παιχνίδι έχει μπει ο Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος έχει ακόμα σημαντικό έρεισμα στο συναγερμικό κοινό, προβεβλημένα μέλη του Υπουργικού όπως ο Κωνσταντίνος Πετρίδης, αλλά και παλαιότερα που έχουν δυναμική εντός του κόμματος όπως ο Ιωνάς Νικολάου. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν αυτή ακριβώς η προειδοποίηση της «επέλασης των ανίκανων» μιλά ακόμα στους Συναγερμικούς που έχουν αποστασιοποιηθεί. Ερώτημα είναι και το κατά πόσο το Μαρί και πόσο μάλλον οι αναφορές σε παρελθοντολογία, όπως ο Σπύρος Κυπριανού και η καταγγελίες ότι ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν πράκτορας των ναζί, μπορούν να μιλήσουν σε ένα νεότερο κοινό που βλέπουν όλα αυτά ως ξένα.

Η ψήφος «αλλαγής»

Στο πλαίσιο συσπείρωσης έχει μπει και το ΑΚΕΛ. Δεν είναι καθόλου τυχαία η έμφαση στην ανάγκη αλλαγής και κατ’ επέκταση να φύγει ο ΔΗΣΥ από την εξουσία. Το ΑΚΕΛικό ακροατήριο και ιδιαίτερα εκείνο που είχε απομακρυνθεί το 2016, επιδιώκει μία πιο ριζοσπαστική αντιπολίτευση, ενώ πολλοί καταγγέλλουν το κόμμα ότι έχει χάσει την ταυτότητά του. Δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά του Άντρου Κυπριανού στην «Κ» ότι αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές θα δουν ζεστά τις προεδρικές. Ανοικτό είναι κατά πόσο το Μαρί έχει όντως συσπειρώσει τον ΔΗΣΥ, ωστόσο, η αναφορά των κοντέινερ που έφερε στο προσκήνιο ο Αβέρωφ Νεοφύτου φαίνεται να λειτουργεί θετικά για το κόμμα της Αριστεράς, το οποίο νιώθει πως αδικήθηκε από εκείνη την περίοδο. Το σίγουρο είναι πως ο ΑΚΕΛικός ψηφοφόρος θέλει να δει ότι υπάρχει προοπτική ανάβασης στην εξουσία καθώς 8 χρόνια εκτός είναι πολλά. Το ερώτημα είναι αν με τις αναφορές στις παλινδρομήσεις Αναστασιάδη στο Κυπριακό και με την απουσία σαφούς πλάνου για την οικονομία, μπορεί να φέρει κοντά τους 42.000 Αριστερούς που γύρισαν την πλάτη στο κόμμα το 2011 και που επιρρίπτει ευθύνες στο ΑΚΕΛ για την οικονομική κρίση. Για το ΑΚΕΛ ένα καλό σενάριο είναι τα ποσοστά που έλαβε το 2016, έστω κι αν τότε ήταν ιστορικά χαμηλό ποσοστό. Οτιδήποτε περισσότερο θα θεωρηθεί νίκη.

Το μεγάλο στοίχημα για το Δημοκρατικό Κόμμα είναι να καταφέρει να διατηρήσει τα ποσοστά του 2016. Με αυτό τον τρόπο θα καταδείξει πως είναι ο κυρίαρχος του Κέντρου και θα κλείσει μια και καλή τις όποιες διαρροές προς τη Δημοκρατική Παράταξη. Το κόμμα του Κέντρου ξεκίνησε την επομένη του Al Jazeera μετωπική επίθεση στην κυβέρνηση και όπως φάνηκε βάσει δημοσκοπήσεων κέρδισε τις εντυπώσεις στο ζήτημα της διαπλοκής. Στο ΔΗΚΟ θεωρούν πως το κόμμα συσπειρώνεται με την μετωπική επίθεση στον Συναγερμό. Ήταν άλλωστε κάτι το οποίο ανέκαθεν βοηθούσε το κόμμα του Κέντρου. Σε αυτή τη συσπείρωση βοηθά και η προοπτική εξουσίας που κτίζεται με το ΑΚΕΛ. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος φρόντισε να φέρει κοντά πρόσωπα τα οποία συνδέονται άρρηκτα με το όνομα του ΔΗΚΟ, όπως ο Μάρκος Κυπριανού, ο Μάκης Κεραυνός, ο Νίκος Κλεάνθους και από τη νέα γενιά τον Γιάννη Παναγιώτου, επιχειρώντας να κτυπήσει με αυτόν τον τρόπο την όποια δυναμική αναπτύσσει η Δημοκρατική Παράταξη. Έχει ήδη χρησιμοποιήσει κατά κόρον το όνομα του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου Παπαδόπουλου.

Το ερώτημα βεβαίως είναι κατά πόσο η επικέντρωση στους ψηφοφόρους που επέλεξαν τα εν λόγω κόμματα το 2016, είναι αρκετή. Σε μία προεκλογική όπου δεν έχει ακουστεί η πρόταση για το μέλλον, αλλά μία διαρκής αντιπαράθεση, με χαρτιά του παρελθόντος εγείρεται ευλόγως το ερώτημα ποιόν αναποφάσιστο ψηφοφόρο μπορούν πράγματι να πείσουν με την αντιπαλότητα. Ο αναποφάσιστος ψηφοφόρος, συνήθως απομακρύνεται όσο εντείνονται οι αντιπαραθέσεις και έρχεται κοντά όταν το διακύβευμα τον αφορά. Όσοι επηρεάζονται από τους χειρισμούς Αναστασιάδη στο Κυπριακό, όσοι επηρεάζονται ακόμα με τις αναφορές στο Μαρί, τη Δρομολαξιά και τις διαρροές κατά την κλειστή περίοδο του 2013 φαίνεται πως έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους για το πώς θα φερθούν στην κάλπη.

Έντυπη Έκδοση

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου
X