ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο εξορθολογισμός απορρύθμισε το Προεδρικό

Οι αδυναμίες, οι έριδες και τα επικοινωνιακά ολισθήματα που οδήγησαν την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

«Απόψε δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μόνο η Κύπρος που κερδίζει», έλεγε ο Νίκος Αναστασιάδης όταν επανεξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον περασμένο Φεβρουάριο. Και είχε κάθε λόγο να αναμένει πως η Κύπρος θα κέρδιζε τη δεύτερη πενταετία, καθώς τα δύσκολα, όπως έλεγε συχνά, είχαν περάσει κατά την πρώτη θητεία του, όταν η οικονομία κατέρρευσε μεν αλλά κατάφερε, όπως λέει ο ΔΗΣΥ, να σώσει το καράβι που βούλιαζε. Έξι μήνες μετά ο Πρόεδρος αντιλαμβάνεται πως η δεύτερη πενταετία δεν θα είναι ένας υγιεινός περίπατος στους λόφους του Προεδρικού, όπως άλλωστε ανέμενε, αλλά μάλλον μία πορεία που γίνεται σε έναν λόφο με αγκάθια.

Η κρίση στην Παιδεία προκαλεί ερωτήματα για το πώς μία κυβέρνηση που κατάφερε να χειριστεί το κούρεμα καταθέσεων και μνημόνιο χωρίς να σπάσει ρουθούνι φαίνεται να καταρρέει σήμερα στο πρώτο μόλις εξάμηνο διακυβέρνησης και στο πρώτο εγχείρημα μεταρρύθμισης, βγάζοντας στο προσκήνιο προσωπικές αδυναμίες, επικοινωνιακά ολισθήματα, έλλειψη συντονισμού και απουσία χημείας σε μία ομάδα που θα έπρεπε, όπως υποσχέθηκε ο Πρόεδρος, να προχωρήσει σε ρηξικέλευθες τομές και να παραδώσει ένα σύγχρονο και κανονικό κράτος.

Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε διαμηνύσει σε στενούς του συνεργάτες πως δεν ενδιαφέρεται για ψήφους, αλλά για υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, το κύμα αντίδρασης, ωστόσο, έξω από το Προεδρικό τον έβαλε σε διαδικασία αναδίπλωσης.

Το άνθος του κακού

Ο Κώστας Χαμπιαούρης αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους δυσμένειας, με τους Κώστα Καδή και Ζέτα Αιμιλιανίδου να τον επιτηρούν και ουσιαστικά να διαβουλεύονται οι ίδιοι με τους συνδικαλιστές. Ο ίδιος έχει λάβει οδηγίες –προφανώς από τον Πρόεδρο– να μείνει μακριά από την όποια δημόσια τοποθέτηση μέχρι και την άρση του αδιεξόδου, εγείροντας ερωτήματα για το πώς θα μπορέσει στη συνέχεια να επιβληθεί και να επιτελέσει έργο μετά και την πλήρη αποδυνάμωσή του. Το αν η παραίτηση Χαμπιαούρη θα αποτελέσει τελικά μονόδρομο είναι ένα θέμα και άλλο ο λόγος που προκλήθηκε αυτή η άνευ προηγουμένου κρίση.

Είναι, λοιπόν, ο Κώστας Χαμπιαούρης το άνθος του κακού, όπως άλλωστε διαρρέεται από συνδικαλιστές και μέρος των κυβερνώντων; Σύμφωνα με παραδοχή του σε πρόσφατη συνέντευξη, μόλις ανέλαβε το καυτό χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Παιδείας, βρέθηκε αντιμέτωπος με το τελεσίγραφο του Υπουργείου Οικονομικών, ότι θα έπρεπε να προχωρήσει αμέσως σε εξορθολογισμό των ωρών διδασκαλίας των εκπαιδευτικών, καθώς δεν σήκωνε πλέον άλλα περιθώρια το υφιστάμενο καθεστώς ωρών διδασκαλίας. Ζήτημα που ήταν άλλωστε εις γνώσιν και του τέως υπουργού Παιδείας Κώστα Καδή. Τόσο το τελεσίγραφο του Υπουργείου Οικονομικών και οι ρητές οδηγίες του Νίκου Αναστασιάδη να προχωρήσει με τις αλλαγές καθότι ο ίδιος –όπως έλεγε– ήθελε να αφήσει έργο στη δεύτερη και τελευταία του θητεία έκαναν τον χωρίς πολιτικό υπόβαθρο νέο υπουργό Παιδείας να δείξει ζήλο ως προς τις όποιες αλλαγές.

Για κάποιους ίσως υπερβολικό ζήλο που μεταφραζόταν και ως εμπάθεια απέναντι στους συνδικαλιστές. Εμπάθεια που χρονολογείτο από τον καιρό που ως συνδικαλιστής δάσκαλος έφυγε πυροβολώντας από την ΠΑΔΕΔ Πρωτοπορία της ΠΟΕΔ. Αλλά και οι συνδικαλιστές έβλεπαν από την αρχή με καχυποψία τον διορισμό του, ζητώντας μάλιστα από τον Πρόεδρο να το ξανασκεφτεί. Το κακό κλίμα των δύο μερών φάνηκε με τον θάνατο του δεκάχρονου μαθητή, με διαρροή του Υπουργείου στον Τύπο που εξέθετε τον επιβλέποντα δάσκαλο αλλά και με δημόσιες τοποθετήσεις του για εκπαιδευτικούς με ψυχολογικά προβλήματα. Αυτά σε συνδυασμό με το ότι, σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, απέφυγε να μπει σε διάλογο μαζί τους για τα του εξορθολογισμού και περιορίστηκε στο να τους ενημερώσει για την απόφαση μόλις δύο μέρες πριν από το Υπουργικό Συμβούλιο πυροδότησαν το ήδη τεταμένο κλίμα.

Ο Κώστας Χαμπιαούρης φαίνεται να χρεώνεται πλήρως την κρίση, έστω και αν, όπως λέγεται, πως τηρούσε από την πρώτη μέρα κατά γράμμα τις οδηγίες Νίκου Αναστασιάδη.

Οι Σεϋχέλλες και οι καφέδες

Όσο όμως οι συνδικαλιστές ετοιμάζονταν για μία δυναμική κινητοποίηση και έμπαιναν παράλληλα σε διαβούλευση με το Υπουργείο, ο Πρόεδρος βρισκόταν στις Σεϋχέλλες για διακοπές, έχοντας επικοινωνία και με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Πρόδρομο Προδρόμου και με τον υπουργό Παιδείας Κώστα Χαμπιαούρη, και δίδοντας πράσινο φως για τους τότε χειρισμούς των δύο. Την ίδια όμως στιγμή που η κρίση στην παιδεία οδηγείτο σε αδιέξοδο υπήρχαν και εκείνες οι φωνές εντός του Υπουργικού αλλά και στελέχη του Δημοκρατικού Συναγερμού που ήθελαν να βρεθεί συναίνεση. Ενδεικτική περίπτωση η υπουργός Εργασίας Ζέτα Αιμιλιανίδου που επέμενε από την αρχή να μην πειράξουν τον συνδικαλιστικό χρόνο, καθώς κάτι τέτοιο θα παρέβαινε τους κανόνες της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αλλά και ο υφυπουργός παρά τω Προέδρω Βασίλης Πάλμας που φέρεται να είχε ανησυχίες, όχι διαφωνώντας τόσο για την ουσία αλλά με την τροπή των πραγμάτων που οδηγούσαν σε πλήρη ρήξη. Καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος –μετά από πιέσεις εκπαιδευτικών κύκλων– παρευρέθηκε εκείνη την περίοδο άτυπα σε καφετέρια της Λευκωσίας. Μία συνάντηση που σίγουρα ήταν εις γνώσιν του Προέδρου εκ των προτέρων αλλά όχι εις γνώσιν του Κώστα Χαμπιαούρη.

Οι δύο τάσεις

Εκείνη την εποχή είχε άλλωστε ξεκινήσει η ψιθυρολογία εντός και εκτός της κυβέρνησης ότι ο Πρόεδρος θα λύσει το πρόβλημα, όταν επιστρέψει από τις διακοπές του δημιουργώντας δύο τάσεις εντός κυβέρνησης. Εκείνους που επέμεναν στην ανάγκη του εξορθολογισμού της παιδείας όπως αποφασίστηκε και εκείνους που ήθελαν με κάθε τρόπο να αρθεί το αδιέξοδο και διαβεβαίωναν τους συνδικαλιστές πως ο Πρόεδρος θα χειριστεί το θέμα. Έστω κι αν ο Πρόεδρος σε συνάντησή του τον δεκαπενταύγουστο στο Τρόοδος, διαμήνυε στους συνεργάτες του –που τον ενημέρωναν για τα της Παιδείας – πως δεν τον ενδιαφέρουν οι ψήφοι αλλά η υλοποίηση της μεταρρύθμισης.

 

Ο φόβος και η κόλαση

Όσο όμως κι αν ο Πρόεδρος έλεγε πως οι ψήφοι δεν τον ενδιέφεραν το σκηνικό των χιλιάδων έξω από το Προεδρικό στους έξι μόλις μήνες διακυβέρνησής τους ήταν ένα ζήτημα που σίγουρα ταρακούνησε και τον ίδιο αλλά και τα μέλη της κυβέρνησης που ένιωθαν πως το κύμα οργής των εκπαιδευτικών θα συμπαρέσυρε και τους ίδιους. Ήταν τότε που αποφασίστηκε πως οι καταγγελίες ότι το ΑΚΕΛ κρυβόταν πίσω από την πορεία και οι οργανωμένοι οπαδοί της Ομόνοιας ήταν ένας μάλλον ένας κακός επικοινωνιακός χειρισμός. Χειρισμός που, όπως λέγεται από κάποιες πηγές, ήταν καθαρή απόφαση του Προέδρου και από άλλες αποτέλεσμα κακής πληροφόρησης.

Χρειάστηκε να γίνει η μεγάλη πορεία έξω από το Προεδρικό αλλά και ο κίνδυνος απεργιακών μέτρων με τα συντριπτικά «ναι» στο δημοψήφισμα των εκπαιδευτικών οργανώσεων, για να επικρατήσουν οι φωνές εντός Υπουργικού που ζητούσαν αναδίπλωση και περαιτέρω διαβούλευση με τις εκπαιδευτικές οργανώσεις. Σε εκείνη τη συγκυρία, αποφασίστηκε και η τριϋπουργική επιτροπή (Χαμπιαούρη-Καδή-Αιμιλιανίδου) για διάλογο με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Κίνηση που στην ουσία αποδυνάμωσε πλήρως τον Κώστα Χαμπιαούρη και έβαλε νέα πρόσωπα στο προσκήνιο διαχείρισης της κρίσης. Πρόσωπα τα οποία επέμεναν για μία πιο διαλλακτική προσέγγιση, καθώς η Ζέτα Αιμιλιανίδου λόγω και της θέσης της διατηρεί καλή σχέση με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και ο Κώστας Καδής φέρεται να θεωρείται κατά πολύ ηπιότερος από τις τρεις εκπαιδευτικές οργανώσεις παρά ο διάδοχός του.

Μετριοπάθεια και υποχώρηση

Ενδεικτικό ότι πέραν των τριών στο παιχνίδι της διαβούλευσης μπήκε δυναμικά ο υπουργός Εξωτερικών και πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, αναλαμβάνοντας να φιλοξενήσει τα εμπλεκόμενα μέρη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Κίνηση που θεωρήθηκε ως παράκαμψη του κυβερνητικού εκπροσώπου Πρόδρομου Προδρόμου, ο οποίος όλο αυτό το διάστημα έβαλε μεν πλάτη στην κρίση της Παιδείας αλλά θεωρήθηκε από μερίδα των εκπαιδευτικών κόκκινο πανί. Στο κάδρο της διαβούλευσης μπήκε και ο Βασίλης Πάλμας που είχε σχέσεις και επαφές με ομάδα εκπαιδευτικών. Ήδη οι πολύωρες διαβουλεύσεις της νέας φρουράς, βρήκαν έδαφος εντός των συνδικαλιστικών κύκλων, ωστόσο, πολιτικοί κύκλοι εκτιμούν πως η κυβέρνηση οδηγείται σε άτακτη υποχώρηση. Μία «άτεγκτη» κυβέρνηση που νικήθηκε κατά κράτος από τη δυναμική των εκπαιδευτικών οργανώσεων θέτοντας εν αμφιβόλω για το πώς θα προχωρήσει σε μεγαλύτερες τομές και αλλαγές που ακολουθούν όπως στο Γενικό Σύστημα Υγείας.

Την τελική διαβούλευση ανέλαβε με χρέη οικοδεσπότη ο Νίκος Χριστοδουλίδης, κίνηση που θεωρήθηκε από πολλούς ως παραγκωνισμός του Πρόδρομου Προδρόμου.

Ενοχλημένη η Πινδάρου

Αυτά τα ερωτήματα, φαίνεται να προβληματίζουν και τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου. Καθόλου τυχαία και η παραδοχή του στο κρατικό κανάλι, ότι η κυβέρνηση δεν χαρακτηρίστηκε από συνέπεια αλλά μάλλον από παλινδρομήσεις. Ήδη συναγερμικά στελέχη θεωρούν πως το Προεδρικό τελεί μάλλον υπό πανικό. Όχι μόνο γιατί έγιναν κακοί επικοινωνιακοί χειρισμοί από την αρχή αλλά γιατί αυτή τη στιγμή, η αναδίπλωσή του δίνει την εντύπωση της πλήρους παράδοσης στα «θέλω» των συνδικαλιστών. Όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, ο Αβέρωφ Νεοφύτου είχε αρκετές διαφωνίες για την τριμερή υπουργική επιτροπή αλλά και για τα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στο τέλος στη διαβούλευση με τους συνδικαλιστές. Υπενθυμίζεται άλλωστε πως και ο ίδιος έκανε τη δική του κίνηση, επαναφέροντας τη δεύτερη πρόταση Νίκου Αναστασιάδη ως ύστατη κυβερνητική υποχώρηση. Υποχώρηση που όπως όλα δείχνουν δεν ήταν η υστάτη και εξέθεσε και τον συναγερμικό πρόεδρο.

Δεν έδεσε η ομάδα

Πώς όμως μια κυβέρνηση που κατάφερε να περάσει το κύμα της οικονομικής κατάρρευσης, του κουρέματος καταθέσεων και μιας σειράς άλλων κρίσιμων ζητημάτων της εσωτερικής διακυβέρνησης, κατά την πρώτη πενταετία, δείχνει παγιδευμένη στους έξι μόλις μήνες διακυβέρνησής της μπροστά στο ζήτημα της παιδείας; Αυτό φαίνεται να συνδέεται τόσο με τη νέα ομάδα του Προέδρου αλλά και με τους επικοινωνιακούς χειρισμούς. Όπως φάνηκε, νέα ομάδα του Προέδρου με πρόσωπα χωρίς πολιτικό υπόβαθρο δεν έχει ούτε την πείρα ούτε τα κατάλληλα πολιτικά αντανακλαστικά να χειριστεί πολύπλοκα ζητήματα, όπως οι μεταρρυθμίσεις, σύμφωνα με πολιτικούς κύκλους. Ενδεικτικό όπως λένε το παράδειγμα του Κώστα Χαμπιαούρη, με τα βλέμματα να στρέφονται πλέον και στον άπειρο υπουργό Υγείας Κωνσταντίνο Ιωάννου, ο οποίος θα έχει να χειριστεί το επόμενο διάστημα το μεγάλο κεφάλαιο του ΓεΣΥ.

Δεν είναι όμως μόνο η απουσία πολιτικών διαπιστευτηρίων, αλλά και η απουσία μιας δυνατής επικοινωνιακής ομάδας. Την προηγούμενη πενταετία η ομάδα του Προεδρικού, Νίκος Χριστοδουλίδης Βίκτωρας Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος Πετρίδης και στη συνέχεια Βασίλης Πάλμας και Μιχάλης Σοφοκλέους –παρά τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις που διαφάνηκαν μετεκλογικά– είχαν μοιράσει τους ρόλους τους. Το επικοινωνιακό βάρος αυτής της δύσκολης πενταετίας έχει γείρει αποκλειστικά στην πλάτη του κυβερνητικού εκπροσώπου Πρόδρομου Προδρόμου, καθώς η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος Κλέλια Βασιλείου δεν έχει καταφέρει να βρει επί του παρόντος τους βηματισμούς της.

Σε αυτό το κάδρο εμφανής είναι και η απουσία ενός επαγγελματία επικοινωνιολόγου. Το αν ο διορισμός του Βίκτωρα Παπαδόπουλου ως επικεφαλής του γραφείου Τύπου –στη θέση του δημοσιογράφου Πάμπου Χαραλάμπους– βοηθήσει κάπως την κατάσταση είναι σίγουρα ένα ζήτημα ανοικτό. Την κατάσταση βεβαίως δεν βοηθά και το γεγονός ότι η άλλοτε ισχυρή ομάδα του Νίκου Αναστασιάδη –στην οποία βασιζόταν– έχει να χειριστεί τα δικά της ζητήματα. Ο Χάρης Γεωργιάδης, εμφανώς λαβωμένος από το κεφάλαιο του Συνεργατισμού από το μεγάλο ατού της κυβέρνησης θεωρείται για πολλούς ως αδυναμία και έχει επικεντρωθεί στο να χειριστεί τη δική του κρίση, καθώς η βελτίωση της οικονομίας θα αποτελέσει και στην ουσία το δικό του πολιτικό σωσίβιο. Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης έχει το δαιδαλώδες Υπουργείο Εσωτερικών, ενώ ο Νίκος Χριστοδουλίδης τις καταιγιστικές εξελίξεις στο Κυπριακό. Όλα αυτά καταδεικνύουν πως πρόκειται για μία δύσκολη πενταετία, με μια ομάδα που όχι μόνο δεν έχει δέσει, αλλά δείχνει δυσκολία στο να αποφεύγει τις παγίδες που βρίσκονται προ των πυλών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

X