Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η πόλη ακόμα δεν έχει γίνει τόσο απρόσωπη και ξένη, αλλά προς τα εκεί οδεύει, είναι σίγουρο. Η κίνηση στον δρόμο ήταν πυκνή και ο καιρός κλασικά μονόχρωμος, όπως κάθε Δεκέμβριο, καλά, όχι πάντα, τις περισσότερες φορές ο Δεκέμβριος είναι μουντός πάντως, όπως ο Αύγουστος μπορεί να γίνει ανυπόφορα εχθρικός, αλλά τέλος πάντων, η κίνηση πολλή, οπότε αναπόφευκτα και οι ταχύτητες χαμηλές, «να η ευκαιρία» σκέφτηκε, «θα κοντέψω στα αυτοκίνητα»… Είχαμε διαβάσει στις εφημερίδες και είχαμε παρακολουθήσει στην τηλεόραση εκείνα τα σπουδαία ρεπορτάζ για τους «γιορτινούς» επαίτες, τους ζητιάνους που μας χαλάνε το κλίμα, μέρες που είναι! Και πραγματικά σκεφτόσουν ότι οι δημοσιογράφοι που τα έκαναν έπρεπε να πάρουν ο καθένας από τρία «Πούλιτζερ». Να σημειώσουμε ότι η επίκληση στο συναίσθημα είναι παλαιά μέθοδος και αν θέλεις τσιμπάς! Επίσης, οι ηθοποιοί ζητιάνοι καταγγέλλονται στα όργανα της τάξης και όχι στις εφημερίδες.
Όσοι λοιπόν κινούνταν στην πολύβουη λεωφόρο έβλεπαν τη γυναίκα να πλησιάζει τα αυτοκίνητα. Κάποιος οδηγός, ακούγοντας μουσική και με το παράθυρο κατεβασμένο, παρά το κρύο, λόγω αναμένου τσιγάρου, είπε στον συνοδηγό «άντε κάθε χρόνο τα ίδια, πάλι ελεημοσύνες και κλάματα», «αν έχω τίποτε σεντ καλώς» του απάντησε εκείνος. Κάποιος άλλος «Άντε, να δω, τι στο διάολο, όλοι τους φτωχαίνουν Χριστούγεννα και Πάσχα», μονολόγησε και γρήγορα έσβησε το τσιγάρο του και έκλεισε το παράθυρο. «Να δεις που αυτές σου κλέβουν και το πορτοφόλι μέσα από την τσάντα σου και με το παράθυρο κλειστό» είπε μια άλλη, και φρόντισε να κατεβάσει από το κάθισμα του συνοδηγού την τσάντα της για τον φόβο των Ιουδαίων που λέμε. Η γυναίκα φυσικά συνέχιζε να πηγαίνει κοντά στα αυτοκίνητα, και μετά από λίγο να απομακρύνεται, τακτική τύπου «χτύπα και φύγε» θα μπορούσες να πεις, πλησιάζω-ζητάω-αρπάζω-φεύγω και ό,τι πάρω καλό είναι…
Όσο η κίνηση αυξανόταν και οι παράδρομοι γέμιζαν από αυτοκίνητα που πάσχιζαν να βγουν στον κεντρικό δρόμο τόσο η γυναίκα γινόταν και πιο δραστήρια, και κάποτε πεταγόταν άγαρμπα στον δρόμο με κίνδυνο να προκαλέσει ατύχημα… και οι οδηγοί, άλλος λίγο άλλος περισσότερο, κάκιζαν τη συμπεριφορά της ζητιάνας, της γριάς που θα πάρει στον λαιμό της αθώους ανθρώπους έτσι που πετάσεται…
Οι περισσότεροι όταν την πλησίαζαν επιτάχυναν –όσο μπορούσαν βέβαια–, και όσοι είχαν ανοικτά τα παράθυρά τους τα έκλειναν, όταν δεν ακούς και δεν βλέπει το πρόβλημα δεν υπάρχει, αλάνθαστη συνταγή. Ενώ άλλοι έψαχναν να βρουν τίποτε ψιλά να δώσουν, άμα δώσεις έστω και κάτι είσαι εντάξει, τύψεις, ενοχές και τα συναφή πάνε περίπατο, άλλωστε τα Χριστούγεννα και το Πάσχα θα πρέπει να είμαστε καλοί… στα μεσοδιαστήματα ας μας πάρει όλους ο διάολος! Η γυναίκα συνέχιζε ακάθεκτη να προσεγγίζει τα αυτοκίνητα, και να κοντοστέκεται στο καθένα για πέντε-δέκα δευτερόλεπτα και κάτι να λέει στους οδηγούς… όμως τα πράγματα δεν είναι πολλές φορές όπως φαίνονται, δεν είναι όπως θέλουν να μας τα δείξουν.
Εντελώς αποπροσανατολισμένη η κ. Σωτηρούλα πηγαινοερχόταν στον πολύβουο δρόμο, μη ξέροντας προς τα πού να κατευθυνθεί, και για κακή της τύχη στην πόλη αυτή δεν είχαν μάθει να περπατάνε, οπότε και οι πεζοί σπάνιζαν, –δεν ξέρω βέβαια, αν έφταιγε και το κρύο, καμιά φορά φταίει και το κρύο–, δεν μπορούσε να ρωτήσει κανέναν την πιο απλή ερώτηση του κόσμου, «από πού θα πάρω το λεωφορείο νούμερο τάδε», και πήγαινε και ερχόταν με μία αγωνία που έκανε την ψυχή σου να στάζει και αφού δεν έβρισκε πεζό για να ρωτήσει τότε άρχισε να πλησιάζει τα αυτοκίνητα… Έφυγε εκείνον τον Αύγουστο με την ελπίδα ότι θα επέστρεφε όταν τα πράγματα θα ηρεμούσαν. Κανείς δεν πίστευε ότι αυτό το κακό θα διαρκούσε για τόσο πολύ. Αυτό το πολύ είχε ριζώσει τόσο μέσα της που καμία προεδρική ή άλλη εξαγγελία δεν αρκούσε για να το μαλακώσει και να το μετατρέψει σε κανονική ελπίδα. Ο πρόσφυγας, ξέρετε, εκτός από την απώλεια υλικών αγαθών, που με λίγη τύχη και βοήθεια ίσως και να τα ξανακάνει, αυτό που του έχει αφαιρεθεί μια και διά παντός είναι το δικαίωμα του τοπικού προσδιορισμού. Να προσδιορίζεις την καταγωγή σου επακριβώς και να ανταποκρίνεται στο τώρα. Να μη λες δηλαδή, είμαι από εκεί, αλλά… Και θα περνούσε στον συνοικισμό της τα 42α Χριστούγεννά της.
