ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μ’ αρετές να στολιστούμε

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Μια νέα αρχή, να κάνουμε μια νέα αρχή που θα μπορέσει να χωρέσει τον άνθρωπο και τις αξίες που εδώ και δεκάδες χρόνια οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ξεχάσει. Η πιο κοινότυπη ευχή είναι το «Καλή χρονιά να έχουμε, με αγάπη», το λέμε τόσες πολλές φορές που έχει καταντήσει παρόμοιο του «καλά είσαι;», ασχέτως αν δεν μας καίγεται καρφί στην πραγματικότητα αν αυτός που τον ρωτάμε είναι ή όχι καλά. Το 2017 δεν θα πρέπει να ευχηθούμε τίποτε περισσότερο ούτε και λιγότερο απ’ ό,τι θα ευχόμασταν το 1914, το 1922, το 1939. Δυστυχώς, όμως, οι ευχές είναι ευχές και οι άνθρωποι που τις κάνουν είναι αδύναμοι, μπροστά σε αυτούς που ορίζουν τις ζωές μας. Και πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να ανατρέψει καταστάσεις που δεν μπορεί καν να φανταστεί. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να καλυτερεύσει τον δικό του μικρόκοσμο. Να καταλάβει ότι δεν ζει μόνος του, και ότι έχει τη δυνατότητα να είναι ανθρώπινος 365 μέρες τον χρόνο, να σκέφτεται ότι καρκινοπαθείς και εμπερίστατοι δεν υπάρχουν μόνο τις εορταστικές περιόδους. Άνθρωποι μόνοι και αγωνιούντες ζούνε και τον Μάιο και τον Οκτώβριο.
Προσοχή, όμως, δεν πρέπει να καθησυχάζουμε τη συνείδησή μας με κινήσεις εντυπωσιασμού του ίδιου μας του εαυτού, τύπου «έκανα και σήμερα την καλή μου πράξη», αλλά με καθημερινές, απλές πράξεις που θα εντυπωσιάσουν σιωπηλά τον απέναντί μας, και δεν θα χρειαστεί κανένα δελτίο Τύπου ή άλλη δημοσιοποίηση.

Οι έχοντες πάρα πολλά, βέβαια, θα μπορούσαν να κάνουν ακόμα περισσότερα, εκεί δέχομαι και τα δελτία Τύπου και το αφορολόγητο της δωρεάς, αλλά στοχευμένα, με τακτ και ταπείνωση, εκείνη την ταπεινοφροσύνη που αρμόζει στους μεγάλους ανθρώπους, που ό,τι ποιεί η δεξιά τους δεν το γνωρίζει η αριστερά τους. Και απ’ ό,τι φαίνεται μετά τον θάνατό του, κάτι τέτοιο ήταν και ο Τζορτζ Μάικλ, ο οποίος σιωπηρά προχωρούσε σε τέτοιες δράσεις, ελάχιστοι το μάθαιναν, και σχεδόν ποτέ δεν γινόταν θέμα συζήτησης αυτή του η δραστηριότητα. Ελπίζω να υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι.
Και μιας και αναφέραμε τον διάσημο τραγουδιστή, ο οποίος έφυγε από τη ζωή ανήμερα των Χριστουγέννων, μπαίνοντας στη χορεία όσων μεγάλων έφυγαν το 2016. Είπαμε και ξαναείπαμε στα social media, και στις ιδιωτικές μας συζητήσεις ότι είναι κρίμα να φεύγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πολλοί στεναχωρήθηκαν περισσότερο διότι ανακάλυψαν όψιμα το ταλέντο όλων αυτών. Προσωπικά το θεωρώ αφροσύνη να οδυρόμαστε για την απώλεια του «μεγέθους», αλλά να υποκρινόμαστε τη θλίψη για την απώλεια του απειροελάχιστου της ανθρωπότητας. Δεν ξέρω τι έχουμε κατά νου οι άνθρωποι, ότι οι μεγάλοι της μουσικής θα πρέπει να τραγουδάνε για πάντα, οι σημαντικοί ηθοποιοί του κινηματογράφου να υποδύονται ρόλους στο διηνεκές; Εντάξει, για τη λογοτεχνία δεν μας πολυνοιάζει ούτε και για τις άλλες τέχνες, αυτοί μπορούν να πεθαίνουν όποτε θέλουν.

Το 2016, εκτός από θανάτους διασήμων, έφερε προίκα από τα προηγούμενα χρόνια χιλιάδες θανάτους στη Συρία και σε περιοχές του Ιράκ που είχαν ή έχουν καταληφθεί από τον ISIS, δεκάδες απαγωγές, εξευτελισμούς και βασανισμούς από την Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία, κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας στην Τουρκία, άνοδο της ξενοφοβίας και του νέου τύπου φασισμό στην Ευρώπη, ο ισλαμοφασιστικός τρόμος επωάζεται στην καρδιά της Ευρώπης, πλάι-πλάι με τον δυτικό φασισμό, και είναι σίγουρο ότι από το αβγό τους θα γεννηθεί μία Χίμαιρα και δεν θα ξέρουμε πώς να την τιθασεύσουμε.

Γι’ αυτό, λοιπόν, προσοχή για το 2017, όχι πολλά λόγια και ευχές, αλλά περισσότερες πράξεις, τις οποίες θα έχουμε μαξιλαράκι για τον βραδινό μας ύπνο, θα έχουμε έναν λόγο για να χαμογελάσουμε στον καθρέφτη μας και να ξέρουμε ότι έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε. Γκρινιάρηδες ας είμαστε, κακοί να μην είμαστε, παράξενα και ιδιότροπα ας φερόμαστε, υποβολιμαία και με ιδιοτέλεια να μην κινούμαστε. Να σκεφτόμαστε ότι πρωτοχρονιά και γιορτές είναι κάθε μέρα και να ξοδεύουμε χαμόγελα και θετική ενέργεια έτσι στον αέρα και σαν τη γύρη αυτά φωλιάζουν, και ανθούν και φέρνουν κι άλλα.

Καλό 2017

Όξ’ ο κοσμάκης φώναζε: «Πεινάμε τέτοιες μέρες» /
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες/
κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι/
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: «Είστε αθέοι». Κ. Βάρναλης

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X