ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τα 89α βραβεία Όσκαρ εναντίον Τραμπ;

Το Χόλιγουντ βρίσκει τρόπο να αντιστέκεται, ακόμα και στις αντιδράσεις…

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Πάνε πολλά χρόνια που τα βραβεία Όσκαρ ήταν ή τουλάχιστον αναμένεται να είναι τόσο πολιτικά. Και αν στις περυσινές βραβεύσεις είχε κυριαρχήσει το hastag #OscarsSoWhite φέτος βασιλεύει το #OscarsSoOrange, από το χρώμα μαλλιών του νέου Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Είναι δεδομένο για πολλούς ότι όσοι καλλιτέχνες ανέβουν στη σκηνή του Dolby Theatre θα κατακεραυνώσουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και τις πολιτικές που έχει αρχίσει να εφαρμόζει.

Ο Sean Spicer γραμματέας Τύπου του Λευκού Οίκου, σε ερώτηση που του έγινε αν ο Πρόεδρος Τραμπ σκοπεύει να παρακολουθήσει την απονομή των Όσκαρ και πώς θα αντιδράσει αν υπάρξει στιγμή α λα Meryl Streep απάντησε μάλλον διπλωματικά, αποφεύγοντας να δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Μάλιστα ο κ. Spicer είπε ότι οι ΗΠΑ είναι μία ελεύθερη χώρα. Ο κ. Spicer πληροφόρησε πάντως τους δημοσιογράφους ότι ο Πρόεδρος και η Πρώτη Κυρία το ίδιο βράδυ θα διοργανώνουν τον χορό των Κυβερνητών στην Ουάσιγκτον. ;Ίσως, λοιπόν, ο κ. Τραμπ να μην έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την τελετή.

Στη μακρά πορεία  τους τα Όσκαρ δεν έχουν και πολύ βαθιά παράδοση στους πολιτικούς λόγους ή στις καταγγελτικές ομιλίες, και μάλιστα πολλές φορές τέτοιου είδους λόγοι έχουν προκαλέσει τη δυσφορία των παρευρισκομένων και της κινηματογραφικής βιομηχανίας γενικότερα. Ωστόσο, έχουν υπάρξει και φωνές που από το βήμα του Kodak Theatre έχουν δώσει το πολιτικό και κοινωνικό τους στίγμα.

Στη θέση του Μάρλον Μπράντο (1973)

Στην απονομή του 1973 ουσιαστικά έγινε η πρώτη πολιτική τοποθέτηση στην ήδη μακρά πορεία του θεσμού. Ο Μάρλον Μπράντο ο οποίος είχε βραβευθεί με το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού για την ταινία «Ο νονός» [The Godfather]. Ο Μπράντο δεν παρευρέθηκε στην απονομή στέλνοντας τον ιθαγενή Αμερικάνο και ακτιβιστή Sacheen Littlefeather ο οποίος αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο εκ μέρους του Μάρλον Μπράντο, εξαιτίας ακριβώς του πώς παρουσίαζε ο κινηματογράφος, αλλά και η τηλεόραση τους ιθαγενείς της Αμερικής, καθώς και την πολιτική των ΗΠΑ έναντί τους. Το κοινό έμεινε εμβρόντητο, άλλοι χειροκρότησαν και άλλοι γιουχάισαν. Η ακαδημία έκτοτε απαγόρευσε να αποστέλλονται εκπρόσωποι για την παραλαβή βραβείων.

Ένα ευχαριστώ θα ήταν αρκετό, (1978)

Το 1978 η ηθοποιός Vanessa Redgrave, παραγωγός του ντοκιμαντέρ «The Palestinian» έδωσε μία διαφορετική οπτική στο παλαιστινιακό ζήτημα, παρουσιάζοντας τη PLO (the Palestinian Liberation Organization) με έναν πιο συμπαθή τρόπο. Η Vanessa Redgrave που κέρδισε το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου για το «Julia» απαντώντας στην οργάνωση Jewish Defense League που διαμαρτυρήθηκε με πικετοφορία εναντίον του ντοκιμαντέρ της είπε όταν ανέβηκε στο βήμα ότι είναι μια ομάδα σιωνιστών εγκληματιών «a bunch of Zionist hoodlums».

Όταν ο Paddy Chayefsky, σεναριογράφος, ηθοποιός, σκηνοθέτης (ανέβηκε στο βήμα κατακεραύνωσε την ηθοποιό λέγοντας ότι έχει κουραστεί από ανθρώπους που εκμεταλλεύονται περιστάσεις για να προβάλλουν τις δικές τους ιδέες, είπε χαρακτηριστικά «ένα ευχαριστώ θα ήταν αρκετό». Το κοινό τον αποθέωση, διακόπτοντας μάλιστα την ομιλία του.

Άραγε μας βλέπουν στην Κίνα; (1993)

Ο Richard Gere το 1993 αναρωτήθηκε από τη σκηνή των Όσκαρ αν τα βραβεία μεταδίδονται στην Κίνα και αν ο Πρόεδρος της χώρας Deng Xiaoping τα παρακολουθεί. Καταδίκασε φυσικά και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και το Θιβέτ.
Την ίδια χρονιά οι Tim Robbins και Susan Sarandon όταν απένειμαν το βραβείο Καλύτερου Μοντάζ στο «Unforgiven» ξεκίνησαν αναφέροντας τους 266 Αϊτινούς οι οποίοι κρατούνταν στο Guantanamo, επειδή είχαν βρεθεί θετικοί στον ιό του. Χαρακτηριστικά είπαν «Εκ μέρους του και εκ μέρους όλων όσων πάσχουν από τον ιό σε αυτή τη χώρα θα θέλαμε  η κυβέρνησή μας να παραδεχθεί ότι δεν το Aids δεν είναι έγκλημα. Το κοινό χειροκρότησε, αλλά ο Gil Cates, Oscar telecast producer, δεν ευχαριστήθηκε καθόλου δηλώνοντας ότι του φαίνεται εξοργιστικό αυτός που καλεί για να παρουσιάσει ένα βραβείο να εκφράζει μία προσωπική άποψη, είναι είπε απαίσιο και ανέντιμο. 

Η πρώτη έγχρωμη για το Α΄ γυναικείου ρόλου, (2002)

Η Halle Berry το 2002 έγινε η πρώτη έγχρωμη γυναίκα που κερδίζει το όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Η συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία τής ηθοποιού ήταν συγκλονιστική, αφού δεν μπορούσε να συνέλθει, όσο δήλωνε τη σημασία αυτής της βράβευσης. Αφιέρωσε το Όσκαρ σε γυναίκες όπως οι Dorothy Dandridge, Lena Horne και Diahann Carroll. «Είναι μεγάλη μου τιμή να γίνομαι το μέσο μέσω του οποίου αυτή η ευλογία ίσως προχωρήσει παραπέρα» είπε η Halle Berry. Σχεδόν όλοι στο ακροατήριο έκλαψαν και καταχειροκρότησαν την ηθοποιό.

Η επέμβαση στο Ιράκ και ο Moore, (2003)

Λίγες μέρες πριν από την απονομή των Όσκαρ οι ΉΠΑ είχαν εισβάλει στο Ιράκ και ο σκηνοθέτης του «Bowling For Columbine» Michael Moore, μαζί με τον Michael Donovan, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Ο Μοοre γνωστός για την οξεία κριτική του στον Πρόεδρο George W. Bush δεν έχασε την ευκαιρία να ψέξει το ζήτημα. Όταν ο σκηνοθέτης είπε ότι ζούμε εικονικές στιγμές, ότι υπάρχουν εικονικά εκλογικά αποτελέσματα τα οποία βγάζουν εικονικό Πρόεδρο το κοινό άρχισε να γιουχαΐζει τον σκηνοθέτη. Οι λόγοι επέμβασης των ΗΠΑ στο Ιράκ, η υπόθεση Bush v. Gore αλλά και η επίθεση των Δίδυμων Πύργων είχαν κατά κάποιο τρόπο ενισχύσει τα αντανακλαστικά των Αμερικανών, οπότε η αντίδραση του κατά κύριο λόγο συντηρητικού κοινού των Όσκαρ δεν κάνει εντύπωση. Ο Moore συνέχισε λέγοντας «Ζούμε σε καιρούς που ένας άνδρας μας στέλνει να πολεμήσουμε για ψεύτικους λόγους.»

Ο Θεός σας αγαπάει, (2009)

Η σεναριογράφος Dustin Lance Black που κέρδισε το Οσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για το «Milk» που μιλούσε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των transgender ατόμων. Η ομιλία της σεναριογράφου επικεντρώθηκε στην ιστορία του πρωταγωνιστή Harvey Milk και πώς πρέπει ο καθένας να ζει όπως ακριβώς επιθυμεί και όπως στην αλήθεια είναι. «Να ξέρετε, ό,τι και αν σας λένε, πως ο Θεός σας αγαπάει και πολύ σύντομα θα έχετε ίσα δικαιώματα σε όλο το μεγάλο μας έθνος», υποσχέθηκε η σεναριογράφος.

Τα 88α Όσκαρ δεν ήταν τίποτε άλλο από… λευκά και το hastag #OscarsSoWhite είχε κυριαρχήσει στο twitter, μιας και κανείς έγχρωμος ή μη λευκός συντελεστής δεν υπήρχε στη λίστα των υποψηφίων, οπότε το μποϊκοτάζ ήταν ο μόνος τρόπος αντίδρασης έναντι αυτής της κατάστασης.  Τελικά φάνηκε ότι η Ακαδημία έλαβε κάποια μέτρα ώστε να διορθωθούν τέτοιου είδους σημαντικά ζητήματα.
 
Η φετινή απονομή μάλλον μοιάζει περισσότερο με την απονομή του 2003, ο Μoore ήταν μόνος εναντίον πολλών, μιας και το κόκκινο πανί δεν είναι μία συγκεκριμένη πολιτική ή ιδεολογία, αλλά ένα πρόσωπο, που μπορεί και ενώνει… αν και το ίδιο βαθιά διχαστικό. Φέτος, απ’ ό,τι φαίνεται τα πράγματα αντιστράφηκαν και ο Πρόεδρος Τραμ θα είναι μόνος εναντίον πολλών που θα θελήσουν να υψώσουν τη φωνή τους. Ωστόσο, το συντηρητικό Χόλιγουντ δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσει. Εν αναμονή λοιπόν των αποψινών απονομών και είναι σίγουρο ότι το #OscarsSoOrange θα βάλει φωτιά στα κοινωνικά δίκτυα.

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X