ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Απλά μαθήματα θρησκευτικών

Το να διδάξεις ήθος είναι μεγάλη ιστορία, δεν θέλει μόνο σχολεία

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Θυμάμαι, παλιά, όταν στον Δημοτικό έπρεπε να αποστηθίσω το τροπάριο «Ευλογούμεν», μου φάνταζε αδύνατο να το μάθω, και κάθε τόσο πήγαινα στους γονείς μου για τις άγνωστες λέξεις, δηλαδή κάθε τρία λεπτά, από το δωμάτιό μου στο δικό τους. Τι σημαίνει αυτή η λέξη, τι σημαίνει η άλλη, τι είναι τα σημαδάκια πάνω από τις λέξεις (πολυτονικό γαρ), όσο και να προσπαθούσα, δεν τα κατάφερνα. Οι γονείς μου ευτυχώς, βλέποντας την προσπάθειά μου να το αποστηθίσω, μου επέτρεψαν να το αφήσω προς ώρας και να πάω στη γιαγιά μου να με βοηθήσει. Βαθιά θρήσκα η συγχωρεμένη. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα μπορούσε να με βοηθήσει μία γυναίκα που είχε βγάλει μόνο μερικές τάξεις του δημοτικού. Εγώ πήγα, σκεπτόμενος πως τη γλύτωσα, δεν θα διαβάσω, θα πείσω τη γιαγιά να κάνουμε κάτι άλλο, και είχα και το καταφύγιο του παππού μου, ο οποίος αν έβλεπε ότι τα πράγματα σκουραίνουν θα πέταγε ένα «ά’ης το κοπέλι, μα θα του το πω εγώ». Πήγα στη γιαγιά με το βιβλίο μου, της είπα ότι πρέπει να το μάθω απ’ έξω, και ότι δεν καταλάβαινα τι έλεγε, τότε αμέσως πήρε να ψάλλει το τροπάριο και εγώ να την κοιτώ με έκσταση που το ήξερε απ’ έξω, και ας είχε τελειώσει μόλις μερικές τάξεις του δημοτικού, και αμέσως σκέφτηκα ότι αφού εκείνη μπόρεσε τότε μπορώ κι εγώ. Μόλις τελείωσε, άρχισε να μου λέει, «άκου έδα να δεις τι λέει το βιβλίο σου. Να αγαπάς τον Θεό, γιατί Θεός είναι και ο άνθρωπος, από τον Θεό εγίνηκαμε εμείς, και γι’ αυτό είμαστε θεοί, όι όπως Εκείνος, μα μοιάζουμέ ντου, μόνο διαόλοι να μη γινούμαστε». Τελικά, δεν θυμάμαι αν το έμαθα και τι συνέβη, την επόμενη μέρα στο σχολείο, αλλά εγώ είχα διδαχθεί ήθος, από μία γυναίκα που είχε τελειώσει μερικές τάξεις του δημοτικού.

Εκείνη πάλι την εποχή, αποφάσισα οικεία βουλήσει να πάω στο κατηχητικό της ενορίας – πόσο χάρηκε η γιαγιά – ο ιερέας έμενε απέναντι από το πατρικό μου, οπότε ήταν και λίγο ντροπή για τη γιαγιά που ο έγγονάς της δεν το παρακολουθούσε… άντεξα μόλις δύο πρωινά, ήταν too much, που λέμε, για τον αντιδραστικό μου χαρακτήρα. Ένα από εκείνα τα πρωινά, μαζί με κάποιον ξάδελφό μου, πήγαμε στη δική του γιαγιά, θα παίζαμε στο σπίτι της για λίγο. Η γιαγιά εκείνη που πάλι δεν είχε και σπουδαία μόρφωση, αφού μας έφτιαξε το τυπικό πρωινό γιαγιάς, δηλαδή πορτοκαλάδα και ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη, κάθισε δίπλα μας και μας ρώτησε τι μάθαμε στο κατηχητικό, εμείς με τρόμο της είπαμε ότι ο Θεός σκορπά κακά, από το κοινώς λεχθέν «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά», και πώς είναι δυνατόν να γίνεται κάτι τέτοιο, «άκου Κύριέ μου, ήντα καταλάβανε, όι, τα διαλύει τα κακά, ο Θεός είναι καλός και τους αγαπά όλους, κακούς και καλούς, και όταν πάνε κοντά του, τα ξεχνά όλα της γης. Μα όι να κάνετε ό,τι θέλετε, γιατί απάνω εδώ θεοί είμαστε εμείς, και κατά τα έργα μας κοιμούμαστε και ξυπνούμε, καλό κάνατε, καλό θα βρείτε», απλά μαθήματα θρησκευτικών.

Μια άλλη φορά, πρέπει να ήταν πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων, και πριν κλείσουν τα σχολεία, μας πήρανε να μεταλάβουμε, και ήταν υποχρεωτικό, εγώ, η Αγγέλα και κάποιοι άλλοι, τετάρτη Δημοτικού θα ήμασταν, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, το κήρυγμα… και για τον ρόλο του θανάτου στη ζωή μας… για τη Γέννηση του Ιησού Χριστού, που οδηγήθηκε εκουσίως στον Σταυρό, και για το επέκεινα, και τα έργα μας, και για μύρια όσα! Μας θυμάμαι να τρέχουμε με αναφιλητά στις γιαγιάδες μας και τις μανάδες μας. Εννοείται, ότι ο παππούς πήγε το ίδιο πρωί να μαλώσει τον ιερέα, που μας έκανε να κλάψουμε, εμένα θυμάμαι που μου είπε «άμα κλαις, θα πιάσει σκουριά τ’ αντόντι σου», είχαμε κάνει χρυσό δόντι με τη μετάληψη! Και όταν έφυγα από το πατρικό μου για σπουδές και μακριά από τη γονική ασφάλεια, αλλά και τον φόβο, ο έτερος παππούς μού είπε «όπου και να πάεις, όντε θα γυρίσεις, να είσαι λαμπάντης, να σε θωρούνε και να σε χαιρετούνε οι άλλοι!».Ναι, αυτά ήταν σχολεία ήθους, αυτά ήταν μαθήματα για να είμαστε άνθρωποι. Δεν νομίζω ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει κατά νου τέτοια σχολεία, άσε που αν θέλει τέτοια, υπάρχουν και τα κατηχητικά των ενοριών, γιατί να μπαίνει σε έξοδα, να φτιάξει άλλα;

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X