ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω

Σε αυτόν τον τόπο μπορούν να γίνουν πολλά στο κομμάτι του πολιτισμού, πολλά και αυτόφωτα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ναι, στο νησί έχουμε απόθεμα καλλιτεχνικό και μπορούμε να κάνουμε να κάνουμε πολλά και όμορφα πράγματα, με ντόπια υλικά. Μπορούμε να δημιουργήσουμε πολιτισμό, να φέρουμε νέες ιδέες και όσοι ενδιαφέρονται να τις ακολουθήσουν και να τις εξελίξουν, να φτιάξουν νέα πράγματα, που θα αρέσουν και στο εξωτερικό. Το προηγούμενο Σάββατο έριξε την αυλαία του το Φεστιβάλ Φέγγαρος, που διοργανώθηκε για 7η χρονιά στον Κάτω Δρυ της Λάρνακας. Το χωριό για τρεις μέρες υποδέχθηκε χιλιάδες επισκέπτες που του έδωσαν ζωή, έστω και για εκείνο το τριήμερο, αλλά είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα θελήσουν να επιστρέψουν και μετά, για μία σύντομη απόδραση.

Κατ’ αρχάς αξίζουν συγχαρητήρια στους διοργανωτές για τη δουλειά που έκαναν σε επίπεδο οργάνωσης, κάθε χρόνο όλο και κάποια αστοχία και αρρυθμία διορθώνουν. Έτσι και φέτος, όλα κύλησαν με τον πιο όμορφο τρόπο. Όσον αφορά το περιεχόμενο του Φεστιβάλ, είχε απ’ όλα και με τρόπο τόσο καλά μοιρασμένο στις μέρες που μπορούσε να προσελκύσει την κάθε μέρα και διαφορετικό κόσμο.

Η συναυλία του Fantastic Negrito ήταν το αποκορύφωμα του Φεστιβάλ. Τέτοια συναυλία έχω την πεποίθηση ότι στην Κύπρο δεν είχε ξαναγίνει. Το άκουσα και από πολλούς άλλους, με περισσότερη πείρα στα συναυλιακά πράγματα του τόπου. Ο Negrito, με βραβείο Grammy, έδωσε τον καλύτερό του εαυτό. Πέραν της προφανούς καλλιτεχνικής και συναυλιακής του εμπειρίας, κέρδισε τον κόσμο που τον άκουγε, ερχόμενος σε άμεση επαφή μαζί του. Όσοι δεν τον γνώριζαν εις βάθος είμαι σίγουρος ότι θα αναζητήσουν περισσότερο τη μουσική του, και αυτό είναι κέρδος. Μάθαμε ότι υπάρχει ένας καλλιτέχνης από το Oakland της Καλιφόρνιας που δεν κάνει τραγούδια απλώς για να τα τραγουδάει και να παίρνει like, αλλά τραγούδια με μηνύματα που δεν περιορίζονται σε σύνορα χωρών, που είναι οικουμενικά. Μας έδωσε, λοιπόν, ο Negrito έναν καλό λόγο να αναζητήσουμε μουσικές περιπέτειες πέραν του Ατλαντικού και να ανακαλύψουμε έναν άλλο κόσμο.

Από την άλλη στον Φέγγαρο είδαμε και συνήθεις υπόπτους από το κυπριακό μουσικό γίγνεσθαι, καλλιτέχνες που μοιάζει να τους παραβλέπουμε πολλές φορές ακριβώς γιατί είμαστε μια σταλιά τόπος και σκουντουφλάμε ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε παπούτσια δικά μας, γιατί να τα αναζητάμε αλλού. Και αυτή η περίπτωση είναι οι Monsieur Doumani. Δικά μας κοπέλια, μουσικοί της διπλανής πόρτας, που λέει ο λόγος. Αυτή η μπάντα όμως δεν είναι απλώς οι Κυπραίοι που παίζουν μουσική και καμιά φορά τους συναντάς και στη Λήδρας, είναι μουσικοί που ψάχνονται, που έχουν πατήματα γερά, και από αυτά κάνουν άλματα για να δώσουν και κάτι περισσότερο. Πολλοί από εμάς νομίζουμε ότι επειδή ακούσαμε πέντε τραγούδια τους και τους είδαμε και σε δύο-τρία πάρτι είμαστεν εντάξει, δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο. Έλα μου όμως που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Στη σελ. 3 της «Ζωής» στην έντυπη Καθημερινή θα διαβάσατε ότι ο DJ Ντάρεκ Ματσόνε από τον ραδιοφωνικό σταθμός «ΚΕΧΡ» του Σιάτλ ανακάλυψε του «Monsieur Doumani» και τους εντάσσει στο πρόγραμμα του στον σταθμό, πού στο Σιάτλ. Φαντάζεστε, να ακούει ο Αμερικανός για δυο βυζιά του Μόρφου; Εχει πλάκα, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο DJ  Ματσόνε δεν στέκεται στα βυζιά, αλλά στη μουσική του συγκροτήματος, διαβάζει τη μουσική τους και ξέρει ότι πρέπει να το προτείνει στους ακροατές του; Δεν το κάνει γιατί τους αγαπάει, αλλά γιατί τους θεωρεί καλούς σε αυτό που κάνουν. Απλά πράγματα.

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Πάμε στους Τρίο Τεκκέ, που για τον μήνα Αύγουστο ο δίσκος τους «Ζίβο» με τον Dave De Rose σκαρφάλωσε στο Νο. 7 των Transglobal World Music Charts. Με το πάνελ των κριτών να αποτελείται από 55 κριτικούς μουσικής, ραδιοφωνικούς παραγωγούς και φεστιβαλάρχες από όλο τον κόσμο, εξειδικευμένους στη World Music. Κάτι δεν λέει αυτό; Φυσικά και λέει, Σημαίνει ότι κάτι γίνεται από Κύπριους δημιουργούς εδώ στην άκρη της Μεσογείου από νέους μουσικούς που καταλαβαίνουν πού ζουν και πού πατάνε και κάνουν αυτό που γουστάρουν!

Και τέτοια παραδείγματα έχουμε πολλά στην Κύπρο, (Amalgamation Choir, takoushis karapatakis project, τη σύμπραξη takoushis-Σπυριδάκη-Hildenbrand) που σημαίνει ότι σε αυτόν τον τόπο μπορούν να γίνουν πολλά στο κομμάτι του πολιτισμού, πολλά και αυτόφωτα και όχι μόνο στη μουσική, αλλά και στο θέατρο (δείτε τον Προκόπη Αγαθοκλέους, τον Χάρη Χαραλάμπους, τη Νιόβη Χαραλάμπους πώς προχωράνε στο καλό θέατρο) και στα εικαστικά, και στο βιβλίο και στον κινηματογράφου. Πολιτική βούληση υπάρχει να στηρίξει τις προσπάθειες των νέων αυτών;

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X